محسن‌ دولو را پدر کاریکاتور مدرن ایران لقب داده‌اند. اینکه این عنوان را شایسته نام او بدانیم یا خیر، موضوعی است که می‌شود درباره‌اش بحث کرد. اما همگان بر این موضوع توافق نظر دارند که دولو با انتشار نشریه «کاریکاتور» مسیر کاریکاتور و کارتون را از شیوه مرسوم در توفیق به سوی دیگری کشاند و کاریکاتوریست‌های بزرگی را در مکتب خویش تربیت کرد؛ ستاره‌هایی که توفیق برایشان جا نداشت و با محدودیت روبه‌رو بودند.

دولو  سال‌ 1299 خورشيدي‌ در تهران‌ به‌ دنيا آمد. نوجواني‌ را به همت خویش با آموختن نقاشي‌ گذراند و در نخستين‌ فعاليتش به عنوان کاریکاتوریست، سردبيري‌ ضمیمه فکاهی «كاريكاتور استقلال» را پذیرفت؛ ضمیمه‌ای که یک شماره بیشتر دوام نداشت. چند ماه بعد سردبیری نشریه فکاهی پیروزی را عهده‌دار شد. او مدت‌ها با نشريات‌ سياسي‌ و غيرسياسي‌ دهه‌هاي‌ 30 و 40 كار كرد و سرانجام‌ در سال‌ 1346 اولين‌ شماره مجله «كاريكاتور» را منتشر كرد. به همين دلیل بسياري‌ از كاريكاتوريست‌ها او را پدر كاريكاتور نوين‌ ايران‌ مي‌نامند. کارتون ایران با کارهای او رنگی شد.
وي‌ همواره‌ سعي‌ داشت‌ در مجله‌اش‌ كاري‌ متفاوت‌ با نشريه پرطرفدار «توفيق» عرضه‌ كند. او با ترسيم‌ كاريكاتور چهره‌اي‌ از خروشچف، رهبر وقت‌ شوروي‌ سابق، اولين‌ جايزه معتبر و بين‌المللي‌ را براي‌ كاريكاتور ايران‌ از جشنواره مونترال‌ كانادا در سال‌ 1963 به‌دست‌ آورد. او  علاوه‌بر كاريكاتور در زمينه‌هاي‌ نقاشي‌ كلاسيك، تهيه پوستر براي‌ سينماها و طراحي‌ و ساخت‌ دكور براي‌ تئاتر فعاليت‌ مي‌كرد.
محسن‌ دولو  بعد از نیم قرن كار بي‌وقفه‌ در زمينه كاريكاتور و کارتون و پرداختن به بسیاری دیگر از رشته‌های هنرهای تجسمی سرانجام در پنجم‌ دي‌  1376 در تهران‌ درگذشت.