กันเอง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กัน-เอง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gan-eeng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kan-eng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kan˧.ʔeːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]กันเอง (คำอาการนาม ความกันเอง)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]กันเอง (คำอาการนาม ความกันเอง)
- เป็นพวกเดียวกัน, สนิทสนมกัน
- มีท่าทางเป็นกันเอง