Тонк
Тонк (форсӣ: تانک аз англ. tank) — худрави зиреҳпӯши занҷирдору мусаллаҳ ба тӯпу тирбор ва дигар ҷангафзорҳост, ки барои анҷоми амалиёти мутаҳҳарик дар разми офандӣ, падофандӣ ва амалиёти ҳаракот ба ақиб аз он истифода мешавад[1].
Тонк дорои як тупи аслӣ бо калибри бузург аст, ки маъмулан дар як бурҷаки гардон насб мешавад. Ҳамчунин тонкҳо мумкин аст дорои силоҳҳои дигаре аз ҷумла тирбор бошанд. Зиреҳи тонк аз он дар баробари тайфи васеъе аз гулӯлаҳои душман муҳофизат карда ва занҷирҳои муттаҳарик имкони ҳаракати тонк дар заминҳои мухталифро фароҳам месозанд, ки ин қобилиятҳо тонкро ба як силоҳи бисёр муҳим ва сарнавиштсоз табдил мекунад.
Тонк дар ҷанги ҷаҳонии аввал ба таври ҳамзамон ва ҷудогона дар Фаронса ва Бритониё ихтироъ шуд то сукуни мавҷуд дар ҷанги хокрезиро бишканад ва ба мурури тонкҳо ба яке аз аҷзои калидии артишҳои дунё табдил шуданд. Имрӯза бо афзоиши аҳамияти ҷангҳои номутақорин, поёни ҷанги сард ва афзоиши таваҷҷуҳ ба силоҳҳои арзонқимати тонкзани русӣ аҳамияти тонкҳо камтар шудаанд. Ба ҳамин далел тонкҳо ба нудрат ба таври инфиродӣ вориди амалиёт шуда ва маъмулан дар воҳидҳои зиреҳӣ бо ҳимояти пиёдагон ва гоҳе худравҳои ҷангии пиёдагон созмондеҳӣ мешаванд ва гоҳе ҳам аз ҳимояти ҳавопаймо ва болгардҳои шиносоӣ ва ҷангӣ низ баҳра мебаранд.
Ду навъи тонк вуҷуд дорад: Тонкҳои ҷангии бисёр сангин ва тонкҳои шиносоии сареъ ва кучак, ки барои дидбонӣ ва гаштзанӣ ба кор мераванд.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Сарчашма
[вироиш | вироиши манбаъ]