Przejdź do zawartości

Wikipedysta:BarStr/brudnopis8

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prost
Ilustracja
Prost AP03 (2000)
Pełna nazwa

Prost Gauloises Blondes (1997)
Gauloises Prost Peugeot (1998-2000)
Prost Acer (2001)

Aktywna

1997–2001

Siedziba

Magny-Cours, Nièvre, Francja (1997-1998)
Guyancourt, Yvelines, Francja (1998-2001)

Ważni ludzie
Założyciel

Alain Prost

Dyrektor

Alain Prost

Dyrektor techniczny

Bernard Dudot
Alan Jenkins
Henri Durand

Kierowcy

Olivier Panis
Shinji Nakano
Jarno Trulli
Jean Alesi
Nick Heidfeld
Gastón Mazzacane
Luciano Burti
Tomáš Enge
Heinz-Harald Frentzen

Kierowcy testowi

Emmanuel Collard
Stéphane Sarrazin
Pedro de la Rosa
Jonathan Cochet
Jaroslav Janiš

Inne
Debiut

Grand Prix Australii 1997

Ostatni wyścig

Grand Prix Japonii 2001

Multimedia w Wikimedia Commons

Prost Grand Prix – francuski zespół i konstruktor Formuły 1 powstały na bazie ekipy Ligier. Stajnia, kierowana przez czterokrotnego mistrza świata Alaina Prosta, startowała w wyścigach Grand Prix w sezonach 1997–2001. Prost w 83 wyścigach zdobył 35 punktów. Największym sukcesem zespołu było dwukrotne zajęcie drugiego miejsca: podczas Grand Prix Hiszpanii 1997 i Grand Prix Europy 1999. Najwyżej zespół został sklasyfikowany w swoim debiutanckim sezonie, gdzie został sklasyfikowany na szóstej pozycji.

W październiku 2001, zespół został postawiony w stan upadłości[1], a w styczniu 2002, z powodu wielomilionowych długów zespół zbankrutował i wycofał się z rywalizacji z Formuły 1[2]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Equipe Ligier.
Ligier JS43 (1996)

Początki Prost Grand Prix sięgają zespołu Equipe Ligier. Zespół został założony w 1969 roku przez Guya Ligiera, byłego gracza rugby, motocyklowego mistrza Francji w latach 1959–1960 i uczestnika dwunastu wyścigów Grand Prix Formuły 1. Francuz wycofał się z kariery wyścigowej po śmierci swojego przyjaciela Jo Schlessera, któremu Ligier oddawał hołd poprzez nazywanie samochodów jego inicjałami. Początkowo firma produkowała samochody wyścigowe – Guy Ligier zlecił Michelowi Tétu zaprojektowanie pierwszego samochodu o nazwie JS1[3]. Pod koniec 1974, Matra ogłosiła wycofanie się z wyścigów, sprzedając technologię wyścigową Ligierowi[3]. Francuz przekonał firmę SEITA, do którego należała marka Gitanes, aby go wspierała[3]. Od 1976 zespół brał udział w mistrzostwach świata Formuły 1. Pierwsze zwycięstwo dla Ligiera zdobył Jacques Laffite podczas wyścigu o Grand Prix Szwecji 1977, stając się pierwszym francuskim kierowcą, który wygrał wyścig Formuły 1 we francuskim samochodzie napędzanym francuskim silnikiem[3]. Największy sukces ekipa odniosła w sezonie 1980, kiedy to Ligier zdobył tytuł wicemistrzowski, przegrywając z zespołem Williams różnicą 54 punktów[4]. Do sezonu 1996, kierowcy Ligiera wygrali w sumie dziewięć wyścigów, stanęli pięćdziesięciokrotnie na podium, dziewięć razy zdobywali pole position i dziesięć razy wykonali najszybsze okrążenie[5]. Ostatnie zwycięstwo dla francuskiej ekipy wywalczył Olivier Panis podczas wyścigu o Grand Prix Monako 1996[6]

Zakup Ligiera

[edytuj | edytuj kod]

Już w 1992, Alain Prost miał ambicję do zakupu zespołu Ligier. 18 stycznia 1992 przetestował samochód Ligier JS37 na torze Circuit Paul Ricard, jeżdżąc w kasku Érika Comasa, czyniąc to też osiem dni później na Autódromo do Estoril[7]. W tym czasie zespół był zaopatrywany w silniki Renault i oleje Elf; obie firmy były silnie powiązane z Prostem, które chciały go utrzymać w stawce, po zwolnieniu go z Ferrari przed wyścigiem o Grand Prix Australii 1991. Prost był chętny do zakupu pod trzema warunkami: zwiększenia budżetu zespołu, zatrudnienia Johna Barnarda i „świetnego francuskiego menadżera”[7]. Ostatecznie nie doszło do porozumienia i Francuz zrobił sobie rok przerwy, dołączając do Williamsa na sezon 1993, w którym zdobył swój czwarty tytuł mistrzowski[7].

W międzyczasie, Cyril Bourlon de Rouvre, były właściciel zespołu AGS, kupił 21% udziałów od Ligiera, a następnie kolejne 68%[3]. W sezonie 1993, Ligier zakończył sezon na piątej pozycji w klasyfikacji konstruktorów[3]. Pod koniec 1993 roku, ze względu na aresztowanie, de Rouvre sprzedał zespół, a jego nowym właścicielem został Flavio Briatore[3]. Włoch postrzegał to jako sposób na dostęp do silników Renault, które były dominujące w serii. W 1995, Briatore umieścił Toma Walkinshawa we francuskiej ekipie jako szefa zespołu[3]. Brytyjczyk chciał kupić zespół, lecz spotkał się on ze sprzeciwem Ligiera i po sporze z Włochem, wiosną 1996 Walkinshaw odszedł, kupując zespół Footwork i zabierając ze sobą Franka Derniego[3].

Gdy Jacques Chirac wygrał wybory prezydenckie we Francji w maju 1995, nowo mianowany prezydent chciał, żeby francuski zespół Formuły 1 był reklamą francuskiej technologii, zaś Briatore był pod presją, by sprzedać zespół Prostowi[8]. Czterokrotny mistrz świata nie chciał się zgodzić na kupno zespołu, choć mógłby zmienić zdanie, jeśli dojdzie do podpisania umowy na dostawę silników, a francuscy urzędnicy zrobiliby kampanię, która przekonałaby Peugeota do pozostania w Formule 1, ponieważ Jacques Calvet, dyrektor firmy Peugeot Sport, zastanawiał się nad wycofaniem marki z Formuły 1, ze względu na niezadowalające wyniki z zespołem Jordan[8]. W styczniu 1997, Alain Prost rozpoczął negocjacje w sprawie przejęcia zespołu Ligier[9]. Początkowo Eddie Jordan nie chciał dopuścić do sprzedaży zespołu Ligier przez Alaina Prosta i zmiany nazwy, mimo starań Maksa Mosleya i Berniego Ecclestone'a[8]. 11 lutego 1997, Irlandczyk ostatecznie zgodził się, a dwa dni później ogłoszono, że Alain Prost kupił zespół Ligier i przemianował nazwę na Prost Grand Prix[8]. 14 lutego, Prost ogłosił podpisanie umowy z Peugeotem na dostawę jednostek napędowych w sezonach 1998-2000. Tego samego dnia, FIA poinformowała, że wszystkie zespoły jednomyślnie zgodziły się na zmianę nazwy konstruktora z Ligier na Prost[8].

Starty w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]

1997

[edytuj | edytuj kod]

W debiutanckim sezonie dla Prosta kierowcami zespołu byli Olivier Panis i Shinji Nakano[10]. Zatrudnienie Japończyka związane było z tym, iż Mugen chciał mieć w składzie japońskiego kierowcę[10].

W kwalifikacjach do Grand Prix Australii, Panis zajął dziewiątą pozycję, zaś Nakano uplasował się na szesnastej pozycji[11]. Obaj ukończyli wyścig – Francuz zajął piąte miejsce, a dwie pozycje niżej sklasyfikowany został Japończyk, który stracił dwa okrążenia do Davida Coultharda z McLarena[12].

W sesji kwalifikacyjnej do Grand Prix Brazylii, ponownie najlepszy był Olivier Panis, który został sklasyfikowany na piątej pozycji, natomiast Shinji Nakano zajął piętnaste miejsce[13]. Kierowcy Prosta zastosowali strategię jednego pit stopu, co zaowocowało zdobyciem trzeciej pozycji przez francuskiego kierowcę[14]. Sam Panis przyznał, że w czasie rozgrzewki przed wyścigiem samochód był dobry, a zużycie opon było niewielkie[14]. Alain Prost przyznał, że jedna wizyta w alei serwisowej podyktowana była oponami i ciężko było taką decyzję podjąć, ze względu na małe doświadczenie zespołu i Bridgestone'a[14]. W czasie zjazdu do alei serwisowej, z samochodu Nakano odpadło koło, co kosztowało go utratę kilku sekund, jednak dał radę ukończyć eliminację na czternastej pozycji[14][15].

Kwalifikacje do Grand Prix Argentyny zakończyły się szczęśliwie dla Panisa, który zajął trzecie miejsce, ulegając tylko kierowcom Williamsa[16][17]. Francuz był zachwycony swoim okrążeniem, podkreślając także, że samochód przy dużej ilości paliwa jest również szybki[17]. Nakano zajął dwudziestą pozycję, tracąc prawie trzy sekundy do swojego kolegi zespołowego[16]. Obaj kierowcy nie ukończyli eliminacji – Panis na 18. okrążeniu miał problemy z elektryką, zaś Nakano odpadł na 49. okrążeniu przez awarię silnika[18]. Mimo odpadnięcia, Panis wciąż mówił o bardzo dobrym tempie samochodu, będąc przekonanym, że zespół jest w stanie powalczyć o zwycięstwo w tym sezonie[17]. Większość ludzi na padoku wiedziała, że gdyby nie awaria w samochodzie francuskiego kierowcy to Panis zapewniłby zwycięstwo w tym wyścigu[17].

Sezon 1997 zakończył się zdobyciem tytułu mistrzowskiego przez Jacquesa Villeneuve'a. W klasyfikacji konstruktorów, Prost zajął szóste miejsce gromadząc 21 punktów[19].

1998

[edytuj | edytuj kod]

1999

[edytuj | edytuj kod]

2000

[edytuj | edytuj kod]

2001

[edytuj | edytuj kod]

Jestem zachwycony, ponieważ odkryłem w Pedro i jego rodzinie nie tylko solidnych partnerów biznesowych dla mojego zespołu, ale także wspaniałą grupę ludzi i przyjaciół. Pedro i jego ojciec, Albilio podzielają moje poglądy i ambicje na przyszłość. W krótkim okresie, te nowe fundusze będą miały na celu zwiększenie naszego budżetu

Alain Prost, po zawarciu współpracy z rodziną Dinizów[20]

Sezon 2001 był dla zespołu rokiem pełen zmian. 25 lipca 2000, Peugeot postanowiło wycofać się z Formuły 1, a program rozwoju silników został nabyty przez japońskie przedsiębiorstwo Asiatech[21][22]. Odeszło także wielu sponsorów, w tym główni sponsorzy, Yahoo![23] i Gauloises, który był sponsorem tytularnym zespołu[24]. Nowymi udziałowcami zespołu została rodzina Dinizów, która wykupiła 40% udziałów w zespole[25]. Przed wyścigiem o Grand Prix Stanów Zjednoczonych 2000, Prost poinformował, że zapewnił na sezon 2001 silniki Ferrari w specyfikacji ubiegłorocznej[23][26]. Jednostki napędowe otrzymały nazwę Acer, wskutek podpisania umowy przedsiębiorstwa z ekipą[27].

Jako, że nie stać było na zatrzymanie Heidfelda[23], miejsce niemieckiego kierowcy zajał Gastón Mazzacane, reprezentant Minardi w sezonie 2000, posiadający wsparcie kanału sportowego Panamerican Sports Network[28][29]. Kierowcami testowymi zostali Stéphane Sarrazin i Jonathan Cochet[30]. W lutym 2001, kierowcą testowym francuskiej ekipy został Pedro de la Rosa podpisując kontrakt na dwa lata[31]. Po dwóch tygodniach, Hiszpan został ogłoszony kierowcą testowym w ekipie Jaguar Racing[32]. Alain Prost był tym faktem zaskoczony[32] i zapowiedział wejście na drogę prawną, lecz de la Rosa stwierdził, że był w fazie negocjacji z Prostem, a w ich trakcie otrzymał lepszą propozycję od brytyjskiej stajni[33].

W czasie piątkowych treningów do Grand Prix Australii, Alesi miał problemy z wałem napędowym[34]. W kwalifikacjach, Francuz zajął czternaste miejsce, zaś Mazzacane uplasował się na dwudziestej pozycji[35]. Argentyńczyk na pierwszym okrążeniu zakończył rywalizację przez wybuch silnika[34], natomiast Alesi ukończył rywalizację na dziewiątym miejscu, ze stratą jednego okrążenia do Michaela Schumachera[36].

Kwalifikacje do Grand Prix Malezji, Alesi ukończył na trzynastym miejscu, natomiast Mazzacane został sklasyfikowany na dziewiętnastej pozycji, wyprzedzając kierowców Minardi, Tarso Marquesa i Fernando Alonso oraz Enrique Bernoldiego z Arrowsa[37]. W trakcie eliminacji zaczął padać deszcz[38]. Obaj kierowcy ukończyli wyścig – Alesi, z okrążeniem straty do Schumachera, ukończył jako dziewiąty, zaś Argentyńczyk zajął dwunaste miejsce, mając dwa okrążenia straty do Niemca[39].

Sesję kwalifikacyjną do Grand Prix Brazylii, Alesi i Mazzacane ukończyli odpowiednio na piętnastym i dwudziestym pierwszym miejscu[40]. Wyścig ukończył tylko Alesi, który z okrążeniem straty do Davida Coultharda z McLarena zajął ósme miejsce, zaś Mazzacane odpadł z rywalizacji na 54. okrążeniu przez awarię sprzęgła[41][42]. Po wyścigu pojawiły się spekulacje, że Ricardo Zonta, tester zespołu Jordan, zastąpi argentyńskiego kierowcę ze względu na jego słabe wyniki[43].

W kwalifikacjach do Grand Prix San Marino, Alesi był czternasty, zaś Mazzacane dwudziesty[44]. Ponownie Francuz dojechał do mety, kończąc rywalizację na dziewiątej pozycji ze stratą jednego okrążenia do Ralfa Schumachera z Williamsa, natomiast Argentyńczyk znów nie ukończył wyścigu, ponieważ na 28. okrążeniu silnik odmówił mu posłuszeństwa[45][46]. Cztery dni po wyścigu, zespół rozwiązał za porozumieniem stron kontrakt z argentyńskim kierowcą, natomiast jego miejsce zajął Luciano Burti, dotychczasowy kierowca Jaguar Racing, również posiadający wsparcie kanału PSN[30][47].

Kwalifikacje do Grand Prix Hiszpanii, Burti i Alesi skończyli odpowiednio na czternastym i piętnastym miejscu[48]. Obaj kierowcy ukończyli zmagania – Francuz był dziesiąty, zaś Brazylijczyk uplasował się tuż za partnerem zespołowym – obaj mieli okrążenie straty do Michaela Schumachera[49][50].

W sesji kwalifikacyjnej do Grand Prix Austrii, ponownie najlepszym kierowcą Prosta okazał się Burti, który ukończył kwalifikacje jako siedemnasty, zaś Alesi został sklasyfikowany trzy pozycje niżej[51]. Alesi i Burti zakończyli wyścig z dwoma okrążeniami straty do Coultharda i zajęli odpowiednio dziesiąte i jedenaste miejsce[52][53].

Przed Grand Prix Monako, Prost przygotował nowy pakiet aerodynamiczny do samochodu AP04[54]. W kwalifikacjach lepiej poradził sobie Alesi, który ukończył sesję na jedenastej pozycji, zaś Burti zajął przedostatnie, 21. miejsce, wyprzedzając jedynie Marquesa[55]. Na pierwszym zakręcie Brazylijczyk zahaczył przednim skrzydłem o samochód Josa Verstappena, wobec czego Burti zjechał do alei serwisowej[54]. Brazylijski kierowca na 24. okrążeniu, z powodu kłopotów z hamulcami, zakończył swój wyścig[56]. Na mniej dziesięć okrążeń przed końcem, Alesi miał przebitą oponę, wobec czego musiał zjechać do alei serwisowej[54]. Francuzowi udało się ukończyć wyścig na szóstej pozycji, zdobywając pierwszy punkt w sezonie dla siebie i dla zespołu[56].

W kwalifikacjach do Grand Prix Kanady, Alesi był szesnasty, Burti dziewiętnasty[57]. Na początku wyścigu Francuz spadł o trzy pozycje, jednak stopniowo odrabiał straty[58]. Podobnie było z Burtim, który spadł na ostatnie miejsce po pierwszym zakręcie[58]. Brazylijczyk śledził partnera zespołowego, lecz prawie się z nim zderzył, wypadając z trasy, wobec czego musiał zjechać do alei serwisowej[58]. Kierowcy Prosta zastosowali strategię jednego postoju w pit-stopie, co potem się opłaciło. Alesi ponownie zdobył punkty dla ekipy, zajmując piątą pozycję, zaś Burti dojechał jako ósmy[59].

Kwalifikacje do Grand Prix Europy, Alesi zakończył jako czternasty, Burti siedemnasty[60]. Brazylijczyk wykonał dość wcześnie odbył pierwszy postój, w celu wyczyszczenia radiatorów[61]. Pod koniec wyścigu, Alesi próbował wyprzedzić Kimiego Räikkönena, jednak wpadł w poślizg, kończąc ostatecznie wyścig na piętnastej pozycji, trzy pozycje niżej od Burtiego[62].

Jean Alesi podczas Grand Prix Francji 2001

Przed domowym wyścigiem, zespół wprowadził nowy pakiet aerodynamiczny[63]. Sesję kwalifikacyjną do Grand Prix Francji, Burti zakończył na piętnastej pozycji, zaś Alesi został sklasyfikowany cztery pozycje niżej[64]. Podczas wyścigu, Alesi miał problemy ze znalezieniem dobrego ustawienia samochodu[63]. Obaj ukończyli wyścig – Burti ukończył zmagania na dziesiątym miejscu, z okrążeniem straty do Michaela Schumachera, Alesi zajął dwunastą pozycję, tracąc dwa okrążenia do Niemca[63][65]. Po wyścigu, Henri Durand przyznał, że zespół oczekiwał lepszych wyników po wprowadzeniu nowego pakietu aero i nie byli w stanie wykorzystać całego potencjału[63].

W kwalifikacjach do Grand Prix Wielkiej Brytanii, Alesi zajął czternaste, a Burti szesnaste miejsce[66]. Na szóstym okrążeniu, Burti miał kłopoty z silnikiem i zakończył rywalizację, natomiast Alesiemu udało się zakończyć wyścig na jedenastej pozycji[67][68].

Sesję kwalifikacyjną do Grand Prix Niemiec, Alesi zakończył na czternastej pozycji, zaś Burti był dwie pozycje niżej[69]. Na początku wyścigu, Burti uderzył w tył samochodu Michaela Schumachera, po czym samochód przewrócił się do góry nogami i po obrocie wokół osi wpadł na barierę z opon[70]. Na torze zostałą wywieszona czerwona flaga, wobec czego zatrzymano wyścig, a Brazylijczyk dzięki temu mógł wrócić do wyścigu, korzystając z samochodu zapasowego[70]. Na 23. okrążeniu, Burti wycofał się ze względu na ból w lewej ręce, natomiast Alesi po raz trzeci dojechał na punktowanej pozycji, dojeżdżając do mety jako szósty[70][71].

Po wyścigu spekulowano, że Alesi przejdzie do zespołu Jordan, zajmując kokpit Heinza-Haralda Frentzena, który został usunięty przed wyścigiem na torze Hockenheimring i zastąpiony przez Ricardo Zontę w tej rundzie[72]. Francuz twierdził, że zespół naruszył jego kontrakt z wielu powodów, m.in. ze względu na brak rozwoju samochodu[72]. Na początku sierpnia, Alesi rozwiązał umowę z Prostem i podpisał kontrakt z irlandzką stajnią do końca sezonu[73]. Miejsce francuskiego kierowcy w ekipie Alaina Prosta, na pięć ostatnich wyścigów, zajął Frentzen[73]. Kwalifikacje do Grand Prix Węgier, Niemiec zakończył na szesnastym miejscu, Brazylijczyk został sklasyfikowany na dziewiętnastej pozycji[74]. Obaj kierowcy nie ukończyli wyścigu – Burti zakończył start na dziewiątym okrążeniu, zaś Frentzen na 63. kółku; powodem było wypadnięcie z toru[75][76].

W kwalifikacjach do Grand Prix Belgii, Frentzen dość niespodziewanie ukończył sesję na czwartej pozycji, natomiast Burti był osiemnasty[77]. Przed rozpoczęciem wyścigu, Frentzenowi zgasł silnik, wobec czego przerwano start[78]. Na czwartym okrążeniu, Brazylijczyk staczał walkę z Eddie'em Irvine'em z Jaguara na zakręcie Blanchimont, wypadając z trasy przy dużej prędkości i uderzając w barierę z opon[78][79]. Wyścig został ponownie zatrzymany, a Burti trafił do szpitala w Liège na obserwację[78][79]. Frentzen zakończył start na dziewiątym miejscu, z okrążeniem straty do Schumachera[80]. Mimo, że Burti został wypisany do domu po paru dniach, kierowca ogłosił, że nie weźmie udziału w następnym wyścigu[81]. Włoska prasa spekulowała, że miejsce Brazylijczyka w wyścigu w Monzy zajmie Luca Badoer, kierowca testowy Ferrari[82].

Na początku września na torze Circuit de Nevers Magny-Cours z zespołem testował Tomáš Enge, który został kierowcą testowym zespołu na pozostałe wyścigi[83]. Kilka dni później ogłoszono, że Czech zastąpi Brazylijczyka w Grand Prix Włoch[84]. W sesji kwalifikacyjnej do tej rundy, Frentzen był dwunasty, natomiast Enge zajął dwudziestą pozycję[85]. Na pierwszym okrążeniu, Niemiec stracił kilka pozycji[86]. Na 29. okrążeniu, gdy Frentzen zajmował dziewiątą pozycję, w jego samochodzie nastąpiła awaria skrzyni biegów, wobec czego niemiecki kierowca nie ukończył wyścigu[86]. W debiucie, Enge zajął dwunaste miejsce, ze stratą okrążenia do Juana Pablo Montoi z Williamsa[86][87].

Tomáš Enge podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych 2001

Kilka dni przed wyścigiem o Grand Prix Stanów Zjednoczonych, ogłoszono, że lekarze, po kolejnych badaniach kontrolnych, zalecili Burtiemu, aby wstrzymał się z powrotem do ścigania się przynajmniej do końca roku, wobec czego Enge został partnerem zespołowym Frentzena do końca sezonu[88]. Kwalifikacje do wyścigu na torze Indianapolis Motor Speedway, Frentzen zakończył jako piętnasty, zaś Enge znalazł się sześć pozycji niżej, wyprzedzając tylko Alexa Yoonga z Minardi[89]. Obaj zdołali ukończyć eliminację – Niemiec zajął dziesiąte, a Czech czternaste miejsce, tracąc okrążenie do Miki Häkkinena z McLarena[90][91].

W kwalifikacjach do Grand Prix Japonii, Frentzen został sklasyfikowany na piętnastej pozycji, zaś Enge był dziewiętnasty[92]. W czasie wyścigu doszło do kolizji Niemca z Pedro de la Rosą, wobec czego Frentzen musiał zjechać do alei serwisowej, w celu wymienienia przedniego spojlera[93]. Ponadto, Enge miał na początku kłopoty z pozycją startową, wykonując także nieplanowany postój, w wyniku nieporozumienia z zespołem[93]. Czech, ze względu na awarię hamulców, nie ukończył finałowej rundy, zaś Frentzen dojechał na dwunastym miejscu[93][94].

Sezon 2001 zakończył się obroną tytułu mistrzowskiego kierowców przez Michaela Schumachera, który wyprzedził Davida Coultharda i Rubensa Barrichello oraz ponownym zdobyciem mistrzostwa konstruktorów przez Ferrari. Prost, dzięki czterem punktom zdobytym przez Alesiego, zakończył sezon na dziewiątym miejscu, wyprzedzając Arrowsa i Minardi[95].

Próby sprzedaży i upadek

[edytuj | edytuj kod]

Już w maju 2001 pojawiły się pierwsze plotki o możliwej sprzedaży zespołu[96]. W tym samym czasie, Prost nawiązał kontakt z saudyjskim księciem Khaledem Al-Waleedem i w czerwcu 2001 książę zaproponował czterokrotnemu mistrzowi świata umowę, która zapewniłaby wsparcie dla zespołu w wysokości dziesięciu milionów dolarów[96]. Prost zaakceptował ją i pieniądze trafiły do depozytu przed wyścigiem we Włoszech[96]. Jednak Prost wciąż szukał okazji do zdobycia większej gotówki, co nie spodobało się saudyjskiemu księciu, który zażądał zwrotu całej sumy[96]. Ostatecznie całość została wypłacona w ramach gwarancji bankowej[96]. Długi zespołu wciąż rosły, wobec czego ponownie książę Khaled Al-Waleed, tym razem z Brendanem McGuinnessem, ponownie skontaktowali z Prostem[96]. Obie strony utrzymywały kontakt, w celu możliwego zainwestowania w zespół i kupna udziałów w zespole, lecz sytuacja nieco się skomplikowała po zamachach z 11 września[96].

Spekulacje o zakończeniu działalności ekipy nasiliły się po tym, kiedy Alain Prost nie poleciał do Japonii na zakończenie sezonu[97]. Francuz stwierdził, że jest to "sytuacja niedopuszczalna, aby rozpowszechniać takie plotki", jednocześnie spotkał się z francuską minister młodzieży i sportu, Marie-George Buffet[97]. Pod koniec października, do rozmów z Alainem Prostem przystąpiła rodzina Dinizów, mająca 40% udziałów. Francuz odrzucił ich ofertę i 2 listopada 2001, Pedro Diniz ogłosił odejście z zespołu[96]. Dwa tygodnie później, Philip de Laey, pracujący dla belgijskiego Interbrew, oświadczył kanadyjskim mediom, że są gotowi do przejęcia zespołu tak, aby w 2003 zmienić nazwę, w celu promocji belgijskiego piwa[96].

22 listopada 2001, sąd w Wersalu ogłosił, że zespół Prost Grand Prix został postawiony w stan upadłości, a ekipa przez pół roku będzie monitorowana[1]. Prost powiedział, że nie podda się szybko, przyznając, że kłopoty zaczęły się wraz z odejściem sponsorów i Peugeota z końcem 2000 roku[98]. Pięć dni później, telewizja saudyjska doniosła, że Khaled Al-Waleed i Brendan McGuinness złożyli ofertę kupna zespołu na zasadzie „take it or leave it”[96][99].

W grudniu 2001, Prost znalazł się na prowizorycznej liście startowej na sezon 2002[100], jednak Francuz obawiał się, że jeśli do 14 stycznia 2002 nie znajdzie inwestora to musi zlikwidować zespół[101]. Prost powiedział, że poprzez zamachy z 11 września nie udało się dokonać potencjalnej sprzedaży[102].

13 grudnia 2001 informowano, że Khaled Al-Waleed i Brendan McGuinness są gotowi przejąć udziały Dinizów[96]. Mówiło się o zmianie dostawcy silników na Renault i powrocie marki Gauloises w roli sponsora zespołu[96]. Jednak w każdej umowie zawarte była klauzula odejścia Alaina Prosta ze stajni[96]. Tydzień później, konsorcjum saudyjskiego księcia złożyło ostatnią propozycję, która 23 grudnia została odrzucona[96]. 3 stycznia 2002, ponad dwustu pracowników zespołu Prost Grand Prix zebrało się przed francuskim Ministerstwem Finansów, Przemysłu i Pracy, w celu zademonstrowania poparcia do walki nad przetrwaniem ekipy[103]. Rzeczniczka zespołu, Virginie Papin powiedziała, że zgromadzenie zostało zorganizowane niezależnie od Alaina Prosta, przyznając, że otrzymali mnóstwo głosów wsparcia[103].

15 stycznia 2002 pierwotnie miało się zakończyć znalezienie potencjalnego inwestora, lecz sąd, z uwagi na brak zadowalających ofert przedłużył poszukiwania do 24 stycznia, jednak i tym razem nie udało się znaleźć inwestora. 28 stycznia 2002, sąd w Wersalu ostatecznie ogłosił likwidację zespołu Prost Grand Prix[2]. Alain Prost przyznał, że ta decyzja była jedynie potwierdzeniem niepowodzenia, a ruch ten odwzierciedla „całkowitą porażkę dla Francji”[104]. Długi zespołu wynosiły 26,6 milionów dolarów[104]. Po latach Prost przyznał, że posiadanie własnego zespołu było jego największym błędem[105]

Spuścizna

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Phoenix Finance.

Kilka dni przed wyścigiem o Grand Prix Australii 2002, pozostałości zespołu Prost Grand Prix zostały nabyte za 2,5 miliona funtów przez brytyjską firmę Phoenix Finance, której szefem był Charles Nickerson, przyjaciel Toma Walkinshawa, szefa ekipy Arrows[106]. Zespół jako Phoenix Grand Prix chciał rozpocząć starty w Formule 1 od drugiego wyścigu sezonu, Grand Prix Malezji, używając dwóch zmodyfikowanych samochodów AP04 (jako Phoenix AP04B) z silnikiem Arrows T2-F1, używanym przez Arrowsa w sezonach 1998-1999[106].

Po informacji o kupnie pozostałości ekipy Prost, Paul Stoddart, który też próbował kupić aktywa zespołu, skrytykował próbę wejścia firmy do Formuły 1[107]. Szef Minardi zagroził dochodzeniem prawnym, gdyby Phoenix zdecydował się na udział w tej serii[107]. FIA odrzuciła zgłoszenie do mistrzostw, gdyż Phoenix Finance nie wykupił praw do zespołu Prost Grand Prix, a co za tym idzie jest całkowicie nową ekipą i musi wyłożyć 48 milionów dolarów[108]. Jednak spółka stwierdziła, że wraz z pozostałościami kupili także prawo do uczestnictwa w mistrzostwach, więc nie muszą płacić wspomnianej kwoty 48 milionów dolarów[107]. Zespół pojawił się na torze Sepang, wraz z Tarso Marquesem i Gastónem Mazzacane[106], jednak FIA zablokowała możliwość startu[109].

Po wyścigu w Malezji, zespół zmienił nazwę na DART Grand Prix Team, a potem powrócił do poprzedniego nazewnictwa[106]. Przed Grand Prix Brazylii 2002, firma poprosiła o rezerwację boksów w nadziei, że zostaną dopuszczeni do wyścigu[106]. FIA ponownie odrzuciła wniosek, informując jednocześnie Nickersona, że jego ekipa nie weźmie udziału w ani jednym wyścigu Grand Prix[106]. W maju 2002, dyrektor firmy pozwał FIA i FOM do Wysokiego Trybunału Sprawiedliwości, jednak w tym samym miesiącu Trybunał orzekł, że FIA i FOM miały prawo nie dopuścić do startu zespołu Phoenix[106].

Starty w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Podsumowanie startów zespołu Renault w Formule 1.

Źródło: Wyprzedź Mnie![110]

Sezon Nazwa Samochód Silnik Opony Kierowcy Punkty Msc.
1997 Prost Gauloises Blondes JS45 Mugen-Honda MF301HA 3.0 V10
Mugen-Honda MF301HB 3.0 V10 		B Olivier Panis
Japonia Shinji Nakano
Włochy Jarno Trulli 		21 6
1998 Gauloises Prost Peugeot AP01 Peugeot A16 3.0 V10 B Olivier Panis
Włochy Jarno Trulli 		1 9
1999 Gauloises Prost Peugeot AP02 Peugeot A18 3.0 V10 B Olivier Panis
Włochy Jarno Trulli 		9 7
2000 Gauloises Prost Peugeot AP03 Peugeot A20 3.0 V10 B Jean Alesi
Niemcy Nick Heidfeld 		0 11
2001 Prost Acer AP04 Acer 01A M Jean Alesi
Argentyna Gastón Mazzacane
Brazylia Luciano Burti
Czechy Tomáš Enge 		4 9

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Marek Roczniak: Zespół Prost został postawiony w stan upadłości. f1wm.pl, 2001-11-22. [dostęp 2022-xx-xx]. (pol.).
  2. ↑ a b Marek Roczniak: Zespół Prost został zlikwidowany. f1wm.pl, 2002-01-28. [dostęp 2022-xx-xx]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h i Constructors – Ligier (Equipe Ligier). grandprix.com. [dostęp 2022-xx-xx]. (ang.).
  4. ↑ Constructors Championship – 1980. chicanef1.com. [dostęp 2020-04-27]. (ang.).
  5. ↑ Ligier. statsf1.com. [dostęp 2020-04-27]. (ang.).
  6. ↑ Ligier – Wins. statsf1.com. [dostęp 2020-04-27]. (ang.).
  7. ↑ a b c Le feuilleton Prost - Ligier. statsf1.com. [dostęp 2020-04-27]. (fr.).
  8. ↑ a b c d e Prost takes over Ligier.... grandprix.com, 1997-02-17. [dostęp 2022-03-xx]. (ang.).
  9. ↑ Trulli to drive for Minardi; Work for Brundle; Prost starts negotiations with Ligier. atlasf1.com, 1997-01-13. [dostęp 2022-03-xx]. (ang.).
  10. ↑ a b Ligier signs Nakano. crash.net, 1996-12-02. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  11. ↑ 1997 Australian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  12. ↑ 1997 Australian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  13. ↑ 1997 Brazilian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Brazilian GP, 1997. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  15. ↑ 1997 Brazilian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  16. ↑ a b 1997 Argentine GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  17. ↑ a b c d Argentine GP, 1997. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  18. ↑ 1997 Argentine GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  19. ↑ 1997 – Constructors' Championship. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  20. ↑ Diniz quits driving seat for stake in Prost. crash.net, 2000-11-30. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  21. ↑ Marek Roczniak: Zespół Arrows będzie używał zmodyfikowanych silników Peugeot od 2001 roku. f1wm.pl, 2000-07-26. [dostęp 2021-10-09]. (pol.).
  22. ↑ Keith Collantine: Could Peugeot make an F1 comeback?. racefans.net, 2006-10-03. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  23. ↑ a b c Damian Nicholas Francis: Prost Peugeot AP03. f1rejects.com. [dostęp 2021-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  24. ↑ Prost loses Gauloises backing. classic.autosport.com, 2000-09-26. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  25. ↑ Pedro Diniz. grandprix.com. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  26. ↑ Marek Roczniak: Bolidy z zespołu Prost będą korzystać z silników Ferrari. f1wm.pl, 2000-09-22. [dostęp 2021-10-09]. (pol.).
  27. ↑ Robert Wilkins: Prost announce engine-name partner. crash.net, 2001-02-22. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  28. ↑ Marek Roczniak: Gaston Mazzacane został drugim kierowcą zespołu Prost. f1wm.pl, 2001-01-10. [dostęp 2021-10-09]. (pol.).
  29. ↑ Mazzacane joins Prost. news.bbc.co.uk, 2001-01-10. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  30. ↑ a b Marek Roczniak: Luciano Burti przeszedł do zespołu Prost. f1wm.pl, 2001-04-19. [dostęp 2021-10-09]. (pol.).
  31. ↑ Pedro Martínez de la Rosa firma con Prost. elmundo.es, 2001-02-06. [dostęp 2021-10-09]. (hiszp.).
  32. ↑ a b De la Rosa se pasa de Prost a Jaguar. elmundo.es, 2001-02-19. [dostęp 2021-10-09]. (hiszp.).
  33. ↑ Alain Prost denkt aan juridische stappen. verstappen.nl, 2001-02-22. [dostęp 2021-10-09]. (niderl.).
  34. ↑ a b Australian GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  35. ↑ 2001 Australian GP – Qualification. chicanef1.com. (ang.).
  36. ↑ 2001 Australian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  37. ↑ 2001 Malaysian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  38. ↑ Malaysian GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  39. ↑ 2001 Malaysian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  40. ↑ 2001 Brazilian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  41. ↑ Brazilian GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  42. ↑ 2001 Malaysian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  43. ↑ Zonta to replace Mazzacane at Prost?. autosport.com, 2001-04-05. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  44. ↑ 2001 San Marino GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  45. ↑ San Marino GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  46. ↑ 2001 San Marino GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  47. ↑ Prost swaps Mazzacane for Burti. crash.net, 2001-04-19. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  48. ↑ 2001 Spanish GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  49. ↑ Spanish GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  50. ↑ 2001 Spanish GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  51. ↑ 2001 Austrian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  52. ↑ Austrian GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  53. ↑ 2001 Austrian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  54. ↑ a b c Monaco GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  55. ↑ 2001 Monaco GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  56. ↑ a b 2001 Monaco GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  57. ↑ 2001 Canadian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  58. ↑ a b c Canadian GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  59. ↑ 2001 Canadian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  60. ↑ 2001 European GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  61. ↑ European GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  62. ↑ 2001 European GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  63. ↑ a b c d French GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  64. ↑ 2001 French GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  65. ↑ 2001 French GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  66. ↑ 2001 British GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  67. ↑ British GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  68. ↑ 2001 British GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  69. ↑ 2001 German GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  70. ↑ a b c German GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  71. ↑ 2001 German GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  72. ↑ a b Andrew Benson: Alesi set for Jordan move. news.bbc.co.uk, 2001-07-30. [dostęp 2021-10-06]. (ang.).
  73. ↑ a b David Plummer: Alesi and Frentzen in formula one swap. theguardian.com, 2001-08-09. [dostęp 2021-10-06]. (ang.).
  74. ↑ 2001 Hungarian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  75. ↑ Hungarian GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  76. ↑ 2001 Hungarian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  77. ↑ 2001 Belgian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  78. ↑ a b c Marek Roczniak: Szczegółowy opis przebiegu wyścigu o Grand Prix Belgii. f1wm.pl, 2001-09-03. [dostęp 2021-10-05]. (pol.).
  79. ↑ a b Belgian GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  80. ↑ 2001 Belgian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  81. ↑ Burti returns home. crash.net, 2001-09-10. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  82. ↑ Badoer Could Replace Burti at Monza. atlasf1.com, 2001-09-02. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  83. ↑ Enge to test Prost. crash.net, 2001-09-04. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  84. ↑ Marek Roczniak: Luciano Burti nie weźmie udziału w Grand Prix Włoch. f1wm.pl, 2001-09-10. [dostęp 2021-10-05]. (pol.).
  85. ↑ 2001 Italian GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  86. ↑ a b c Italian GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  87. ↑ 2001 Italian GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  88. ↑ Marek Roczniak: Tomas Enge zastąpi Luciana Burtiego także w dwóch ostatnich wyścigach sezonu. f1wm.pl, 2001-09-20. [dostęp 2021-10-05]. (pol.).
  89. ↑ 2001 United States GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  90. ↑ United States GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  91. ↑ 2001 United States GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  92. ↑ 2001 Japanese GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  93. ↑ a b c Japanese GP, 2001. grandprix.com. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  94. ↑ 2001 Japanese GP – Classification. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  95. ↑ 2001 – Constructors' Championship. chicanef1.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  96. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Khaled Al-Waleed and Prost Grand Prix. unracedf1.com, 2020-04-12. [dostęp 2021-10-06]. (ang.).
  97. ↑ a b Prost rejects 'going bust' rumours. news.bbc.co.uk, 2001-10-18. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  98. ↑ Prost goes into receivership. news.bbc.co.uk, 2001-11-22. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  99. ↑ Al Waleed goes after Prost again. grandprix.com, 2001-11-27. [dostęp 2021-10-04]. (ang.).
  100. ↑ Prost look to 2002. news.bbc.co.uk, 2001-12-03. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  101. ↑ Prost fears the worst. news.bbc.co.uk, 2001-12-18. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  102. ↑ Prost door aanslagen mogelijk failliet. nl.motorsport.com, 2001-12-22. [dostęp 2021-10-04]. (niderl.).
  103. ↑ a b Prost staff to take to the streets. news24.com, 2002-01-03. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  104. ↑ a b Samuel Petrequin: Prost bankruptcy 'total failure for France'. news24.com, 2002-01-29. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  105. ↑ Ollie Barstow: Prost says being a team manager his 'biggest mistake'. crash.net, 2015-08-13. [dostęp 2023-11-18]. (ang.).
  106. ↑ a b c d e f g Phoenix Grand Prix team; The Phoenix that did not rise from its ashes. unracedf1.com, 2017-03-15. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  107. ↑ a b c Prost sale sparks F1 rows. news.bbc.co.uk, 2002-03-01. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  108. ↑ Marek Roczniak: Bolidy posiadane przez spółkę Phoenix nie wezmą udziału w GP Malezji. f1wm.pl, 2002-03-13. [dostęp 2021-10-09]. (pol.).
  109. ↑ Phoenix team barred from F1. news.bbc.co.uk, 2002-03-13. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  110. ↑ Prost. f1wm.pl. [dostęp 2022-xx-xx]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:BarStr/brudnopis8&oldid=71883133”