Prijeđi na sadržaj

Hans-Georg Gadamer

Izvor: Wikipedija
Hans-Georg Gadamer
Filozofija 20. vijeka
Zapadna filozofija
Biografske informacije
Rođenje(1900-02-11)11. 2. 1900.
Marburg, Njemačka
Smrt13. 3. 2002. (dob: 102)
Heidelberg, Njemačka
DržavljanstvoNjemac
Obrazovanje
Alma materUniverzitet u Marburgu
Filozofija
Škola/Tradicijakontinentalna filozofija, hermeneutika
Glavni interesimetafizika, epistemologija, filozofija jezika, ontologija, estetika
Znamenite ideje
Inspiracija

Hans-Georg Gadamer (Marburg, 11. 2. 1900. – Heidelberg, 13. 3. 2002) je bio njemački filozof, historičar i filolog. Ključan za razvoj filozofske hermeneutike u 20. vijeku, i jedan od najcjenjenijih evropskih intelektualaca svog vremena.[1]

Biografija

[uredi | uredi kod]
"Filozofija znači praćenje teorijskih interesa, ona znači život koji pitanja o istini i dobrome postavlja tako da se pritom ne pomišlja ni na vlastiti probitak ni na javnu korist."

Hans-Georg Gadamer, Nasljeđe Europe, 1989. god.[2]

Gadamer je rođen 1900. godine u Marburgu, a djetinjstvo je proveo u Wroclawu. Studirao je germanistiku, historiju, historiju umjetnosti i filozofiju u Wroclawu, Marburgu i Münchenu. Doktorira 1922. godine kod Paula Natorpa, a od 1924. do 1927. studira klasičnu filologiju u Marburgu, gdje 1929. i habilitira kod Martina Heideggera. Godine 1939. izabran je za redovnog profesora filozofije na Univerzitetu u Leipzigu, gdje obnaša i dužnost rektora 1946./47. Od 1947. do 1949. profesor je u Frankfurtu na Majni, a potom u Heidelbergu, kao nasljednik Karla Jaspersa. Bio je član više njemačkih i inozemnih akademija, urednik i suurednik niza značajnih filozofskih časopisa (Philosophische Rundsehau, Hegel Studien, Kant-Studien, Archiv für Begriffsgeschichte).[3]

Filozofija

[uredi | uredi kod]

Djela

[uredi | uredi kod]
  • Istina i metoda, 1960.
  • Nasljeđe Europe
  • Početak filozofije
  • Ogledi o filozofiji i umjetnosti
  • Aesthetik und Poetik

Povezano

[uredi | uredi kod]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. http://plato.stanford.edu/entries/gadamer/
  2. Hans-Georg Gadamer, Nasljeđe Europe, str. 10
  3. Hans-Georg Gadamer: Nasljeđe Europe, str. 143.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]