ข้ามไปเนื้อหา

ตะปู

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ตะปู.

ตะปู เป็นอุปกรณ์ที่ทำมาจากโลหะ มีลักษณะแข็ง ปลายแหลม รูปร่างคล้ายเข็ม ตะปูส่วนมากทำมาจากเหล็ก มักใช้สำหรับการยึด ตรึง หรือเพื่อติดวัตถุชนิดต่าง ๆ ในงานไม้ งานก่อสร้าง และงานวิศวกรรม ตะปูมักถูกใช้งานร่วมกับค้อน โดยใช้ค้อนในการตีหรือตอกเพื่อดันตะปูให้ผ่านเข้าไปในวัตถุที่ต้องการ จะขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้.

ประวัติ

[แก้]

ประวัติของตะปูประกอบด้วย 3ช่วงด้วยกันคือ

  • ช่วงที่ตะปูทำด้วยมือ(การตีขึ้นรูป) (ช่วงประมาณก่อนคริสตกาล ถึง ประมาณ ค.ศ. 1800)
  • ช่วงที่ตะปูทำด้วยการตัด (ช่วงประมาณ ค.ศ. 1800 - ค.ศ. 1900)
  • ช่วงที่ตะปูทำจากเส้นลวด (เครื่องจักร) (ช่วงประมาณ ค.ศ. 1900 จนถึงปัจจุบัน)

ช่วงที่ตะปูทำด้วยมือ(การตีขึ้นรูป)

[แก้]

ตะปูอาจเกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงยุคอียิปต์โบราณ โดยมีหลักฐานการค้นพบตะปูที่ทำด้วยสำริดอายุประมาณ 3400ปีก่อนคริสตกาล ถัดมาในยุคโรมันโบราณ ในคัมภีร์ไบเบิล ได้มีการบันทึกเกี่ยวกับการนำตะปูมาใช้โดยกษัตริย์เดวิดเพื่อสร้างวิหารโซโลมอน[1] จนกระทั่งถึงช่วงประมาณ ค.ศ. 1800 ตะปูยังคงทำด้วยมือด้วยช่างทำตะปู

ช่วงที่ตะปูทำด้วยการตัด

[แก้]

จากในช่วงอดีต ตะปูได้ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาด้วยมือ ทำให้ตะปูประดิษฐ์ได้ช้า มีจำนวนน้อยและราคาแพง ในช่วงปี ค.ศ. 1790 ถึง ค.ศ. 1820 ประเทศอังกฤษและอเมริกาได้พัฒนาเครื่องจักรสำหรับผลิตตะปูเพื่อเพิ่มความเร็วในการผลิต โดยการตัดแท่งเหล็กและดัดหัวตะปูไปพร้อมๆกัน

ช่วงที่ตะปูทำจากเส้นลวด (เครื่องจักร)

[แก้]

ในช่วงปี ค.ศ. 1880 ถึง ค.ศ. 1910 การผลิตตะปูได้ปรับเปลี่ยนให้ผลิตขึ้นจากขดลวด และขั้นตอนการผลิตตะปูได้ถูกพัฒนาจนเครื่องจักรสามารถผลิตได้เองอัตโนมัติ ทำให้สามารถผลิตได้มากและราคาไม่แพงอีกต่อไป

อ้างอิง

[แก้]
  1. พระคัมภีร์ไบเบิล, 1 จดหมายเหตุ 22:3.