ข้ามไปเนื้อหา

ธนาคาร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ธนาคารอังกฤษ

ธนาคาร เป็นสถาบันการเงินที่รับฝากเงินจากประชาชนและสร้างสินเชื่อ (เครดิต) กิจกรรมการกู้ยืมสามารถทำได้ทั้งทางตรงและทางอ้อมผ่านตลาดทุน เนื่องจากความสำคัญของสิ่งเหล่านี้ในความมั่นคงทางการเงินของประเทศ ธนาคารนั้นมีการควบคุมอย่างมากในประเทศเป็นส่วนใหญ่ ประเทศส่วนใหญ่ได้จัดตั้งระบบการเงินที่เรียกว่า ธนาคารเก็บเงินสดสำรองบางส่วน(fractional reserve banking) ภายใต้ซึ่งการที่ธนาคารถือสินทรัพย์สภาพคล่องเท่ากับส่วนหนึ่งของหนี้สินหมุนเวียนของพวกเขา นอกเหนือจากกฏระเบียบอื่น ๆ ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อรับรองสถาพคล่อง ธนาคารโดยทั่วไปจะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดขั้นต่ำของเงินกองทุนตามมาตรฐานเงินทุนระหว่างประเทศที่เรียกว่า บาเซิล แอคคอร์ดส

ธนาคารในความทันสมัยของการพัฒนาในศตวรรษที่ 14 ในเมืองที่เจริญแล้วของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของอิตาลี แต่ในหลายๆวิธีเป็นการสานต่อความคิดและแนวคิดเกี่ยวกับสินเชื่อหรือการปล่อยสินเชื่อที่มีรากฐานมาจากโลกยุคโบราณ ในประวัติศาสตร์ของธนาคาร ตระกูลนายธนาคารจำนวนมาก-ที่โดดเด่นที่สุด ได้แก่ เมดีชี ฟุกเกอร์ เวลเซอร์ เบเรนแบร์ก และรอธส์ไชลด์ - มีบทบาทสำคัญในหลายศตวรรษ ธนาคารการค้าปลีกที่เก่าแก่ที่มีอยู่ คือ บานคา มอนเต ดี พาสชิ ดี เซียนา ในขณะที่ธนาคารเพื่อการค้าขนาดใหญ่ที่เก่าแก่ที่สุดที่ดำรงอยู่คือ ธนาคารเบเรนแบร์ก

ประวัติ

[แก้]

แนวคิดของธนาคารอาจจะเกิดขึ้นในอาณาจักรบาบิโลนและแซงวีเก่า โดยมีพ่อค้าได้เสนอข้าวเป็นสินเชื่อเพื่อเป็นหลักประกันในระบบแลกเปลี่ยนสินค้า การกู้ยืมเงินในยุคสมัยกรีกโบราณและในระหว่างจักรวรรดิโรมัน ได้มีการเพิ่มนวัตกรรมที่สำคัญสองประการ: พวกเขาได้ยอมรับเงินฝากและเงินที่เปลี่ยนแปลง โบราณคดีในยุคสมัยนี้ในจีนและอินเดียโบราณก็ได้แสดงหลักฐานการกู้ยืมเงิน

หน้าที่ของธนาคารแต่ละประเภท

[แก้]

ธนาคารกลางทำหน้าที่ทางการเงินของประเทศ ภายใต้การควบคุมของกระทรวงการคลัง เพื่อดูแลรักษาผลประโยชน์โดยรวมของชาติ

  1. มีอำนาจออกธนบัตรและพิมพ์ธนบัตรขึ้นใช้
  2. รับฝากเงินจากหน่วยงานราชการต่าง ๆ และรัฐวิสาหกิจ
  3. รับฝากเงินจากธนาคารพาณิชย์
  4. ให้ธนาคารพาณิชย์กู้ยืมเงิน
  5. เป็นตัวแทนทางการเงินของรัฐบาล ในการติดต่อธนาคารโลก
  6. รักษาเสถียรภาพทางการเงินของรัฐบาล
  7. ควบคุมสินเชื่อ และเป็นตัวแทนของรัฐบาลในการกำกับดูแลและควบคุมธนาคารพาณิชย์

ประวัติธนาคารของไทย

[แก้]

วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2447 ในสมัยรัชกาลที่ 5 พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าไชยันตมงคล กรมหมื่นมหิศรราชหฤทัย ซึ่งตอนนั้นได้ดำรงตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงพระคลังมหาสมบัติ ได้ทรงก่อตั้ง บุคคลัภย์ (Book Club) ขึ้นที่ตึกแถวของพระคลังข้างที่ ตำบลบ้านหม้อ กรุงเทพฯ ที่นี่เป็นตันกำเนิดของธนาคารแห่งแรกของไทย คือ แบงก์สยามกัมมาจล หรือ ธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัด (มหาชน) ในปัจจุบันจะไม่มีการร่างกฎหมาย (หลังจากการเซ็นสัญญากับลูกค้า) เพื่อประโยชน์และความยุติธรรม หากมีการกระทำเช่นนั้นถือว่าไม่ใช้ระบบของธนาคารพาณิชย์

อ้างอิง

[แก้]