szczapa

szczapa (język polski)

szczapy (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈʃt͡ʃapa], AS: [ščapa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kawałek odłupanego lub porąbanego siekierą drewna

(1.2) pot. bardzo wychudzona osoba

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szczapa	szczapy
dopełniacz	szczapy	szczap
celownik	szczapie	szczapom
biernik	szczapę	szczapy
narzędnik	szczapą	szczapami
miejscownik	szczapie	szczapach
wołacz	szczapo	szczapy

przykłady:

(1.1) Pod ścianą chaty leżały liczne szczapy, siekiera była wbita w pieniek.

(1.2) Celino, karm te twoje szczapy, bo ci je Jugendamt odbierze.

składnia:

kolokacje:

(1.1) płonąca szczapa • suche szczapy • szczapy drewna

(1.2) chuda szczapa

synonimy:

(1.1) polano, daw. szczepa

(1.2) chudzielec, chudzina

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. szczapka ż

związki frazeologiczne:

chudy jak szczapa

etymologia:

prasł. *ščapa, prasł. *ščapъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) log, billet; (1.2) scrag
• esperanto: ŝtipo
• rosyjski: (1.1) щепа́ ż; (1.2) ще́пка ż
• węgierski: (1.1) fahasáb

źródła: