Czarny Jastrząb

Czarny Jastrząb (1767–1838) – wódz Indian z plemion Sauków i Lisów.

Indianin, który byłby tak zły jak biali ludzie, nie mógłby żyć między nami; zostałby skazany na śmierć i zjedzony przez wilki. Biali ludzie są złymi nauczycielami, mają ze sobą kłamliwe księgi i postępują nieuczciwie; z uśmiechem na twarzy oszukują ubogich Indian. Ściskają im dłonie, aby zdobyć ich zaufanie, aby skłonić ich do picia, aby ich oszukiwać i deprawować ich żony. Powiedzieliśmy im, żeby zostawili nas w spokoju i trzymali się od nas z daleka, oni jednak szli po naszych ścieżkach, osaczali nas i wili się wokół niczym węże. Zatruwali nas samym swym dotykiem. Nie byliśmy bezpieczni. Żyliśmy w zagrożeniu. Zaczęliśmy się do nich upodabniać. Stawaliśmy się hipokrytami i kłamcami, cudzołożnymi leniwymi trutniami, którzy wciąż gadają, lecz nigdy nie pracują. (…)
Biali nie skalpują głów. Lecz robią coś znacznie gorszego: zatruwają serca. (…) Żegnaj, mój narodzie! (…) Żegnaj, Czarny Jastrzębiu.
- Opis: mowa kapitulacyjna wygłoszona w 1832, kiedy został pokonany i schwytany.
- Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 184.
- Zobacz też: Indianie, Amerykanie

Walczyłem zaciekle, lecz wasze karabiny były dobrze wycelowane. Kule leciały w powietrzu jak ptaki i świstały przy naszych uszach jak zimowy wiatr w drzewach. Moi wojownicy padali wokół mnie. (…) Rankiem słońce wzeszło zamglone, a wieczorem zatonęło w ciemnym obłoku i wyglądało jak kula ognia. Po raz ostatni słońce świeciło nad Czarnym Jastrzębiem. (…) Jest on teraz więźniem białych ludzi. (…) Nie zrobiłem nic, czego mógłby się wstydzić Indianin. Walczyłem w obronie swoich rodaków, kobiet i dzieci przeciwko białym, którzy przybywali rok po roku, aby ich oszukiwać i odbierać ich ziemie. Sami wiecie, dlaczego toczymy tę wojnę. Wiedzą to wszyscy biali. To oni powinni się wstydzić. Indianie nie są podstępni. Biali ludzie mówią źle o Indianach i patrzą na nich z pogardą. Lecz Indianie nie kłamią. Indianie nie kradną.
- Opis: mowa kapitulacyjna wygłoszona w 1832, kiedy został pokonany i schwytany.
- Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 184.