Przejdź do zawartości

urodzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

urodzić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[uˈrɔd͡ʑit͡ɕ], AS[uroʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. rodzić)

(1.1) aspekt dokonany od: rodzić

czasownik zwrotny dokonany urodzić się (ndk. rodzić się)

(2.1) aspekt dokonany od: rodzić się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) A potem urodziła jeszcze Abla, jego brata[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ród mrz, porodówka ż, urodzenie n, urodziny nmos, rodzina ż, narodzenie n, rodzinka ż, narodziny nmos
czas. rodzić
przym. urodzony
związki frazeologiczne:
pycha się w niebie urodziła, a w piekle mieszka
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: rodzić
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „urodzić” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Księga Rodzaju 4,2, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Czesław Jakubiec).