zoʻravon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zoʻ-ra-von

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. ^— botir, polvon;

kuchli] 1 Jismonan baquvvat, bahodir, botir, pahlavon. ◆ Har biri mingga tengla-shadigan zoʻravon edi. "Bahrom va Gulandom" .

2 Zolim, zulm oʻtkazuvchi hukmdor. ◆ Agar u \Bobur\ Samarqanddan voz kechsa, narigi zoʻravonlar poytaxtni olishi, keyin Andi-jonga bostirib kelishi muqarrar ekani unga hozir juda aniq sezilmoqda edi. P. Qodi-rov, „Yulduzli tunlar“ .

3 Umuman, oʻzgalarga qonunsiz ravish-da kuch ishlatuvchi, zoʻrlik qiluvchi shaxs. ◆ Ioʻlchi bir sakrashda zoʻravonning oldiga bor-di, toʻpponcha tutgan qoʻlini mahkam siqib, orqaga qayirdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Xoʻsh, zoʻravon sizmi yo bu bechora, bekas, benavo shoirmi? [dedi Zavqiy]. K. Yashin, „Hamza“ .

Antonimlari

ZOʻRAVON. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zoʻravon
nasilьnik.