ข้ามไปเนื้อหา

สมาธิ (ศาสนาพุทธ)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สมาธิ (meditation) แปลตามบาลีว่า ความตั้งใจมั่น สมาธิในความหมายของพจนานุกรม แปลว่า ที่ตั้งมั่นแห่งจิต การทำสมาธิในทางพุทธศาสนาเรียกว่าสมถะ

ระดับของสมาธิในพุทธศาสนา

[แก้]
  1. ขณิกสมาธิ สมาธิค่อย ๆ เล็กน้อย ที่ใช้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน เช่นใช้อ่านหนังสือ หรือขับรถ
  2. อุปจารสมาธิ สมาธิที่แน่วแน่มากกว่าขณิกสมาธิ แต่แน่วแน่น้อยกว่าอัปปนาสมาธิ
  3. อัปปนาสมาธิ สมาธิที่ไม่หวั่นไหว หมายถึงสมาธิระดับฌานสมาบัติ ปฐมฌาณขึ้นไป

อ้างอิง

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]