wodnica

wodnica (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mar. żegl. krzywa wyznaczona na kadłubie przez poziom spokojnej wody, przy określonym stopniu załadowania jednostki pływającej; zob. też wodnica w Wikipedii

(1.2) mit. słowiański demon zamieszkujący zbiorniki wodne, uznawana za partnerkę topielca; również zwłoki utopionej kobiety

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wodnica	wodnice
dopełniacz	wodnicy	wodnic
celownik	wodnicy	wodnicom
biernik	wodnicę	wodnice
narzędnik	wodnicą	wodnicami
miejscownik	wodnicy	wodnicach
wołacz	wodnico	wodnice

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) wodnica ładunkowa • wodnica bezładunkowa • wodnica konstrukcyjna

synonimy:

(1.1) linia wodna

(1.2) topielica

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Wodnik mzw/mos, wodnistość ż, wodnik

czas. wodować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. nadwodzie • podwodzie

tłumaczenia:

(1.2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wodnik

• angielski: (1.1) waterline
• esperanto: (1.1) akvolinio
• niemiecki: (1.1) Wasserlinie ż

źródła: