Wikipedysta:GIMBASS36/Królestwo Słowian

Słowiańskie Królestwo lub "Królestwo słowian" - dzieło бенедиктского mnicha z dalmatyńskiej pochodzenia Мавро Орбини (don Мавро Орбини z miejscowości Ragusa, opat Млетского zakonu) na wyspie Świętej Marii. Praca ma charakter historyczny - "Królestwo słowian" zawiera i przekazuje szereg średniowiecznych informacje o historii Южнославянских narodów.

Nowe возрожденное początek

Dzieło oznacza początek tzw. илиризма lub илирийского ruchu, który stawia sobie celu osiągnięcia duchowego i politycznego przebudzenia wśród Południowych Słowian. Oto jak autor określa iloczyn:

"Królestwo słowian, dziś prawidłowo называмое скиавони (tj. niewolników). Historia dona Мавро Орбини z miejscowości Ragusa, opata Млетского zakonu, w którym widać początki prawie wszystkich narodów, mówiących w Słowiańskim języku, wielu i różnych wojen, które prowadzili w europie, Azji i Afryce, ich Królestw, ich starożytnej religii i czasów jazdy w wiarę chrześcijańską. I, przede wszystkim, o, sukcesach Królów, którzy kiedykolwiek rządzili w Dalmacji, Chorwacji, Bośni, Serbii, Rosji i Bułgarii. "

[1]

Dzieło zostało przetłumaczone i wydane w języku polskim, na rozkaz Piotra I raz po ogłoszeniu go cesarzem w 1721 roku.

Polskie wydanie książki wystąpiło wśród głównych źródeł dla Паисея Хилендарского do napisania słynnej "Historii słowiańsko-Bułgarskiej".[1]

Wartość historyczną Wyspie Świętej Marii, w którym została napisana książka.

Dzieło zawiera wiele informacji z prawem interpretacji czasów istniejących historyczno-geograficznych obszarów Południowych Słowian do 16 wieku, a oni, według dona Мавро są następujące: Dalmacja, Chorwacja, Bośnia, Serbia, Rosja i Bułgaria.[2]

Informacje

Praca jest łącznikiem między średniowiecznej historii czasu Południowych Słowian na Bałkanach, i czas odrodzenia Apeninów.

Prawdopodobnie Мавро został zainspirowany na pisanie i nazwa pracy " od wydarzeń na Wschodzie, a dokładniej od tego, że Rosyjski namiestnik Iwan Groźny przyjęty i ogłoszony "Królem" 16 stycznia 1547 roku. w katedrze Wniebowzięcia nmp. Oczywiście, po ceremonii tzw. ślub na Królestwo władcy, było uznanie Nowego Rzymu, a w szczególności Ekumeniczny Patriarchat. Dzieje się tak,choć nielegalnie, od yoseef ' s II Konstantynopola i przy wsparciu szefa Konstantynopola Michała Кантакузина. Ten został powieszony 3 marca 1578 roku, a wenecjanie masowo zdobyli osmańskie stanowiska kierownicze. W tej samej пречине, ale z katolickiego stanowiska, Орбини wziął napisz pierwszą общославянскую historię, która została przetłumaczona i wydana w języku Polskim od dekretu Piotra Wielkiego.