na

NA I

1. Trajtë e shkurtër e përemrit vetor NE në rasat dhanore e kallëzore. Na tha se... Na dha librat. Na jep zemër. Na gëzoi pa masë.
2. Përdoret në rasën dhanore për të shprehur një farë qëndrimi të afërt të folësit ndaj asaj që ndodh, për të përforcuar shprehjen e veprimit ose për ironi. Na ishte ç'na ishte. Na shkon aty një plak. Na u kthye dimri. Pa shiko ç'na qenka!

NA II pasth. bised.

1. Përdoret kur i japim dikujt diçka, me kuptimin «merre», «urdhëro». Na librin. Na merre. Na edhe një.
2. Përdoret për të tërhequr vëmendjen e dikujt ose për ta thirrur. Na, more ti! Na, moj vajzë, eja këtu!

NA III pj.

1. Përdoret kur duam të vëmë në dukje diçka që nuk e pritnim ose nuk e dëshironim; ja. Na edhe një përrua të pret udhën. Të dëgjoja ty e, na tashti, se ç'më gjeti.
2. Përdoret për të vënë në dukje një send, një gjendje a një veprim me përmasa që na habitin (në kuptimin «kaq, aq», duke e shoqëruar zakonisht me lëvizje të duarve). E kishin gjoksin na-a! Na ta bësh dhëmbin! I hapi sytë na!
3. Përdoret në shprehjet që shoqërojnë lëvizjen e pëllëmbës kur i japim dikujt munxët. Na, të plaçin sytë!