Wilhelm Holenderski (1840–1879)

Wilhelm Orańsko-Nassauski
Wilhelm Mikołaj Aleksander Fryderyk Karol Henryk
	; 1870
	Książę Oranii; dziedziczny książę Luksemburga
Okres	od 17 marca 1849; do 11 czerwca 1879
Poprzednik	Aleksander Paweł
Następca	Aleksander
	Dane biograficzne
Dynastia	orańsko-nassauska
Data i miejsce urodzenia	4 września 1840 ; Haga
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1879 ; Paryż
Przyczyna śmierci	dur brzuszny
Data pogrzebu	26 czerwca 1879
Miejsce spoczynku	Nowy Kościół w Delfcie
Ojciec	Wilhelm III
Matka	Zofia Wirtemberska
Rodzeństwo	Maurycy, Aleksander, Wilhelmina
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wilhelm Mikołaj Aleksander Fryderyk Karol Henryk Orańsko-Nassauski, niderl. Willem Nicolaas Alexander Frederik Karel Hendrik van Oranje-Nassau (ur. 4 września 1840 w Hadze, zm. 11 czerwca 1879 w Paryżu) – holenderski arystokrata, książę Oranii i dziedziczny książę Luksemburga w 1849–1879, z dynastii orańsko-nassauskiej.

Życiorys

Był najstarszym synem króla Wilhelma III Holenderskiego (1817–1890) i jego kuzynki w pierwszej linii, Zofii Wirtemberskiej (1818–1877). Miał dwóch młodszych braci: Maurycego (1843–1850) i Aleksandra (1851–1884). Po śmierci dziadka Wilhelma II Holenderskiego w 1849 roku został księciem następcą tronu Holandii. Wilhelm zwany w rodzinie Wiwill lub Książę Cytryna został wykształcony i wychowany w ścisłym wiktoriańskim stylu.

Problemem były relacje księcia z rodzicami, a zwłaszcza z ojcem. Wilhelm zakochał się i sam zaproponował małżeństwo z córką hrabiego Leopolda von Limburg Stirum, Julią Marią. Julia należała do szlachty holenderskiej, ale nie była równa pochodzeniem następcy tronu. Król Wilhelm III sprzeciwił się planom matrymonialnym syna.

Książę udał się na dobrowolne wygnanie do Paryża gdzie uczestniczył w życiu towarzyskim tamtejszych elit. Był autorem licznych skandali obyczajowych, hazardzistą i pijakiem. Od ciągłego nadużywania alkoholu jego cera stała się ziemnista. Zyskał miano Książę Cytryna^[1]^[2] W wieku 38 lat zachorował na tyfus. Osłabiony organizm nie wytrzymał choroby. Książę zmarł w Paryżu 11 czerwca 1879 roku.

Przypisy

↑ Anecdotique Littéraire, Artistique et Bibliographique, No.12, 30 juin 1879, p.366
↑ Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, s. 150

Literatura

Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7391-767-5.

[1] Anecdotique Littéraire, Artistique et Bibliographique, No.12, 30 juin 1879, p.366

[2] Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, s. 150

[1]

[2]