ureusz

ureusz (język polski)

maska Tutanchamona z ureuszem (1.1) na czole

ureusze (1.1)

wymowa:

IPA: [uˈrɛ^wuʃ], AS: [ure^u̯uš], zjawiska fonetyczne: epenteza ł 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. w starożytnych królestwach, głównie Egipcie, symbol władzy boskiej i królewskiej w postaci świętego węża – stylizowanej kobry w pozycji ataku; zob. też ureusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ureusz	ureusze
dopełniacz	ureusza	ureuszów
celownik	ureuszowi	ureuszom
biernik	ureusz	ureusze
narzędnik	ureuszem	ureuszami
miejscownik	ureuszu	ureuszach
wołacz	ureuszu	ureusze

przykłady:

(1.1) Święty dziad mój — mówił faraon — był ojcem królowej i w drodze łaski otrzymał prawo ozdabiania swej infuły ureuszem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Wadżet

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) n.łac. uraeus ← późnogrecki οὐραῖος → wąż; zlatynizowana forma imienia egipskiej bogini Wadżet

uwagi:

inna pisownia: ureus

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) uraeus
• francuski: (1.1) uræus, uraeus
• niemiecki: (1.1) Uräusschlange
• staroegipski: (1.1) (ỉꜥrt), (ỉꜥrt), (ỉꜥrt), (ỉꜥrt), (wrt)
• włoski: (1.1) ureo m

źródła: