Wyspy Książęce
Kontynent |
Azja |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Wyspy |
Büyükada, Heybeliada, Burgazada, Kınalıada, Sedef Adası, Yassıada, Sivriada, Tavşanadası, Kaşıkadası |
Powierzchnia |
11,05 km² |
Populacja (2008) • liczba ludności |
|
• gęstość |
1.273 os./km² |
Mapa | |
Położenie na mapie Turcji | |
40°52′31″N 29°05′40″E/40,875278 29,094444 |
Wyspy Książęce[1] (tur. Kızıl Adalar dosł. „czerwone wyspy”) – wyspy po anatolijskiej stronie Stambułu na Morzu Marmara. Grupa dziesięciu wysp i dwóch małych skalnych raf.
W starożytności zwano je Demonnesoi – Wyspy Ludu, w Bizancjum – Papadanisia – Wyspy Książąt. W czasach bizantyjskich służyły za miejsce zsyłki książąt, księży i księżniczek[2]. W czasach Imperium Osmańskiego zsyłano tu członków rodziny sułtana.
Na wyspy można przepłynąć promem ze Stambułu z Sirkeci, Bostanci lub Kadikoy.
Wyspy: Kınılıada (greckie: Proti), Burgazada (greckie: Antigoni), Kaşık Adası (greckie: Pida), Heybeliada (greckie: Chalki), Büyükada (greckie: Prinkipos), Sedef Adası (greckie: Antherovitos lub Terebintos), Sivriada (greckie: Oksia), Yassıada (greckie: Plati), Tavşan Adası (greckie: Niadri lub Neadros). Wyspy Sivriada i Tavşanadası są niezamieszkane. Kaşıkadası jest własnością prywatną, na Yassıada znajdują się szkoły; pozostałe są zamieszkane. Turyści odwiedzają najchętniej wyspy Büyükada i Heybeliada[3]. Na Büyükada warto zwiedzić cerkiew św. Jerzego (Jorgi), na Kınalıada – monaster Chrystusa Zbawiciela (Hristos Manastiri), na Heybeliada budynki seminarium duchownego (od 1971 nieczynnego) oraz cerkiew św. Jana Chrzciciela i Muzeum Sait Faik na wyspie Burgaz[4].
Na wyspach dozwolony jest wyłącznie ruch państwowych pojazdów, żadne inne pojazdy nie są wpuszczane, stąd popularnym środkiem transportu są bryczki i rowery.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ KSNG: [https://web.archive.org/web/20160305233418/http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/wykaz_polskich_nazw_geograficznych.pdf Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata]. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
- ↑ Halina Evert-Kappesowa, Wyspy Archipelagu Marmara jako miejsca zesłania [w:] Polska - Niemcy - Europa. Księga ku czci prof. Janusza Pajewskiego, Poznań 1978, s. 33-44.
- ↑ Stambuł, Istanbul 2002
- ↑ www.adalar.bel.tr. [dostęp 2010-09-18]. (tur.).