Épuration légale
Épuration légale (Türkçe: Yasal tasfiye), II. Dünya Savaşı sırasında Nazilerin Fransa'yı işgalinin ardından kurulan Vichy rejiminin yıkılmasının ardından işgalden kurtarılan Fransa'da 1944-1949 arasında süren yasal tasfiye sürecini anlatır.
Arka plan
[değiştir | kaynağı değiştir]Fransa'nın Nazi işgalinden kurtarılmasından sonra Charles de Gaulle liderliğinde faaliyet gösteren Fransız Cumhuriyeti Geçici Hükümeti ülkenin Nazi işbirlikçi rejim kalıntılarından temizlenmesi göreviyle baş başa kaldı. Resmî olarak 1945 yılı başlarında başlayan tasfiyelerin öncesinde de tasfiyeler yaşandı. Özellikle Paris'in kurtarılmasından sonra Fransa anakarasında gayrı-resmî ve çoğunlukla şiddet içeren tasfiyeler yaşanmış, Nazilerle işbirliği yapmakla itham edilen kişiler kolluk kuvvetleri veya Fransız Direnişi tarafından derdest edilmiştir. Bunun da öncesinde Fransız sömürgesi konumunda Kuzey Afrika'daki topraklarda Vichy rejimiyle işbirliğinde ısrar eden komutanlar ve siyasetçiler ABD öncülüğünde gerçekleştirilen Meşale Harekâtı sırasında tutuklanmış ve de Gaulle yanlısı Fransız komutanlar tarafından askerî mahkemelerde yargılanmıştır.[a]
İçeriği
[değiştir | kaynağı değiştir]Yasal tasfiye sürecinde dört ayrı mahkeme görev yapmıştır:[1]
- Yüksek Mahkeme (Fransızca: Haute Cour de justice)
- Ağır Ceza Mahkemesi (Fransızca: Cour d'assises)
- Mahkemeler (Fransızca: Chambres civiques)
- Askerî mahkemeler
Yüksek Mahkeme Vichy rejiminin önde gelen isimleri dahil olmak üzere toplamda 108 kişiyi yargılamıştır. Toplamda mahkemelerde 300 bin kişi yargılanmış, 180 bin kişi beraat etmiş, 800 civarında idam cezası alınmıştır. 1947, 1951 ve 1953 yıllarında çeşitli seviyelerde genel af ilan edilmiştir. Haklarında dava açılanların enterne edilmeleri için daha önce İspanya İç Savaşı'nın ardından Fransa'ya göçmek durumunda kalan İspanyol Cumhuriyetçilerinin enterne edildikleri kamplar kullanılmıştır. Mayıs 1946 itibarıyla tüm kamplar boşaltılmıştır.
Öne çıkan isimler ve giydikleri hükümler
[değiştir | kaynağı değiştir]İdam
[değiştir | kaynağı değiştir]- Pierre Laval, Vichy Başbakanı
- Joseph Darnand, Vichy rejiminin polis kuvveti olan Milice lideri
- Fernand de Brinon, Paris'teki Nazi Komutanlığındaki temsilci ve Vichy Dışişleri Bakanı
- Abel Bonnard, Vichy Eğitim Bakanı, gıyabında yargılanmıştır. Franco İspanyası'na sığınmıştır.
- Robert Brasillach, Yahudi karşıtı gazeteci, Şubat 1945'te idam edilmiştir.
Müebbete çevrilen idam kararları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Philippe Pétain, Vichy Devlet Başkanı
- Henry Dentz, Vichy Kara Kuvvetleri Komutanı
- Raphaël Alibert, Vichy Adalet Bakanı
Diğer
[değiştir | kaynağı değiştir]- Havacılık alanında faaliyet gösteren sanayici Émile Dewoitine Nazilerle işbirliğinden gıyabında 20 yıla mahkûm edilmiştir. Arjantin'e kaçan sanayici 1953 affıyla ülkeye dönmüştür.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Kuzey Afrika'da ele geçen bir dönem Vichy İçişleri Bakanılığı da yapmış olan Pierre Pucheu vatana ihanetten yargılanmış ve 20 Mart 1944'te Cezayir'de kurşuna dizilerek öldürülmüştür
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Julian T. Jackson, France: The Dark Years 1940-1944, Oxford University Press 2001 s.577