kanin

kanin (język duński)

en grå kanin (1.1) i et bur

wymowa:

Dania: [kaˈniˀn]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) zool. królik

odmiana:

(1.1) en kanin, kaninen, kaniner, kaninerne

przykłady:

(1.1) Min kanin spiser udelukkende radiser og gulerødder. → Mój królik jada wyłącznie rzodkiewki i marchewki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

trække en kanin op af hatten • forsøgskanin → królik doświadczalny

etymologia:

st.franc. conin

uwagi:

zobacz też: zwierzęta w języku duńskim

źródła:

kanin (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. królik

odmiana:

(1.1) en kanin, kaninen, kaniner, kaninene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kanin (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. królik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kanin (język szwedzki)

kanin (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) zool. królik

odmiana:

(1.1) en kanin, kaninen, kaniner, kaninerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: zwierzęta w języku szwedzkim

źródła: