głupawka
głupawka (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik głupawka głupawki dopełniacz głupawki głupawek celownik głupawce głupawkom biernik głupawkę głupawki narzędnik głupawką głupawkami miejscownik głupawce głupawkach wołacz głupawko głupawki
- przykłady:
- (1.1) Gdy Marta usłyszała nowy kawał, dostała głupawki.
- (1.1) Wzruszył ramionami, zrobił marsową minę, a potem zaczął się tak śmiać, że i mnie ogarnęła głupawka. Oparłam się o drzwi i dopadł mnie niekontrolowany atak śmiechu. Co spojrzałam na Adama, który zwinięty na krześle ryczał jak zarzynany prosiak, to łapała mnie czkawka[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dostać głupawki • mieć głupawkę • napad / atak głupawki • dopadła / ogarnęła / naszła kogoś głupawka • zbiorowa / grupowa głupawka • kompletna / totalna głupawka • głupawka nastrojowa • bierze kogoś głupawka • kocia / psia głupawka • zarazić (się) głupawką • przeszła na kogoś głupawka • opanować głupawkę • otrząsnąć się z głupawki
- antonimy:
- (1.1) smutek, splin, melancholia
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. głupek m, głupiec m, głupa ż, głupiątko n, głupota ż, głupstwo n, wygłup m, przygłup m, głupstewko n, głuptak m, głuptas m, głuptasek m, głuptaska ż, głupissimus m
- czas. głupieć, ogłupieć, zgłupieć, wygłupiać się / wygłupić się, głupowacieć
- przym. głupi, głupawy, ogłupiały, przygłupi, głupkowaty, głupiutki, głupiuteńki, głupiusieńki, głupowaty, głupiuchny
- przysł. głupio, głupawo, głupkowato, głupiuchno
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hilarity, fit of (uncontrollable) laughter
- esperanto: (1.1) ridatako
- hiszpański: (1.1) risa tonta ż
- niemiecki: (1.1) Lachanfall m
- nowogrecki: (1.1) νευρικό γέλιο n
- źródła:
- ↑ Katarzyna Grochola Ja wam pokażę!, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2004, ISBN 83-89291-84-3, s. 46.