ข้ามไปเนื้อหา

รายพระนามพระมหากษัตริย์ทั่วโลกตามรัชกาล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส เป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงครองราชย์นานที่สุด ตามวันที่พิสูจน์ได้แน่นอน

นี่คือรายพระนามพระมหากษัตริย์ทั่วโลกตามรัชกาลที่จัดเรียงประมุขที่ครองราชย์นานที่สุดในโลก ตามระยะเวลาของรัชกาล

พระมหากษัตริย์ในรัฐเอกราชที่ครองราชย์ตามวันที่พิสูจน์ได้แน่นอน

[แก้]

ตารางข้างล่างรวมพระมหากษัตริย์ 25 พระองค์ที่ได้รับการยอมรับว่าครองราชย์นานที่สุดในรัชสมัยทั้งหมดหรือส่วนใหญ่ คอนสแตนตินที่ 8 และเบซิลที่ 2 จักรพรรดิไบแซนไทน์ที่ครองราชย์ 66 ปี (ค.ศ. 962–1028) และ 65 ปี (ค.ศ. 960–1025) ตามลำดับ ไม่ได้นับรวมในนี้ เนื่องจากมีบางช่วงที่ครองราชย์เป็นจักรพรรดิผู้เยาว์ร่วมกับจักรพรรดิผู้อาวุโส

ผู้สำเร็จราชการไม่นับรวมกับพระมหากษัตริย์ นั่นจึงเป็นเหตุผลให้พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศสได้รับการจัดให้เป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงครองราชย์นานที่สุด แม้ว่าอานาแห่งออสเตรีย พระราชมารดา ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เป็นเวลา 8 ปี และไม่มีการแยกแยะระหว่างพระมหากษัตริย์ในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชและราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ นั่นทำให้สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 จัดให้อยู่ในอันดับที่ 2 แม้ว่าพระองค์จะเป็นเพียงประมุขในนาม

ลำดับ พระบรมฉายาลักษณ์ พระนาม ดินแดน ครองราชย์ ระยะเวลา อ้าง.
ตั้งแต่ ถึง (วัน) (ปี, วัน)
1 พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 14 พฤษภาคม 1643 1 กันยายน 1715 26,407 72 ปี 110 วัน [1]
2 สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 [a] 6 กุมภาพันธ์ 1952 8 กันยายน 2022 25,782 70 ปี 214 วัน[b] [2][3][4]
3 พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร  ไทย 9 มิถุนายน 1946 13 ตุลาคม 2016 25,694 70 ปี 126 วัน [5]
4 เจ้าชายโยฮันที่ 2  ลีชเทินชไตน์ 12 พฤศจิกายน 1858 11 กุมภาพันธ์ 1929 25,658 70 ปี 91 วัน [6]
5 Kʼinich Janaabʼ Pakal ที่ 1 ปาเลงเก (เม็กซิโก) 27 กรกฎาคม 615[c] 29 สิงหาคม 683 24,870 68 ปี 33 วัน [7][9]
6 จักรพรรดิฟรันทซ์ โยเซ็ฟที่ 1 2 ธันวาคม 1848 21 พฤศจิกายน 1916 24,825 67 ปี 355 วัน [10]
7 Chan Imix Kʼawiil โกปัน (ฮอนดูรัส) 5 กุมภาพันธ์ 628[d] 15 มิถุนายน 695 24,602 67 ปี 130 วัน [13][14]
8 เฟอร์ดินันที่ 3 6 ตุลาคม 1759 4 มกราคม 1825 23,831 65 ปี 90 วัน [15]
9 สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย  สหราชอาณาจักร 20 มิถุนายน 1837 22 มกราคม 1901 23,226 63 ปี 216 วัน [16]
10 พระเจ้าไชเมที่ 1 ราชบัลลังก์อารากอน 12 กันยายน 1213 27 กรกฎาคม 1276 22,964 62 ปี 319 วัน [17]
11 จักรพรรดิโชวะ[e] 25 ธันวาคม 1926 7 มกราคม 1989 22,659 62 ปี 13 วัน [18]
12 จักรพรรดิคังซี[f]  ราชวงศ์ชิง (ประเทศจีน) 5 กุมภาพันธ์ 1661 20 ธันวาคม 1722 22,597 61 ปี 318 วัน [19]
13 ออนอเรที่ 3  โมนาโก 29 ธันวาคม 1731 13 มกราคม 1793 22,296 61 ปี 15 วัน [20][21]
14 Itzamnaaj Bahlam ที่ 3 Yaxchilan (เม็กซิโก) 20 ตุลาคม 681[g] 15 มิถุนายน 742 22,153 60 ปี 238 วัน [11]
15 Kʼakʼ Tiliw Chan Yopaat กิริกัว (กัวเตมาลา) 29 ธันวาคม 724[h] 27 กรกฎาคม 785 22,125 60 ปี 210 วัน [22][23]
16 จักรพรรดิเฉียนหลง[i]  ราชวงศ์ชิง (ประเทศจีน) 18 ตุลาคม 1735 9 กุมภาพันธ์ 1796[j] 22,029 60 ปี 114 วัน [24]
17 พระเจ้าคริสเตียนที่ 4  เดนมาร์ก–นอร์เวย์ 4 เมษายน 1588 28 กุมภาพันธ์ 1648 21,879 59 ปี 330 วัน [25]
18 สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 25 ตุลาคม 1760 29 มกราคม 1820 21,644 59 ปี 96 วัน [26]
19 พระเจ้าหลุยส์ที่ 15 1 กันยายน 1715 10 พฤษภาคม 1774 21,436 58 ปี 251 วัน [27]
20 จักรพรรดิเปดรูที่ 2  บราซิล 7 เมษายน 1831 15 พฤศจิกายน 1889 21,407 58 ปี 222 วัน [28]
21 อัลมุสตันศิร บิลลาฮ์ รัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์ (อียิปต์) 13 มิถุนายน 1036[l] 29 ธันวาคม 1094 21,383 58 ปี 199 วัน [29][30]
22 พระเจ้านิกอลาที่ 1 13 สิงหาคม 1860 26 พฤศจิกายน 1918 21,288 58 ปี 105 วัน [33]
23 สมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินา  เนเธอร์แลนด์ 23 พฤศจิกายน 1890 4 กันยายน 1948 21,104 57 ปี 286 วัน [34]
24 พระเจ้าเจมส์ที่ 6  สกอตแลนด์ 24 กรกฎาคม 1567 27 มีนาคม 1625 21,066 57 ปี 246 วัน [35]
25 คอนราดที่ 1 บูร์กอญ 12 กรกฎาคม 937[m] 19 ตุลาคม 993 20,553 56 ปี 99 วัน [36]

ดูเพิ่ม

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. เอลิซาเบธทรงเป็นพระราชินีในรัฐต่าง ๆ เพียงไม่นาน ยกเว้น 4 ประเทศนี้ ระยะเวลาข้างล่างระบุไว้สำหรับเอลิซาเบธในฐานะพระมหากษัตริย์ของประเทศหรือดินแดนที่เป็นเอกราช ไม่มีรัฐใดจัดให้พระองค์อยู่ในรายพระนามนี้ ยกเว้นประเทศจาเมกาที่จัดพระองค์อยู่ในอันดับที่ 17 รัฐข้างล่างเป็นดินแดนของบริติชในช่วงต้นรัชสมัยเอลิซาเบธที่ 2 ใน ค.ศ. 1952 แต่เป็นเอกราชในฐานะสาธารณรัฐในรัชสมัยของพระองค์:

    รัฐข้างล่างยังไม่ได้มีอธิปไตยเป็นของตนเองในช่วงเริ่มต้นของรัชสมัยเอลิซาเบธที่ 2 ใน ค.ศ. 1952 แต่เป็นเอกราชและภายหลังเปลี่ยนระบอบเป็นสาธารณรัฐในรัชสมัยของพระองค์:

    •  กานา (เอกราช 6 มีนาคม ค.ศ. 1957, สาธารณรัฐ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1961; 4 ปี 87 วัน)
    •  ไนจีเรีย (เอกราช 1 ตุลาคม ค.ศ. 1960, สาธารณรัฐ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1963; 3 ปี 0 วัน)
    •  เซียร์ราลีโอน (เอกราช 27 เมษายน ค.ศ. 1961, สาธารณรัฐ 19 เมษายน ค.ศ. 1971; 9 ปี 357 วัน)
    •  แทนกันยีกา (เอกราช 9 ธันวาคม ค.ศ. 1961, สาธารณรัฐ 9 ธันวาคม ค.ศ. 1962; 1 ปี 0 วัน)
    •  ตรินิแดดและโตเบโก (เอกราช 31 สิงหาคม ค.ศ. 1962, สาธารณรัฐ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1976; 13 ปี 336 วัน)
    •  ยูกันดา (เอกราช 9 ตุลาคม ค.ศ. 1962, สาธารณรัฐ 9 ตุลาคม ค.ศ. 1963; 1 ปี 0 วัน)
    •  เคนยา (เอกราช 12 ธันวาคม ค.ศ. 1963, สาธารณรัฐ 12 ธันวาคม ค.ศ. 1964; 1 ปี 0 วัน)
    •  มาลาวี (เอกราช 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1964, สาธารณรัฐ 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1966; 2 ปี 0 วัน)
    •  มอลตา (เอกราช 21 กันยายน ค.ศ. 1964, สาธารณรัฐ 13 ธันวาคม ค.ศ. 1974; 10 ปี 83 วัน)
    •  แกมเบีย (เอกราช 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1965, สาธารณรัฐ 24 เมษายน ค.ศ. 1970; 5 ปี 65 วัน)
    •  กายอานา (เอกราช 26 พฤษภาคม ค.ศ. 1966, สาธารณรัฐ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1970; 3 ปี 273 วัน)
    •  บาร์เบโดส (เอกราช 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1966, สาธารณรัฐ 30 พฤษจิกายน ค.ศ. 2021; 55 ปี 0 วัน)
    •  มอริเชียส (เอกราช 12 มีนาคม ค.ศ. 1968, สาธารณรัฐ 12 มีนาคม ค.ศ. 1992; 24 ปี 0 วัน)
    •  ฟีจี (เอกราช 10 ตุลาคม ค.ศ. 1970, สาธารณรัฐ 6 ตุลาคม ค.ศ. 1987; 16 ปี 361 วัน)

    รัฐข้างล่างยังไม่ได้มีอธิปไตยเป็นของตนเองในช่วงเริ่มต้นของรัชสมัยเอลิซาเบธที่ 2 ใน ค.ศ. 1952 แต่เป็นเอกราชในรัชสมัยพระองค์ และคงพระองค์ไว้เป็นราชินี:

  2. ช่วงเวลาครองราชย์นับเฉพาะรัฐเอกราชที่ยังคงมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขในรัชสมัยของพระองค์ ได้แก่: ออสเตรเลีย, แคนาดา, นิวซีแลนด์ และสหราชอาณาจักร
  3. ในปฏิทินมายา ครองราชย์ใน 9.9.2.4.8, 5 Lamat 1 Mol; สวรรคตใน 9.12.11.5.18, 6 Etz'nab 11 Yax. มีการแปลงวันที่แบบนับยาวด้วยวิธีการสร้างความสัมพันธ์กับ GMT+2 กับปฏิทินจูเลียน[7][8]
  4. ในปฏิทินมายา ครองราชย์ใน 9.9.14.17.5, 6 Chikchan 18 K'ayab; สวรรคตใน 9.13.3.5.7 12 Manik' 0 Yaxk'in. วันที่ตะวันตกนำมาจากการสร้างความสัมพันธ์กับ GMT+2 ในปฏิทินจูเลียน[11][12]
  5. ดำรงเป็นอุปราชในรัชสมัยจักรพรรดิไทโช ตั้งแต่วันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921 จนกระทั่งเสวยราชสมบัติ
  6. ผู้ปกครองจีนนานที่สุดโดยนิตินัย
  7. ในปฏิทินมายา ครองราชย์ใน 9.12.9.8.1 5 Imix 4 Mak; สวรรคตใน 9.15.10.17.14 6 Ix 12 Yaxk'in. วันที่ตะวันตกนำมาจากการสร้างความสัมพันธ์กับ GMT+2 ในปฏิทินจูเลียน[11]
  8. ในปฏิทินมายา ครองราชย์ใน 9.14.13.4.17 12 Kab'an 5 K'ayab'; สวรรคตใน 9.17.14.13.2 11 Ik 5 Yax. วันที่ตะวันตกนำมาจากการสร้างความสัมพันธ์กับ GMT+2 ในปฏิทินจูเลียน[11]
  9. ผู้ปกครองจีนนานที่สุดโดยพฤตินัย
  10. สละราชสมบัติ แต่ยังคงมีอำนาจโดยพฤตินัยในฐานะไท่ช่างหฺวังจนถึง 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1799
  11. บริเตนใหญ่และไอร์แลนด์เข้าร่วมเป็นสหราชอาณาจักร โดยมีผลบังคับตามพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800 ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1801
  12. ในปฏิทินอิสลาม ครองราชย์ในวันที่ 15 ชะอ์บาน ฮ.ศ. 427; สวรรคตวันที่ 18 ษุลฮิจญะฮ์ ฮ.ศ. 487[29] บางข้อมูลระบุวันสวรรคตของพระองค์ที่ 6 มกราคม ค.ศ. 1095[29] แต่ข้อมูลส่วนใหญ่ให้ที่ 29 ธันวาคม ค.ศ. 1094[30][31][32]
  13. วันสวรรคตของรูดอล์ฟที่ 2 ผู้ครองราชย์ก่อนหน้า อยู่ที่ 11, 12 หรือ 13 กรกฎาคม[36][37]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "BBC – History – Historic Figures: Louis XIV (1638–1715)". www.bbc.co.uk (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  2. "Queen Elizabeth II has died, Buckingham Palace announces". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2022-09-08. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.
  3. "Her Majesty the Queen". The Royal Family. 29 December 2015. สืบค้นเมื่อ 2022-02-06.
  4. Waites, Rosie (2012-02-06). "The moment a princess became a queen". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-01-10.
  5. Crossette, Barbara (2016-10-13). "Bhumibol Adulyadej, 88, People's King of Thailand, Dies After 7-Decade Reign". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  6. "Biographies of the Princes and Princesses". House of Liechtenstein.
  7. 7.0 7.1 Pharo, Lars Kirkhusmo (2013). The Ritual Practice of Time: Philosophy and Sociopolitics of Mesoamerican Calendars. Brill. p. 92. ISBN 9789004252363.
  8. Parmington, Alexander (2011). Space and Sculpture in the Classic Maya City. Brill. pp. 51, 95. ISBN 9789004252363.
  9. "K'inich Janaab' Pakal I (Great-Sun-Shield), King of Palenque, depicted on an incense burner". museums.gov.il. สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  10. "Franz Joseph | emperor of Austria-Hungary". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  11. 11.0 11.1 11.2 11.3 Martin, Simon; Nikolai Grube (2000). Chronicle of the Maya Kings and Queens: Deciphering the Dynasties of the Ancient Maya. London and New York: Thames & Hudson. p. 201 & 122. ISBN 0-500-05103-8. OCLC 47358325.
  12. Harrys, John; Stearns, Stephen K. (1997). Understanding Maya Inscriptions. University of Pennsylvania Press. pp. 134, 136, 218. ISBN 9780924171413.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
  13. Looper, Matthew G. (2003). Lightning Warrior: Maya Art and Kingship at Quirigua. University of Texas Press. p. 211. ISBN 9780292705562.
  14. Newsome, Elizabeth A. (2001). Trees of Paradise and Pillars of the World. University of Texas Press. p. 65. ISBN 9780292755727.
  15. "Term details". British Museum (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  16. Kirsty.Oram (2015-12-31). "Victoria (r. 1837–1901)". The Royal Family (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  17. "James I | king of Aragon". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  18. "BBC – History – Historic Figures: Emperor Hirohito (1901–1989)". www.bbc.co.uk (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  19. "Kangxi | emperor of Qing dynasty". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  20. Charavay, Étienne (1892). Correspondance générale de Carnot: publiee avec des notes historiques et biographiques. Imprimerie nationale. p. 372.
  21. Dippel, Horst, บ.ก. (2010). Constitutional Documents of France, Corsica and Monaco. De Gruyter. p. 254. ISBN 9783598356964.
  22. Looper, Matthew G. (2003). Lightning Warrior: Maya Art and Kingship at Quirigua. Austin, TX: University of Texas Press. pp. 57, 186. ISBN 0-292-70556-5.
  23. Fitzsimmons , James L. (2010). Death and the Classic Maya Kings. University of Texas Press. p. 63. ISBN 9780292781986.
  24. "Qianlong | emperor of Qing dynasty". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  25. "Christian IV | Scandinavian king". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  26. Kirsty.Oram (2015-12-31). "George III (r. 1760–1820)". The Royal Family (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  27. "Louis XIV | king of France". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-09-20.
  28. "Pedro II | emperor of Brazil". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  29. 29.0 29.1 29.2 "MUSTANSIR BILLAH I (427-487/1036-1095), 18TH IMAM". ismaili.net (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 1 July 2022.
  30. 30.0 30.1 "MÜSTA'LÎ-BİLLÂH el-FÂTIMÎ - TDV İslâm Ansiklopedisi". TDV İslam Ansiklopedisi (ภาษาตุรกี).
  31. Cohen, Mark R. (2014). Jewish Self-Government in Medieval Egypt. Princeton University Press. p. 218. ISBN 9781400853588.
  32. Ayman Fu'ad Sayyid (2002). The Fatimids and Their Successors in Yaman. I.B. Tauris. p. 5. ISBN 9781860646904.
  33. "Nicholas I | Facts & Biography". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  34. "Wilhelmina | queen of the Netherlands". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  35. "James I | Biography, Religion, & Facts". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 17 May 2020.
  36. 36.0 36.1 "Rudolfinger". Neue Deutsche Biographie (ภาษาเยอรมัน). สืบค้นเมื่อ 13 June 2022.
  37. "Rudolf II | king of Burgundy". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 13 June 2022.