wydarzyć się

wydarzyć się (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈdaʒɨt͡ɕ‿ɕɛ], AS: [vydažyć‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• denazal.• zestr. akc.

​

znaczenia:

czasownik zwrotny dokonany (ndk. wydarzać się)

(1.1) wystąpić jako rzeczywiste zjawisko

(1.2) pot. udać się, dobrze wypaść

odmiana:

przykłady:

(1.1) To się wydarzyło, kiedy jeszcze nie było cię na świecie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mieć miejsce, zdarzyć się, trafić się, przydarzyć się, przytrafić się, być, stać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wydarzenie

czas. wydarzać się ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) come about, occur, take place, come up
• chiński standardowy: (1.1) czas przyszły: 会 (huì)
• duński: (1.1) ske, hænde, indtræffe, træffe, forekomme
• esperanto: (1.1) okazi
• francuski: (1.1) advenir
• islandzki: (1.1) ske
• niemiecki: (1.1) sich ereignen, geschehen, passieren, vorkommen
• norweski (bokmål): (1.1) hende, foregå, inntreffe, skje
• norweski (nynorsk): (1.1) skje, hende, henda
• staroangielski: (1.1) gelimpan
• szwedzki: (1.1) ske, hända
• wilamowski: (1.1) pasiyn, possjȳn, paosiyn

źródła: