cugle

cugle (język polski)

cugle (1.1) w ręce jeźdźca

wymowa:

IPA: [ˈt͡suɡlɛ], AS: [cugle] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) jeźdz. rzemienne pasy służące do kierowania koniem

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	cugle
dopełniacz	cugli
celownik	cuglom
biernik	cugle
narzędnik	cuglami
miejscownik	cuglach
wołacz	cugle

przykłady:

(1.1) Pierwszy i trzeci szwadron polski skrócił cugle. Broń do ataku! (S. Żeromski: Popioły)

(1.1) Runął w śnieg i ledwo utrzymał cugle. Po chwili namacał końcem stopy strzemię i gnał za saniami. (S. Żeromski: Popioły)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lejce

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

popuścić cugle • wygrać w cuglach

etymologia:

niem. Zügel

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) brido
• francuski: (1.1) rêne ż
• hiszpański: (1.1) rienda ż
• interlingua: (1.1) brida, redina
• islandzki: (1.1) tögl n
• niemiecki: (1.1) Zügel m
• nowogrecki: (1.1) ηνίο n
• wilamowski: (1.1) cyjgl m, łacyl

źródła: