chandra

chandra (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. przygnębienie, często bez wyraźnej przyczyny; zob. też chandra w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chandra	chandry
dopełniacz	chandry	chandr
celownik	chandrze	chandrom
biernik	chandrę	chandry
narzędnik	chandrą	chandrami
miejscownik	chandrze	chandrach
wołacz	chandro	chandry

przykłady:

(1.1) Kiedy mam chandrę, zjadam torebkę cukierków i od razu mi lepiej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przygnębienie, splin/spleen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. хандра (chandra)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) doldrums
• białoruski: (1.1) хандра ż
• niderlandzki: (1.1) blues ż, melancholie ż
• rosyjski: (1.1) хандра ż

źródła: