ข้ามไปเนื้อหา

กลอง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กลอง ทำด้วยหนังวัวขึงด้วยเชือก

กลอง เป็นเครื่องดนตรีประเภทตีกระทบ ประกอบด้วยหน้ากลองและหุ่นกลอง หน้ากลองมักทำด้วยแผ่นหนังวัวขึงยึดติดกับโครงให้ตึงด้วยหมุดหรือเชือก ทำให้เกิดเสียงโดยการตีด้วยไม้ หรืออวัยวะของผู้เล่น กลองจัดเป็นเครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดในโลก[1]

กลอง มีทั้งกลองที่ทำจากหนังสัตว์ และ กลองที่ทำจากพลาสติก ซึ่งจะให้เสียงที่แตกต่างกันไป และการใช้อุปกรณ์ช่วย กลองที่ทำจากพลาสติกจะต้องใช้ไม้ช่วยตีเพราจะช่วยให้เกิดเสียงที่ดังขึ้น เช่น กลองสแนร์ และ กลองชุด เป็นต้น ส่วนกลองที่ทำจากหนังสัตว์ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ไม้ เนื่องจาก เราสามารถใช้แค่มือตีก็จะทำให้เกิดเสียงดังพอตัวอยู่แล้ว เช่น กลองยาว กลองรำมะนา ตะโพน เป็นต้น แต่ก็มีกลองหนัง ที่จำเป็นต้องใช้ไม้ก็มี เช่น กลองสะบัดชัยและ กลองทัด เนื่องจากเป็นกลองขนาดใหญ่จึงไม่สามารถใช้มือตีอย่างเดียวได้

ทั้งนี้ กลองไม่ได้มีเพื่อใช้ในด้านดนตรีนาฏศิลป์เท่านั้น แต่ยังใช้ในด้านอื่น ๆ อีกด้วย เช่น การตีกลองเพื่อร้องทุกข์ต่อศาล การตีกลองเพื่อเปิดสงครามในสมัยก่อน และ การตีกลองเพื่อเป็นสัญญาณเพื่อให้พระสงฆ์ฉันเพลได้

กลองในประเทศไทย

[แก้]

กลองสากล

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Grove, George (Jan 2001). Stanley Sadie (บ.ก.). The New Grove Encyclopædia of Music and Musicians (2nd ed.). Grove's Dictionaries of Music. pp. Volume 4, pp638-649. ISBN 1561592390.