Tango

Tango
	Nematerijalna svjetska baština
	Argentina, Urugvaj
Regija:	Amerika
Godina upisa:	2009.
ID:	00258
Ugroženost:
Poveznica:	UNESCO

Za ostala značenja, vidi Tango (razvrstavanje).

Tango je naziv za latinoamerički ples i uz njega vezani muzički žanr koji potiče iz Argentine i Urugvaja, a odakle se proširio po ostatku sveta.^[1]

Po nekim teorijama tango je afričkog porekla. Takođe se smatra se da je iz Španije prenet u Argentinu. Većina smatra da je nastao u Buenos Airesu i Montevideu, u bazenu rijeke Rio Plate, odakle je krenuo u osvajanje sveta. Pojavio se na prelasku iz 19. u 20. vek i razvijao se u više smerova.

U Brazilu se plesala habanera, ples sličan tangu, da bi se zatim razvila milonga – prethodnik današnjeg tanga. U isto vreme se plesao u getoima Buenos Airesa pod nazivom ’’baila con corte’’.

Ples milonga je bio izrazito erotičan sa karakterističnim pokretima glavom i ramenima i iznenadnim promenama dinamike izvođenja. Kada je početkom 20. veka milonga prenet u salone i teatre visokog društva Brazila, menjaju mu ime u tango jer je milonga bio ples na lošem glasu i to ime previše podsećalo na prigradska naselja.

U Evropi se pojavljuje 1907.godine, najpre na francuskoj obali a potom i u Parizu. U isto vreme nije bio prihvaćen u Londonu zbog previše erotike u svom karakteru. Posle određenih promena biva prihvaćen i počinje da vlada i modom i plesom. Godine 1922. tango u celom svetu proslavlja Rudolf Valentino. Nešto kasnije Englezi ga preoblikuju, standardizuju i razvijaju mnoge plesne figure koje se i danas plešu.

Tango je jedini standardni ples latino-američkog porekla. Po stilu se veoma razlikuje od ostalih standardnih plesova. U osnovnom kretanju nema podizanja i spuštanja. Njegov ritam je iscepkan i dinamičan. Karakteristični su energični, progresivni pokreti koji se smenjuju sa napetim pauzama. Ples je pun suprotnosti, pored čvrstine takođe je zadržao i ogromnu mekoću i nežnost. Prepun jakih emocija, pored osnovne priče o odnosu između muškarca i žene, u svom najsavršenijem obliku tango govori o životu i smrti. Danas se često karakteriše frazom "tužna misao koja se pleše".