ข้ามไปเนื้อหา

ฟาริสี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฟาริสี
פרושים
ผู้นำในอดีต
ก่อตั้ง167 ปีก่อน ค.ศ.
ถูกยุบค.ศ. 73
ที่ทำการเยรูซาเลม
อุดมการณ์
ศาสนาRabbinic Judaism
การเมืองยูเดีย
รายชื่อพรรคการเมือง
การเลือกตั้ง

ฟาริสี (ฮีบรู: פְּרוּשִׁים, อักษรโรมัน: Pərūšīm; อังกฤษ: Pharisees) เป็นขบวนการทางสังคมของชาวยิวและสำนักคิดในลิแวนต์ช่วงศาสนายูดาห์สมัยพระวิหารที่สอง หลังการทำลายพระวิหารที่สองใน ค.ศ. 70 วิถีของชาวฟาริสีได้กลายเป็นพื้นฐานของศาสนายูดาห์แบบรับบีในเวลาต่อมา

ความขัดแย้งระหว่างฟาริสีกับสะดูสีที่มาอย่างยาวนาน ทั้งในบริบททางสังคมและศาสนาของชาวยิวในวงกว้าง กลับรุนแรงมากขึ้นจากการพิชิตของโรมัน[2] ในด้านวัฒนธรรม แบ่งเป็นกลุ่มที่สนับสนุนการแผลงเป็นกรีก (สะดูสี) และกลุ่มที่ต่อต้านสิ่งนี้ (ฟาริสี) ส่วนด้านกฎหมายศาสนา แบ่งเป็นกลุ่มที่ให้ความสำคัญต่อวิหารด้วยพิธีและการรับใช้ และอีกกลุ่มที่ให้ความสำคัญต่อกฎหมายของโมเสสอื่น ๆ ประเด็นความขัดแย้งทางศาสนาที่เฉพาะเจาะจงระหว่างทั้งอสงกลุ่มเกี่ยวข้องกับการตีความโทราห์ที่แตกต่างกันและการนำมาใช้งานในชีวิตประจำวันของชาวยิวในอย่างไร โดยพวกสะดูสียอมรับเฉพาะโทราห์และปฏิเสธNevi'im, Ketuvim และคำสอนอย่างโทราห์มุขปาฐะและการฟื้นคืนชีพหลังความตาย

โยเซพุส (ป. ค.ศ. 37 –  100) ผู้ที่นักประวัติศาสตร์หลายคนเชื่อว่าเป็นฟาริสี คาดคะเนว่าก่อนที่พระวิหารที่สองจะถูกทำลาย มีฟาริสีอยู่ราว 6 พันคน[3] และอ้างว่าได้รับการอุปถัมภ์อย่างดีจากสามัญชนจนถึงขั้นถ้าพวกเขาพูดอะไรก็ตามที่ขัดต่อกษัตริย์หรือนักบวชชั้นสูงก็เป็นที่เชื่อถือ[4] ต่างจากชาวสะดูสีที่เป็นพวกชนชั้นสูง นอกจากนี้ชาวฟาริสียังอ้างว่าตนมีอำนาจหน้าที่แท้จริงในการวินิจฉัยตีความกฎหมายยิว[5]

ชาวฟาริสีเชื่อเรื่องทูตสวรรค์ วันสิ้นโลก เมสสิยาห์เชื้อสายดาวิด และเชื่อว่าผู้ชอบธรรมจะมีชีวิตนิรันดร์ในสวรรค์ ส่วนคนบาปจะถูกลงโทษนิรันดร์ในนรก[6]

นอกจากนี้ คัมภีร์พันธสัญญาใหม่ยังกล่าวถึงความขัดแย้งระหว่างชาวฟาริสีกับพระเยซูหลายแห่ง แต่ก็มีรายงานฟาริสีที่เป็นเชื่อตัวพระองค์ด้วย เช่น นิโคเดมัสที่กล่าวว่า พระเยซูเป็นครูผู้มาจากพระเจ้า[7] โยเซฟชาวอาริมาเธียผู้เป็นลูกศิษย์[8] และ "ผู้เชื่อบางคนซึ่งอยู่ในกลุ่มพวกฟาริสี" ที่ไม่ทราบจำนวน[9] เปาโลอัครทูต ศิษย์ของกามาลิเอล[10] ผู้เตือนในสภาแซนเฮดรินว่า การหยุดยั้งผู้ติดตามพระเยซู จะทำให้พวกเขาเป็นผู้ต่อสู้กับพระเจ้า[11] และเขาก็กลายเป็นอัครสาวกของพระเยซู[12][13]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Roth, Cecil (1961). A History of the Jews. Schocken Books. p. 84. สืบค้นเมื่อ 6 October 2018.
  2. Sussman, Ayala; Peled, Ruth. "The Dead Sea Scrolls: History & Overview". www.jewishvirtuallibrary.org. สืบค้นเมื่อ 6 October 2018.
  3. Antiquities of the Jews, 17.42
  4. Josephus, Flavius. The Antiquities of the Jews, 13.288.
  5. Ber. 48b; Shab. 14b; Yoma 80a; Yeb. 16a; Nazir 53a; Ḥul. 137b; et al.
  6. ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2552. 734 หน้า. หน้า 423. ISBN 978-616-7073-03-3
  7. John 3:2
  8. John 19:38
  9. Acts 15:5
  10. "Acts 22:3 Greek Text Analysis". biblehub.com.
  11. Acts 5:39
  12. "Acts 23:6 Greek Text Analysis". biblehub.com.
  13. Philippians 3:5

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]