Deklarata Universale për të Drejtat e Njeriut
Deklarata Universale për të Drejtat e Njeriut (DUDNj) është një deklaratë e miratuar nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara më 10 dhjetor 1948 në Palais de Chaillot, Paris. Deklarata lindi si përgjigje ndaj tmerreve të Luftës së Dytë Botërore dhe përfaqëson përpjekjen e parë globale për të artikuluar mbrojtjen e atyre të drejtave që shumë njerëz besonin se ishin të drejta themelore që i takojnë të gjitha qenieve njerëzore.[1]
Deklarata përbëhet nga tridhjetë artikuj, të cilët janë përpunuar gjatë viteve në vijinm nga traktate ndërkombëtare, transferta ekonomike, instrumente rajonale të të drejtave të njeriut (ku spikat Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut), kushtetutat kombëtare, dhe ligje të tjera. Karta Ndërkombëtare e të Drejtave të Njeriut përbëhet nga Deklarata Universale për të Drejtat e Njeriut, Konventa Ndërkombëtare mbi të Drejtat Ekonomike, Sociale dhe Kulturore, dhe Konventa Ndërkombëtare mbi të Drejtat Civile dhe Politike, me dy Protokolle opsionale. Këto dy Konventa, të cilat shtjellojnë më tej të drejtat e njeriut, u miratuan nga Asambleja e Përgjithshme e OKB në vitin 1966. Në vitin 1976, pasi Konventat ishin ratifikuar nga mjaftueshëm shtete anëtare për të hyrë në fuqi dhe qysh nga ky moment Karta Ndërkombtëare e të Drejtave të Njeriut mori fuqi në ligjin ndërkombëtar.[2]
Historiku
Kur krimet e kryera nga Regjimi nazist në Gjermani u bënë të qartë pas luftës, konsensusi brenda bashkësisë ndërkombëtare ishte se Statuti i Kombeve të Bashkuara nuk ofronte një mbrojtje të mjaftueshme të të drejtave të njeriut,[3][4] ndaj ishte e nevojshme një Deklaratë Universale që të specifikonte këto të drejta dhe t'i shtjellonte ato.[5]
Krijimi
Krijimi i Deklaratës i'u besua një Komisioni mbi të Drejtat e Njeriut në vitin 1946, i cili punoi për dy vjet për hartimin e saj. Komisioni u kryesua nga Eleanor Roosevelt, një avokate e njohur e të drejtave të njeriut, dhe përbëhej nga 18 anëtarë të nacionaliteteve dhe përkatësive politike të ndryshme.
.[6]
Struktura e Deklaratës
Struktura bazike e Deklaratës Universale për të Drejtat e Njeriut, frymëzuar nga Kodi Napoleonik, duke përfshirë një Preambulë dhe një hyrje ku shpalosen parimet e përgjithshme të Deklaratës, u prezantua në projektligjin e paraqitur nga francezi René Cassin.[7]
Cassin e krahasoi strukturën e Deklaratës me një ngrehinë, të përbërë nga themele, shkallë, katër shtylla, dhe një çati. Artikujt 1 dhe 2 shërbejnë si blloqe themeli, të shtruara me parimet e dinjitetit, lirisë, barazisë dhe vëllazërisë. Shtatë paragrafët e Preambulës, që skicojnë arsyet kryesore për ekzistencën e Deklaratës, janë shkallët që të çojnë drejt thelbit të Deklaratës, të drejtat e njeriut, të ndarë në katër shtylla. Shtylla e parë (artikujt 3-11) paraqet të drejtat e individit, siç janë e drejta për jetën dhe ndalimi i skllavërisë. Shtylla e dytë (artikujt 12-17) paraqet të drejtat e individit në shoqërinë civile dhe politike (ku përfshihen gjëra të tilla si liria e lëvizjes). Shtylla e tretë (artikujt 18-21) merret me liritë themelore shpirtërore, publike, politike, si liria sindikale, liria e mendimit, ndërgjegjes, dhe fesë. Shtylla e katërt (artikujt 22-27) përcakton të drejtat sociale, ekonomike dhe kulturore. Sipas modelit të Cassin, të tre artikujt e fundit të Deklaratës përfaqësojnë një çati që mbulon të tërë strukturën. Këto artikuj kanë të bëjnë me detyrimet e individit ndaj shoqërisë dhe ndalimin e përdorimit të të drejtave në kundërshtim me qëllimet e Organizatës së Kombeve të Bashkuara.[8]
Fuqia juridike
Ndërkohë që Deklarata nuk është një Traktat me fuqi kushtëzuese për shtetet, ajo u adoptua me qëllimin e shtjellimit të togfjalëshit "liri themelore" dhe "të drejta të njeriut" që gjenden në Statutin e Kombeve të Bashkuara, Statut që është kushtëzues për të gjitha shtetet anëtare. Për këtë arsye, Deklarata Universale konsiderohet si një përbërës themelor i kuadrit ligjor të Kombeve të Bashkuara. Përveç kësaj, shumë juristë ndërkombëtarë[9] besojnë se Deklarata Universale për të Drejtat e Njeriut bën pjesë në të drejtën ndërkombëtare zakonore[10] dhe është një mjet i fuqishëm në ushtrimin e presionit diplomatik dhe moral ndaj qeverive që shkelin të drejtat e njeriut. Mbrojtjet e ofruara nga kjo Deklaratë kanë shërbyer si gur themeli për dy Konventat detyruese të OKB-së për të drejtat e njeriut: Konventa Ndërkombëtare mbi të Drejtat Ekonomike, Sociale dhe Kulturore dhe Konventa Ndërkombëtare mbi të Drejtat Civile dhe Politike. Deklarata vazhdon të jetë gjerësisht e cituar nga qeveritë, akademikët, avokatët dhe gjykatësit kushtetues, si dhe nga individë të cilët apelojnë tek parimet e saj për mbrojtjen e të drejtave të tyre si njerëz.
Shih edhe
Shënime
Burim i të dhënave
- ^ "The Universal Declaration of Human Rights". un.org.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Williams 1981.
- ^ Cataclysm and World Response in Drafting and Adoption : The Universal Declaration of Human Rights, udhr.org.
- ^ "UDHR50: Didn't Nazi tyranny end all hope for protecting human rights in the modern world?". Udhr.org. 1998-08-28. Marrë më 2012-07-07.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ "UDHR – History of human rights". Universalrights.net. Marrë më 2012-07-07.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Morsink 1999, p. 4
- ^ Glendon 2002, pp. 62–64.
- ^ Glendon 2002, Chapter 10.
- ^ Humphrey JP, "The Universal Declaration of Human Rights: Its History, Impact and Juridical Character", in Ramcharan BG (ed), Human Rights: Thirty Years After the Universal Declaration (1979) pp. 2l, 37; Sohn 1, "The Human Rights Law of the Charter" (1977) 12 Texas Int LJ 129, 133; McDougal MS, Lasswell H and Chen I, Human Rights and World Public Order (1980) pp. 273–274, 325–327; D'Amato A, International Law: Process and Prospect( 1986) pp. 123–147.
- ^ Office of the High Commissioner for Human Rights. "Digital record of the UDHR". United Nations.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)