ابن زیدون
(394ھ۔ یکم رجب 463ھ / 1003ء۔ 4 ابريل 1071ء )
ابو الوليد احمد بن عبد اللہ بن احمد بن غالب بن زيدون مخزومی اندلسی اندلس دے نامور شاعر تے ادیب۔ مناظر فطرت تے قلبی جذبات نوں دلآویز انداز توں بیان کرنے وچ کمال حاصل سی۔ اک دیوان یادگار اے۔ دنیائے ادب وچ ایسی شہرت دے حامل سن کہ اشبیلیہ وچ بنو عباد دے مقرب خاص بن گئے۔
قرطبہ وچ اپنے والد ابوبکر عبد اللہ توں جو خود وی اک ادیب، قاضی تے فقیہ سن، تعلیم حاصل کيتی۔ مورخ ابن بسام نے ابن زیدون دیاں تحریراں دے لئی "غایتہً منشور و منظوم" دے لفظ استعمال کیتے۔ اشبیلیہ وچ وفات پائی۔