Ivan Šubašić

Ivan Šubašić (7 Mayıs 1892 – 22 Mart 1955), Hırvatistan'ın son Yasağı ve İkinci Dünya Savaşı sırasında sürgündeki kralcı Yugoslav Hükûmeti'nin başbakanı olarak bilinen bir Yugoslav Hırvat siyasetçiydi.^[1]^[2]

Erken dönemi

Vukova Gorica'da doğdu, ardından Avusturya-Macaristan'da yaşadı Dilbilgisi ve liseyi Zagreb'de bitirdi ve Zagreb Üniversitesi İlahiyat Fakültesi'ne kaydoldu. Birinci Dünya Savaşı sırasında, Drina Nehri üzerinde Sırp kuvvetlerine karşı mücadelede yer aldığı Avusturya-Macaristan Ordusu'na alındı. Daha sonra, Ruslara sığınma fırsatını kullandığı Doğu Cephesine gönderildi Oradan Selanik cephesinde Sırp ordusu içinde savaşan Yugoslav gönüllülerine katıldı.

Savaştan sonra, Zagreb Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde hukuk diplomasını aldı ve ardından Vrbovsko'da bir hukuk bürosu açtı Orada Vladko Maček ile tanıştı ve Hırvat Köylü Partisi'ne katıldı 1938'de Yugoslav Ulusal Meclisi'ne seçildi

Siyasi kariyeri

Tito ile görüştükten sonra İtalya'da Kral II. Peter ile, 1944

Hırvatistan Yasağı

Ağustos 1939'da Maček ve Yugoslav Başbakanı Dragiša Cvetković, Yugoslavya'nın anayasal olarak yeniden inşası ve Hırvatistan'ın Banovina'sı biçiminde Hırvat devletinin restorasyonu konusunda anlaşmaya vardılar. Šubašić, hükûmetinden sorumlu ilk yasak veya bu varlığın itibari başkanı olarak atandı.

Banovina, Nisan 1941'de Mihver güçlerinin işgalinin ardından Yugoslavya Krallığı ile birlikte sona erdi Šubašić , Dušan Simović ve sürgündeki Yugoslav hükûmetine katıldı.

Sürgündeki hükümet

Göç sırasında, Šubašić ilk olarak Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Yugoslav kraliyet hükûmetini temsil etti Kralcı hükûmet ile Tito ve onun Komünistlerin çoğunlukta olduğu Partizanlarında somutlaşan Yugoslav büyük direniş hareketi arasındaki giderek büyüyen uçurum, Winston Churchill'i arabuluculuk yapmaya zorladı Komünist olmayan bir Hırvat olan Šubašić, güçleri kurtarılmış topraklarda fiili hükûmeti temsil eden Tito ile Draža Mihailović ve Sırp-Sırbını tercih eden monarşi arasında bir uzlaşmaya varmak için yeni başbakan olarak^[3] atandı Çetniklere hakim oldu.

Mihailović'i alenen reddeden Šubašić, Vis adasında Tito ile bir araya geldi ve Partizanların yeni hükûmeti resmen tanıması ve yer alması karşılığında Partizanları Yugoslavya'nın meşru silahlı kuvvetleri olarak tanıyan Tito-Šubašić anlaşmasını imzaladı. Šubašić, Tito'nun resmi olarak Yugoslavya'nın başbakanı olduğu 7 Mart 1945'e kadar görevini sürdürdü. Šubašić, yeni hükûmetin Komünist politikalarına katılmadığı için istifa ettiği Ekim ayına kadar kabinesinde dışişleri bakanıydı.

Daha sonraki yaşamı ve ölümü

Šubašić, hayatının geri kalanını spot ışıklarından uzakta geçirdi ve 1955'te Zagreb'de öldü. Cenazesine yaklaşık 10.000 kişi katıldı^[4] Mirogoj Mezarlığı'na gömüldü.

Kaynakça

^ Journal of Croatian Studies, XXVIII-XXIX, 1987–88 15 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Annual Review of the Croatian Academy of America, Inc. New York, N.Y., Electronic edition by Studia Croatica. Retrieved 2010-02-02.
^ Short biography on the website of the Serbian Ministry of Foreign Affairs 1 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 2010-02-02.
^ Journal of Croatian Studies, XXIV, 1983 23 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Annual Review of the Croatian Academy of America, Inc. New York, N.Y., Electronic edition by Studia Croatica. Retrieved 2010-02-02.
^ Radelić, Zdenko, Ivan Šubašić i Juraj Šutej pod paskom Ozne 21 Eylül 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

[1] Journal of Croatian Studies, XXVIII-XXIX, 1987–88 15 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Annual Review of the Croatian Academy of America, Inc. New York, N.Y., Electronic edition by Studia Croatica. Retrieved 2010-02-02.

[2] Short biography on the website of the Serbian Ministry of Foreign Affairs 1 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 2010-02-02.

[3] Journal of Croatian Studies, XXIV, 1983 23 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Annual Review of the Croatian Academy of America, Inc. New York, N.Y., Electronic edition by Studia Croatica. Retrieved 2010-02-02.

[4] Radelić, Zdenko, Ivan Šubašić i Juraj Šutej pod paskom Ozne 21 Eylül 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

[1]

[2]

[3]

[4]

g t d II. Dünya Savaşı sırasında sürgün hükûmetleri
Belçika	Kral III. Leopold Başbakan: Hubert Pierlot
Çekoslavakya	Cumhurbaşkanı: Edvard Beneš Başbakan: Jan Šrámek
Fransa	Charles de Gaulle Henri Giraud Fransız Ulusal Kurtuluş Komitesi (1943'e kadar)
Yunanistan	Kral II. Georgios Başbakan: Emmanuil Çuderos (1941–1944), Sofoklis Venizelos (1944), Yorgo Papandreu (1944)
Lüksemburg	Lüksemburg Düşesi Charlotte Başbakan: Pierre Dupong
Hollanda	Kraliçe Wilhelmina Başbakan: Dirk Jan de Geer (1940), Pieter Sjoerds Gerbrandy (1940–1945)
Norveç	Kral VII. Haakon Başbakan: Johan Nygaardsvold
Polonya	Devlet başkanı: Władysław Raczkiewicz Başbakan: Władysław Sikorski (1939–1943), Stanisław Mikołajczyk (1943–1944), Tomasz Arciszewski (1944–1945),
Yugoslavya	Kral II. Petar Başbakan: Dušan Simović (1941–1942), Slobodan Jovanović (1942–1943), Miloš Trifunović (1943), Božidar Purić (1943–1944), Ivan Šubašić (1944–1945)
Tanınmayan gruplar	Avusturya Danimarka Tayland