กองทัพพยัคฆ์ปลดปล่อยทมิฬอีฬัม
| กองทัพพยัคฆ์ปลดปล่อยทมิฬอีฬัม | |
|---|---|
| தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் | |
| รู้จักในชื่อ | พยัคฆ์ทมิฬ |
| คณะผู้นำ | เวลูปิลลัย ประภากาเรา † |
| ปีที่ปฏิบัติการ | 5 พฤษภาคม ค.ศ. 1976 – 18 พฤษภาคม ค.ศ. 2009 |
| เป้าหมาย | ก่อตั้งรัฐเอกราชแห่งทมิฬอีฬัมในทางเหนือ และตะวันออกของศรีลังกา |
| แนวคิด | ชาตินิยมทมิฬ คตินิยมการแยกตัวออก ปฏิวัติสังคมนิยม ฆราวาสนิยม |
| สถานะ | ไม่ดำเนินต่อ กลุ่มถูกทำลายในเดือนพฤษภาคม ค.ศ.2009[1] |
| รายได้ต่อปี | $200–300 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[2][3] |
| ที่มาของรายได้ | เงินบริจาคจากชาวทมิฬที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศ, การกรรโชกทรัพย์,[4] การขนส่งและการขายอาวุธ และการเก็บภาษีภายใต้พื้นที่ที่กลุ่ม LTTE ควบคุม |
| เว็บไซต์ | www.eelam.com (สำเนาที่เก็บถาวร) |
กองทัพพยัคฆ์ปลดปล่อยทมิฬอีฬัม (Liberation Tigers of Tamil Eelam; ทมิฬ: தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்) มีชื่ออื่น ๆ ได้แก่ สมาคมทมิฬระดับโลก สหพันธ์ของสมาคมทมิฬแคนาดา กองทัพเอลอัลลานี ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2519 มีจุดประสงค์เพื่อก่อตั้งรัฐทมิฬ เริ่มต่อสู้ด้วยการก่อการร้ายตั้งแต่ พ.ศ. 2526 หัวหน้ากลุ่มคือ เวลูปิลลัย ประภากรัน
ปฏิบัติการ
[แก้]ใช้การสู้รบแบบกองโจร เพื่อทำลายเป้าหมายสำคัญของศรีลังกา นิยมใช้ระเบิดพลีชีพ
สมาชิก
[แก้]มีพื้นที่หลักในชายฝั่งตอนเหนือและตะวันออกของศรีลังกา แต่จะก่อการร้ายทั่วประเทศศรีลังกา สมาชิกส่วนใหญ่อยู่ในศรีลังกา คาดว่ามีราว 8,000 – 10,000 คน เป็นนักรบ 3,000 – 6,000 คน
การสนับสนุน
[แก้]กลุ่มนี้เปิดเผยตัวเองอย่างชัดแจ้งในการสนับสนุนการแบ่งแยกดินแดนทมิฬ และวิ่งเต้นขอความช่วยเหลือจากประเทศต่างๆรวมทั้งสหประชาชาติ ได้รับความช่วยเหลือจากชาวทมิฬที่อาศัยในยุโรป อเมริกาเหนือและเอเชีย
ปราชัย
[แก้]หลังทำสงครามกลางเมืองศรีลังกามายาวนานเกือบ 26 ปี ในที่สุด กลุ่มพยัคฆ์ทมิฬอีฬัมก็เป็นฝ่ายปราชัย[5][6] โดย
- วันที่ 16 พฤษภาคม 2552 ประธานาธิบดีมหินทรา ราชปักษา ประกาศชัยชนะ
- วันที่ 17 พฤษภาคม หัวหน้าฝ่ายความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของกลุ่มพยัคฆ์ทมิฬอีฬัมประกาศยอมรับความพ่ายแพ้
- วันที่ 18 พฤษภาคม มีข่าวว่าเวลูปิลลัย ประภากาเรา หัวหน้ากลุ่ม เสียชีวิต
- วันที่ 19 พฤษภาคม ประธานาธิบดีมหินทรา ราชปักษา ส่งสารไปถึงรัฐสภาว่ารัฐบาลเป็นฝ่ายชนะสงคราม และศรีลังกาได้ปลอดจากการก่อการร้ายแล้ว รวมไปถึงมีการยืนยันว่าเวลูปิลลัย ประภากาเรา เสียชีวิตจริง
หลังวันที่ 18 กลุ่มพยัคฆ์ทมิฬอีฬัมก็สูญเสียดินแดนทางตอนเหนือและตะวันออกจนหมดสิ้น และสิ้นสุดสถานภาพทางการสู้รบ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Tamil Tigers Admit Defeat in Sri Lankan Civil War". Associated Press. Fox News. 17 พฤษภาคม 2009. สืบค้นเมื่อ 6 สิงหาคม 2024.
- ↑ "LTTE international presents an enduring threat". Lakbima News. กรกฎาคม 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 กันยายน 2011. สืบค้นเมื่อ 29 กรกฎาคม 2011.
- ↑ "The Sri Lankan Tamil Diaspora After the LTTE" (PDF). International Crisis Group. กุมภาพันธ์ 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 20 พฤษภาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 24 สิงหาคม 2011.
- ↑ Shanaka Jayasekara (24 ตุลาคม 2007). "LTTE Fundraising & Money Transfer Operations". transCurrents NewsFeatures. satp.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 ตุลาคม 2007. สืบค้นเมื่อ 28 กรกฎาคม 2011.
- ↑ "พยัคฆ์ทมิฬอิแลม พินาจ ! สิ้นสุดสงครามอันยาวนาน26ปีแห่งศรีลังกา". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2013.
- ↑ "Sri Lanka army 'defeats rebels'". BBC. 16 พฤษภาคม 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009.
งานศึกษาที่เกี่ยวข้อง
[แก้]- ดลยา เทียนทอง (2007). ปฐมบทการก่อการร้าย : รากเหง้า ความเป็นไป และพลวัต. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ISBN 978-974-9897-08-9.
- วงเดือน นาราสัจจ์ (2005). "ทมิฬอีแลม (Tamil Ealam) ปัญหาชาติพันธุ์ในศรีลังกา". วารสารประวัติศาสตร์. ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ: หน้า 79–106. eISSN 3027-7035.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Council on Foreign Relations background information on the Tigers, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 พฤษภาคม 2010
- International Crisis Group, an advocacy group, has information on the conflict., คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มีนาคม 2010
- Eelam Nation News Group, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 กันยายน 2017
