ข้ามไปเนื้อหา

เนวีซีลสหรัฐ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนวีซีลสหรัฐ
Navy SEALs
เครื่องหมายสงครามพิเศษ ที่รู้จักกันในนาม "ตราซีลสามง่าม" (SEAL Trident)
ประจำการ1 มกราคม ค.ศ. 1962 – ปัจจุบัน
(62 ปี 11 เดือน)
ประเทศ สหรัฐอเมริกา
เหล่า กองทัพเรือสหรัฐ
รูปแบบหน่วยปฏิบัติการพิเศษ
บทบาทการปฏิบัติการพิเศษ
เอชวีที เรดส์
การปฏิบัติภารกิจโดยตรง
การต่อต้านการก่อการร้าย
การลาดตระเวนพิเศษ
สงครามนอกแบบ
การช่วยเหลือตัวประกัน
การป้องกันประเทศภายใน
การต่อต้านการขยาย
ปฏิบัติการต่อต้านยาเสพติด
ขึ้นกับหน่วยบัญชาการปฏิบัติการพิเศษแห่งสหรัฐ
ศูนย์สงครามพิเศษสหรัฐ
กองบัญชาการฐานทัพสะเทินน้ำสะเทินบกโคโรนาโด
ฐานทัพสะเทินน้ำสะเทินบกลิตเติลครีก
สมญา"มนุษย์กบ", "ทีมงาน", "คนที่มีใบหน้าสีเขียว"[1]
คำขวัญ"วันที่แสนง่ายดายคือเมื่อวานเท่านั้น"[2]
"ยอมเสียสละเพื่อเป็นผู้ชนะ"
ปฏิบัติการสำคัญ
[3][4][5]

ทีมน้ำฟ้าฝั่งนาวีสหรัฐ (อังกฤษ: United States Navy's Sea, Air and Land Teams) มักเรียกสั้น ๆ ในนาม เนวีซีล (อังกฤษ: Navy SEALs) เป็นหน่วยรบพิเศษแห่งกองทัพเรือสหรัฐ และเป็นส่วนหนึ่งของศูนย์บัญชาการสงครามพิเศษแห่งกองทัพเรือ ในบรรดาหน้าที่หลักของซีลคือการดำเนินการทหารทางทะเลขนาดเล็ก และกลับไปที่แม่น้ำ, มหาสมุทร, บึง, สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ หรือแนวชายฝั่ง[6] ซีลได้รับการฝึกฝนให้ทำงานในทุกสภาพแวดล้อม (น้ำ, ฟ้า, ฝั่ง) ตามชื่อในภาษาอังกฤษ

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2018 ซีลที่ประจำการอยู่ทั้งหมดเป็นชายและเป็นสมาชิกของกองทัพเรือสหรัฐ[6][7][8][9][Note 1] หน่วยลับสุดยอดของซีไอเอและกลุ่มปฏิบัติการพิเศษ (เอสโอจี) ระดับสูงสุดได้สรรหาผู้ปฏิบัติการจากทีมซีล[11] ร่วมกับกลุ่มปฏิบัติการเอ็มเอซีวี-เอสโอจี ในช่วงสงครามเวียดนาม[12] ความร่วมมือนี้ยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน จากหลักฐานโดยการปฏิบัติการทางทหารในอิรักและอัฟกานิสถาน[13][14]

ประวัติ

[แก้]

ต้นกำเนิด

[แก้]

แม้ว่าจะไม่ได้ก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการจนถึงปี ค.ศ. 1962 แต่สมัยใหม่ของเนวีซีลสหรัฐที่ได้รับการสืบเสาะนั้นมีกำเนิดจากสงครามโลกครั้งที่สอง[6] ทหารสหรัฐตระหนักดีถึงความจำเป็นในการลาดตระเวนลับยกพลขึ้นหาดและการป้องกันชายฝั่ง ผลที่ตามมา คือการร่วมมือระหว่างกองทัพบก, เหล่านาวิกโยธิน และโรงเรียนทหารสอดแนมและจู่โจมสะเทินน้ำสะเทินบกแห่งกองทัพเรือ โดยได้รับการก่อตั้งในปี ค.ศ. 1942 ที่ฟอร์ตเพียร์ซ รัฐฟลอริดา[9] ทหารสอดแนมและจู่โจมได้รับการจัดรูปขบวนขึ้นในเดือนกันยายนของปีนั้น เพียงเก้าเดือนหลังจากการโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ จากหมู่ผู้สังเกตการณ์ ซึ่งเป็นหน่วยงานร่วมระหว่างกองทัพบก, นาวิกโยธิน และกองทัพเรือสหรัฐ

ทีมและโครงสร้างของเนวีซีล

[แก้]
เครื่องหมาย ทีม การปรับใช้ จำนวนกองทหาร กองบัญชาการ หมายเหตุ
ซีลทีม 1 ทั่วโลก 6 กองทหาร โคโรนาโด รัฐแคลิฟอร์เนีย
ซีลทีม 2 ทั่วโลก 6 กองทหาร ลิตเติลครีก รัฐเวอร์จิเนีย
ซีลทีม 3 ตะวันออกกลาง 6 กองทหาร โคโรนาโด รัฐแคลิฟอร์เนีย
ซีลทีม 4 ทั่วโลก 6 กองทหาร ลิตเติลครีก รัฐเวอร์จิเนีย
ซีลทีม 5 ทั่วโลก 6 กองทหาร โคโรนาโด รัฐแคลิฟอร์เนีย
กองพัฒนาสงครามพิเศษกองทัพเรือ ทั่วโลก ชั้นความลับ แดมเนก รัฐเวอร์จิเนีย ซีลทีม 6 ถูกยุบยกเลิกในปี ค.ศ. 1987 แล้วกองทัพเรือได้จัดตั้งกองพัฒนาสงครามพิเศษทางเรือ โดยเป็นที่รู้จักกันในนาม เดฟกรู (DEVGRU) ในขณะที่เดฟกรูได้รับการสนับสนุนทางยุทธการโดยศูนย์บัญชาการสงครามพิเศษแห่งกองทัพเรือ ปฏิบัติการเหล่านี้อยู่ภายใต้การบัญชาการของกองบัญชาการร่วมปฏิบัติการพิเศษ
ซีลทีม 7 ซีลทีม 7 ทั่วโลก 6 กองทหาร โคโรนาโด รัฐแคลิฟอร์เนีย
ซีลทีม 8 ทั่วโลก 6 กองทหาร ลิตเติลครีก รัฐเวอร์จิเนีย
ซีลทีม 10 ตะวันออกกลาง 6 กองทหาร ลิตเติลครีก รัฐเวอร์จิเนีย
ซีลทีม 17 สำรอง
ทั่วโลก
2 กองทหาร โคโรนาโด รัฐแคลิฟอร์เนีย อดีตทีมสนับสนุนปฏิบัติการ 1
ซีลทีม 18 สำรอง
ทั่วโลก
2 กองทหาร ลิตเติลครีก รัฐเวอร์จิเนีย อดีตทีมสนับสนุนปฏิบัติการ 2
ยานพาหนะจัดส่งซีลทีม 1 มหาสมุทรอินเดียและมหาสมุทรแปซิฟิก, ตะวันออกกลาง[15] 4 กองทหาร เพิร์ลฮาร์เบอร์ รัฐฮาวาย[15]
ยานพาหนะจัดส่งซีลทีม 2 มหาสมุทรแอตแลนติก, ทวีปยุโรป และทวีปอเมริกา[15] 4 กองทหาร ลิตเติลครีก รัฐเวอร์จิเนีย[15]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. As of 3 December 2015, female sailors can become U.S. Navy SEALs, however as of 19 April 2016, none have yet done so.[10]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Wentz, Gene; Jurus, B. Abell (1993). Men In Green Faces. St. Martin's Paperbacks. ISBN 978-0-312-95052-1.
  2. ""The Only Easy Day Was Yesterday" Navy SEALs (Sea, Air & Land)" (PDF). America's Navy. US Navy. สืบค้นเมื่อ 26 January 2019.
  3. "US joins battle as Philippines takes losses in besieged city". CNBC. 10 June 2017. สืบค้นเมื่อ 19 October 2017.
  4. "Marawi siege: US special forces aiding Philippine army". BBC News Online. 10 June 2017. สืบค้นเมื่อ 19 October 2017.
  5. Dancel, Raul (11 June 2017). "US special forces aid Philippine troops in battle for Marawi". The Straits Times. สืบค้นเมื่อ 19 October 2017.
  6. 6.0 6.1 6.2 "Navy SEAL History". Navy Seals.com. สืบค้นเมื่อ 16 May 2014.
  7. "SEAL Requirements". Navy Seals.com. สืบค้นเมื่อ 1 July 2011.
  8. Laster, Jill (July 2011). "Program letting Coasties train as SEALs on hold". Navy Times.
  9. 9.0 9.1 "Navy SEAL History". SEAL + SWCC. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-15. สืบค้นเมื่อ 20 April 2014.
  10. Myers, Meghann (19 April 2016). "The Navy SEALs are now open to women, but no one has stepped forward". Navy Times. Military Times & Sightline Media Group. สืบค้นเมื่อ 23 April 2016.
  11. Waller, Douglas (3 February 2003). "The CIA's Secret Army". TIME. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-11-06. สืบค้นเมื่อ 2 June 2016.
  12. Plaster, John L. (1997). SOG: The Secret Wars of America's Commandos in Vietnam. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-68481-105-5.
  13. Haney, Eric L. (2002). Inside Delta Force. New York: Delacorte Press. ISBN 978-0-38573-251-2.
  14. "Army Officer Recalls Hunt for Bin Laden". 60 Minutes. CBS News. 5 October 2008. สืบค้นเมื่อ 19 October 2017.
  15. 15.0 15.1 15.2 15.3 "US NAVAL SPECIAL OPERATIONS FORCES". SOF Reference Manual. Fort Leavenworth, Kansas: Army Command and General Staff College. 1999.

บรรณานุกรม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]