Przejdź do zawartości

William FitzWilliam (4. hrabia FitzWilliam)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
William FitzWilliam
Ilustracja
Data urodzenia

30 maja 1748

Data śmierci

8 lutego 1833

Lord przewodniczący Rady
Okres

od 1794
do 1794

Poprzednik

John Pratt

Następca

David Murray

Lord namiestnik Irlandii
Okres

od 1794
do 1795

Poprzednik

John Fane

Następca

John Pratt

Minister bez teki
Okres

od 1806
do 1807

Poprzednik

William Cavendish-Bentinck

Następca

Dudley Ryder

William FitzWilliam, 4. i 2. hrabia FitzWilliam (ur. 30 maja 1748, zm. 8 lutego 1833) – brytyjski arystokrata i polityk związany ze stronnictwem wigów.

Był najstarszym synem Williama FitzWilliama, 3. hrabiego FitzWilliam, i lady Anne Watson-Wentworth, córki 1. markiza Rockingham. Od urodzenia nosił tytuł grzecznościowy „wicehrabiego Milton”. Po śmierci ojca w 1756 r. odziedziczył tytuł 4. hrabiego FitzWilliam i zasiadł w Izbie Lordów. Kształcił się w Eton College, gdzie zaprzyjaźnił się z Charlesem Jamesem Foksem i lordem Morpethem. Lord FitzWilliam był siostrzeńcem dwukrotnego premiera Wielkiej Brytanii lorda Rockinghama. Po śmierci wuja w 1782 r. odziedziczył jego posiadłości, co uczyniło go jednym z największych posiadaczy ziemskich w kraju.

Podobnie jak wuj, lord FitzWilliam związał się z opozycyjnym stronnictwem wigów. W koalicyjnym rządzie Foksa-Northa w 1783 r. odpowiadał za sprawy Indii Brytyjskich. Po upadku gabinetu związanego z odrzuceniem przez parlament ustawy o Indiach, lord FitzWilliam przeszedł do opozycji. Na początku lat 90. niepokoiły go wydarzenia rewolucji francuskiej, i wzorem innych konserwatywnych wigów z księciem Portland na czele, opuścił partię i poparł gabinet Williama Pitta Młodszego.

Mimo początkowego sprzeciwu w lipcu 1794 r. objął stanowisko Lorda Przewodniczącego Rady. Jednak jeszcze w tym samym roku został Lordem Namiestnikiem Irlandii. Na Szmaragdowej Wyspie pojawił się w styczniu 1795 r. i od razu wywołał kontrowersje w Londynie, kiedy zdymisjonował większość administracji i poparł starania Henry’ego Grattana o równouprawnienie katolików. Już w marcu został odwołany ze stanowiska. Obciążając winą za swoją dymisję Portlanda, FitzWilliam powrócił w szeregi wigowskiej opozycji.

Pogodzony z Foksem FitzWilliam został w 1806 r. Lordem Przewodniczącym Rady w Gabinecie Wszystkich Talentów. W latach 1806–1807 zasiadał w gabinecie jako minister bez teki. W kolejnych latach stał na czele wigowskiej opozycji w Izbie Lordów, ale z biegiem czasu coraz rzadziej udzielał się w życiu publicznym. Nie otrzymał żadnego stanowiska po powrocie wigów do władzy w 1830 r. Zmarł w 1833 r.

Był żonaty z lady Charlotte Ponsonby (ok. 1750 – 13 maja 1822), córką Williama Ponsonby’ego, 2. hrabiego Bessborough, i lady Caroline Cavendish, córki 3. księcia Devonshire. Ślub odbył się 11 lipca 1770 r. Małżonkowie mieli razem jednego syna, Charlesa, 5. hrabiego FitzWilliam.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]