Wikipedysta:Plejek/Silnik retrogradacyjny

Lądowanie marsjańskiego lądownika przy użyciu silników retrogradacyjnych

Kapsuła Sojuz używająca silników retrogradacyjnych do zamortyzowania uderzenia w trakcie lądowania

Silnik retrogradacyjny to silnik rakietowy zapewniający ciąg przeciwny do ruchu samolotu, pocisku lub statku kosmicznego, powodując w ten sposób zmniejszenie jego prędkości. Stosuje się je głównie w statkach kosmicznych.

Zastosowanie

Manewry deorbitacyjne

Kiedy statek kosmiczny na orbicie zostanie dostatecznie spowolniony, jego wysokość zmniejsza się do punktu, w którym siły aerodynamiczne zaczynają gwałtownie spowalniać ruch pojazdu, po czym statek powraca na ziemię. Bez silników retrogradacyjnych statki kosmiczne pozostawałyby na orbicie przez lata, aż ich orbity naturalnie zwolniłyby i umożliwiły wejście w atmosferę; w wypadku lotów załogowych, stałoby się to długo po wyczerpaniu się systemów podtrzymywania życia.

Rakiety nośne wielokrotnego użytku

Od 2010 roku pojawiły się nowe zastosowania silników retrogradacyjnych, które są wykorzystywane w rakietach nośnych wielokrotnego użytku. Po rozdzieleniu się drugiego stopnia, pierwszy stopień rakiet Falcon 9 i Falcon Heavy należących do firmy SpaceX wykorzystuje główne silniki do wyhamowania prędkości pierwszego stopnia rakiety tuż przed swoim lądowaniem. Następnie pierwszy stopień jest on odnawiany i przygotowywany do kolejnego lotu.

Program Merkury

Deorbitujący się statek kosmiczny Programu Merkury wykorzystywał trzy silniki retrogradacyjne, które były przypięte do osłony termicznej znajdującej się na spodzie statku. Silniki te generowały łącznie 4,5 kN i działały przez 10 sekund. W sytuacji awaryjnej wystarczył tylko jeden z trzech silników by móc przywrócić statek kosmiczny na Ziemię.

Program Gemini

Statek kosmiczny Gemini używał czterech silników retrogradacyjnych i były one zamontowane w tylnej części modułu adaptera, umieszczonej tuż za osłoną termiczną kapsuły.

Bibliografia

Kategoria:Silniki rakietowe Kategoria:Loty kosmiczne