Gösterişçi dindarlık, ilk etapta dindarlığın olumlu anlam içeriğini bozduğu dü-şünülerek kavramsal açıdan problemli görülebilir. Ancak konuya dikkatli yak-laşıldığında, riyâkârca ortaya konan dindarlığın bu kavramla çok açık ifade edildiği anlaşılır. Sosyal hayatta samimi dindarlık gibi gösterişçi dindarlık da bir gerçeklik olarak karşımıza çıktığına göre bu şekilde bir kavramsallaştırma yanlış görünmemektedir. Bir dinî davranış biçimi olarak gösterişçi dindarlık, ihlasla sergilenen dindarlığın zıddı olup teşhirci dindarlığı, dindarlıkta gösterişi, ikiyüzlülüğü, ifade eder. Gösterişçi dindarlık, insanın samimi olarak, inandığı gibi değil, çeşitli hesaplarla başka insanların hoşuna gidecek biçimde hareket etmesidir. Gösterişçi dindarlıkta asıl vurgu, dindar olarak, dindarlık adına ve dindarlık temelinde gösteriş yapmaktır. Toplumsal bir ilişki biçimi olarak gösterişçi dindarlık, bu çalışmada hem kavramsallaştırma yönünden tartışılmakta, hem de sosyolojik bakış açısıyla gözlemlenebilmesi ve tespit edilebilmesinin imkanları yönünden ele alınmaktadır.