Władimir Kramnik

Władimir Kramnik

Władimir Kramnik (2018)
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1975 Tuapse
Obywatelstwo	ZSRR Rosja
Tytuł szachowy	arcymistrz (1992)
Ranking FIDE	2753
Ranking krajowy FIDE	niesklasyfikowany na liście aktywnych
Strona internetowa

Władimir Borisowicz Kramnik, ros. Владимир Борисович Крамник (ur. 25 czerwca 1975 w Tuapse) – rosyjski szachista, mistrz świata organizacji Braingames (następcy PCA) od 2000 roku. Zdobywca zunifikowanego tytułu Międzynarodowej Federacji Szachowej (FIDE) w 2006 roku.

Kariera szachowa

Kramnik wywodzi się ze szkoły szachowych talentów, stworzonej i kierowanej przez byłego mistrza świata Michaiła Botwinnika. W 1992 roku reprezentował Rosję na olimpiadzie szachowej w Manili. Jego nominacja do reprezentacji spotkała się ze sprzeciwami ze strony wyżej notowanych rosyjskich szachistów, ponieważ był wówczas nieznanym szesnastoletnim szachistą bez sukcesów w międzynarodowych turniejach. Kramnikowi bardzo pomogło poparcie Garriego Kasparowa. Swoją pierwszą szansę wykorzystał w świetnym stylu, zdobywając złoty medal z pozycji pierwszego rezerwowego. Na dziewięć rozegranych na olimpiadzie partii wygrał osiem i zremisował jedną.

W następnym roku Kramnik został po raz pierwszy zaproszony do udziału w prestiżowym turnieju w Linares. Zajął piąte miejsce, wygrywając m.in. z Wasilijem Iwanczukiem, wówczas piątym szachistą świata. Również w 1993 roku podzielił I miejsce (wspólnie z Nigelem Shortem i Viswanathanem Anandem) w memoriale Maxa Euwego w Amsterdamie. W 1995 roku odniósł pierwsze zwycięstwo w turnieju czołówki światowej w Dortmundzie, nie doznając w turnieju ani jednej porażki. W następnych latach Kramnik kontynuował serię świetnych występów, wliczając w to samodzielne lub dzielone pierwsze miejsca w dortmundzkim turnieju przez trzy kolejne lata (łącznie do 2009 r. w turnieju tym zwyciężył 9 razy)

Mecz z Kasparowem, Londyn 2000

W 2000 roku w Londynie Kramnik rozegrał szesnastopartiowy mecz z Kasparowem. Mecz został rozegrany pod auspicjami organizacji Braingames jako finał mistrzostw świata. Kramnik sprawił ogromną niespodziankę wygrywając dwie partie i pozostałe remisując. Wykazał się w tym meczu głęboką znajomością obrony berlińskiej w partii hiszpańskiej, w której Kasparowowi nie udało się wygrać ani jednej partii mimo posiadania teoretycznej przewagi. Tym samym młody Kramnik pozbawił swego mistrza i promotora tytułu mistrza świata dzierżonego od piętnastu lat.

W październiku 2002 roku w Bahrajnie Kramnik rozegrał ośmiopartiowy mecz z programem szachowym Deep Fritz. Początkowo wydawało się, że łatwo pokona maszynę, ponieważ w połowie dystansu miał już przewagę dwóch wygranych partii. W piątej partii Kramnik wykonał jednak posunięcie, które komentatorzy nazwali największą jego pomyłką w karierze, podstawiając skoczka w wyrównanej pozycji. Szybko przegrał tę partię, poddał również następną, w której według późniejszych analiz miał realne szanse uzyskania remisu. Dwie ostatnie partie, jak i cały mecz, zakończyły się remisem.

Mecz z Anandem, Bonn 2008

W roku 2004 Kramnik rozegrał w szwajcarskiej miejscowości Brissago mecz o mistrzostwo świata z Węgrem Péterem Lékó zakończony remisem +2-2=10 (dwie wygrane partie, dwie przegrane i dziesięć remisów). Kramnik, zgodnie z regulaminem meczu, zachował tytuł. 13 października 2006 po wygranym w Eliście meczu z Bułgarem Weselinem Topałowem (mistrzem świata Międzynarodowej Federacji Szachowej) zdobył zunifikowany tytuł mistrza świata. W następnym roku utracił ten tytuł, zajmując II miejsce (za Viswanathanem Anandem) w turnieju o mistrzostwo świata, rozegranym w Meksyku. W roku 2007 zwyciężył w bardzo silnie obsadzonym memoriale Michaiła Tala w Moskwie, wyprzedzając drugiego w tabeli Aleksieja Szyrowa aż o 1½ pkt. W 2008 r. stanął w Bonn przed szansą odzyskania tytułu mistrza świata, uległ jednak Viswanathanowi Anandowi w stosunku 4½ – 6½. W 2009 r. zwyciężył w najsilniej obsadzonym turnieju roku (XXI kat. FIDE), memoriale Michaiła Tala, rozegranym w Moskwie, natomiast w 2010 r. podzielił I m. (wspólnie z Szachrijarem Mammedjarowem i Gatą Kamskim) w turnieju President's Cup w Baku oraz zwyciężył w bardzo silnie obsadzonym turnieju Final Chess Masters w Bilbao, wyprzedzając Viswanathana Ananda, Magnusa Carlsena i Aleksieja Szyrowa. W 2011 r. samodzielnie zwyciężył w turnieju Chess Classic w Londynie. W 2013 r. zwyciężył w rozegranym w Tromsø turnieju o Puchar Świata, w finale pokonując Dmitrija Andriejkina.

Wielokrotnie reprezentował Rosję w turniejach drużynowych, m.in.:

• ośmiokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1992, 1994, 1996, 2006, 2008, 2010, 2012, 2014); ośmiokrotny medalista: wspólnie z drużyną – trzykrotnie złoty (1992, 1994, 1996) i dwukrotnie srebrny (2010, 2012) oraz indywidualnie – trzykrotnie złoty (1992 – za wynik rankingowy, 1992 – na V szachownicy, 2006 – za wynik rankingowy),
• dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach świata (w latach 1993, 2013); dwukrotny medalista: wspólnie z drużyną – złoty (2013) i brązowy (1993),
• na drużynowych mistrzostwach Europy (w roku 1992); trzykrotny medalista: wspólnie z drużyną – złoty (1992) oraz indywidualnie – dwukrotnie złoty (1992 – za wynik rankingowy, 1992 – na III szachownicy).

Kramnik zapowiedział, że w wieku 40 lat zakończy karierę szachową, zapowiedzi jednak nie dotrzymał, osiągając w wieku 41 lat najwyższy ranking w swojej karierze 1 października 2016 r. Z wynikiem 2817 punktów zajmował wówczas 2. miejsce (za Magnusem Carlsenem na światowej liście FIDE. Po raz drugi zakończenie profesjonalnej kariery szachowej zapowiedział w styczniu 2019, po zakończeniu turnieju Tata Steel Chess w Wijk aan Zee. Mimo oficjalnego zakończenia kariery wziął udział w Mistrzostwach Świata w Szachach Błyskawicznych 2019, na których zajął trzecie miejsce za Carlsenem i Hikaru Nakamurą.

Bibliografia

• ChessBase Megabase 2008
• Individual Calculations: Kramnik, Vladimir (ang.)

Linki zewnętrzne

• Władimir Kramnik – wybrane partie szachowe (ang.)
• Władimir Kramnik – profil na stronie FIDE (ang.)
• Oficjalna strona (wersja archiwalna)