พระเจ้าเมงจีโย

พระเจ้าเมงจีโย
พระบรมราชานุสาวรีย์พระเจ้าเมงจีโยในตองอู
พระเจ้าเกตุมะดี
ครองราชย์	16 ตุลาคม พ.ศ. 2053 – 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2073
ราชาภิเษก	11 เมษายน พ.ศ. 2054
ก่อนหน้า	ตั้งราชวงศ์ใหม่
รัชกาลถัดไป	ตะเบ็งชะเวตี้
อุปราชแห่งเกตุะมดี
ระหว่าง	เมษายน พ.ศ. 2028 – 16 ตุลาคม พ.ศ. 2053
ก่อนหน้า	เมงสีตู
ถัดไป	เมงเยสีหตู
ประสูติ	กรกฎาคม พ.ศ. 2002 อังวะ
สวรรคต	24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2073 (ชันษา 71) ตองอู
ชายา	โซมีนเทะทีน สิริมหาจันทาเทวี พระนางรัตนาเทวี มหาเทวี พระนางราชเทวี
พระราชบุตร	ตะเบ็งชะเวตี้ อตุลสิริ
ราชวงศ์	ราชวงศ์ตองอู
พระราชบิดา	Maha Thinkhaya
พระราชมารดา	Min Hla Nyet
ศาสนา	พุทธเถรวาท

พระเจ้าเมงจีโย (สำเนียงพม่าออกว่า มินจีโหญ่) (อังกฤษ: Mingyinyo, พม่า: မင်းကြီးညို) หรือ พระเจ้าสิริชัยสุระ ตามพงศาวดารไทย หรือในนวนิยายผู้ชนะสิบทิศเรียก เมงกะยินโย เป็นปฐมกษัตริย์ของราชวงศ์ตองอู ราชวงศ์และอาณาจักรที่ 2 ของประวัติศาสตร์พม่า พระเจ้าเมงจีโยเดิมเป็นนายทหารที่มีความสามารถในการรบ ได้ทำการรวบรวมชาวพม่าที่อยู่กันอย่างกระจัดกระจายหลังการล่มสลายของอาณาจักรพุกามภายหลังการโจมตีของมองโกล โดยได้รับความช่วยเหลือจากขุนนางสำคัญหลายคน เช่น เมงเยสีหตู (บางคนถูกสมมติเป็นตัวละครในนวนิยายผู้สิบทิศ เช่น มหาเถรวัดกุโสดอ)

พระเจ้าเมงจีโยได้สถาปนาเมืองตองอู ซึ่งเป็นเมืองในขุนเขาเป็นปราการที่ดีขึ้นเป็นศูนย์กลางอำนาจใหม่ ต่อมามีการแผ่ขยายอำนาจเข้ายึดเมืองแปรโดยสามารถรบชนะพระเจ้านรปติแห่งแปรได้สำเร็จ ต่อมาคิดจะเข้ายึดเมืองหงสาวดีที่มีพระเจ้าสการะวุตพีเป็นกษัตริย์ แต่ไม่สำเร็จเนื่องจากพระเจ้าเมงจีโยสวรรคตเสียก่อน

ในมหาราชวงศ์พงศาวดารพม่า ระบุว่า พระองค์ได้พบกับพระมเหสีเมื่อเสด็จทอดพระเนตรการสร้างเขื่อน ซึ่งต่อมามีพระโอรสเพียงพระองค์เดียว ที่ได้ครองราชย์ต่อมา คือ พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้

พระเจ้าเมงจีโย สิ้นพระชนม์ในปี พ.ศ. 2074 พระนามของพระองค์อาจแปลได้ว่า "พระองค์ดำ" (มิน = กษัตริย์, จี = ยิ่งใหญ่, โหญ่ = ดำ)

บรรณานุกรม

• Royal Historical Commission of Burma (1832). Hmannan Yazawin (in Burmese). 1–3 (2003 ed.). Yangon: Ministry of Information, Myanmar.

ก่อนหน้า		พระเจ้าเมงจีโย		ถัดไป
สิ้นสุดราชวงศ์พุกาม		พระมหากษัตริย์พม่า (อาณาจักรพม่ายุคที่ 2) (พ.ศ. 2053 - พ.ศ. 2073)		พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้