Valentina Schlee
| Imię i nazwisko |
Valentina Nicholaevna Sanina Schlee |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1899 |
| Data i miejsce śmierci |
14 września 1989 |
| Dziedzina sztuki |
Valentina Schlee (właśc. Valentina Nicholaevna Sanina Schlee; ur. 1 maja 1899 w Kijowie, zm. 14 września 1989 w Nowym Jorku) – ukraińska projektantka mody i kostiumów teatralnych. Działała od 1928 do późnych lat 50. XX wieku[1]. Jej klientkami były m.in. Greta Garbo i Katharine Hepburn[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Valentina Sanina urodziła się i wychowała w Kijowie. Studiowała dramat w Charkowie w momencie wybuchu Rewolucji Październikowej w 1917 roku. Podczas ucieczki z kraju z rodzinnymi klejnotami, na dworcu kolejowym w Sewastopolu poznała swojego męża Georgy Schlee (zm. 1964[3]). Nie jest potwierdzone, czy ich ślub był legalny[4]. Georgy Schlee był wieloletnim przyjacielem gwiazdy filmowej Grety Garbo – łączyła ich 20-letnia relacja[5]. Schleeowie do Nowego Jorku w 1923 roku i stali się prominentnymi członkami społeczności kawiarnianej szalonych lat dwudziestych[1]. Valentina wyróżniała się swoim ubiorem na tle kobiet nowojorskich, które nosiły krótkie spódniczki i sukienki z głębokim dekoltem. Ukrainka ubierała się w ubrania zakrywające całe ciało[3].
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Valentina otworzyła mały dom mody haute couture Valentina's Gowns na Madison Avenue w 1928 roku. Jej pierwszym zleceniem scenicznym były kostiumy dla Judith Anderson do filmu Come of Age z 1933 roku. Jej projekty zostały przejęte przez krytykę lepiej niż spektakl i ugruntowały jej reputację jako projektantki[3]. Schlee ubierała takie aktorki epoki jak Lynn Fontanne, Katharine Cornell, Greta Garbo, Gloria Swanson, Gertrude Lawrence i Katharine Hepburn[2]. Jej sukcesy na Broadwayu obejmowały kostiumy do sztuki The Philadelphia Story. Ubierała również wybitne kobiety z Nowego Jorku, w tym członków rodzin Whitney i Vanderbilt[1][2]. W 1950 roku Valentina wprowadziła również perfumy „My Own”.
Valentina w swoich projektach na miarę płynnie łączyła ukośne cięcia Madeleine Vionnet z wdziękiem sukni inspirowanym Alix Grès. Pod koniec lat czterdziestych powiedziała: Prostota przetrwa zmiany w modzie oraz Szykowne kobiety noszą teraz sukienki, które kupiły ode mnie w 1936 roku. Dopasuj stulecie, zapomnij o roku[3].
Schlee był utalentowaną autopromotorką. Wzorowała się na własnych projektach[3] i rzadko pozwalała, by elegancka aura jej prac osłabła. Schlee zawsze była nienagannie ubrana, zdobyła wzmiankę na Międzynarodowej Liście Najlepiej Ubranych.
Valentina zakończyła dzielność projektancką pod koniec lat pięćdziesiątych i zamknęła dom mody.
Ze względu na to, że razem z mężem mieszkali w Nowym Jorku w tym samym budynku co Greta Garbo, a Valentina była zdenerwowana bliską przyjaźnią Garbo z jej mężem Georgym, kobiety na początku lat 60. miały ustalony harmonogram, aby unikać spotkań w holu budynku[6].
Zmarła na chorobę Parkinsona 14 września 1989 roku w wieku 90 lat.
W 2009 roku w Muzeum Miasta Nowy Jork otwarto dużą retrospektywną wystawę Valentina: American Couture and the Cult of Celebrity[7]. Była to pierwsza wystawa, w której zaprezentowano karierę Valentiny oraz pokazano nigdy wcześniej niewystawiane suknie, akcesoria, fotografie i druki ze zbiorów Muzeum Miasta Nowego Jorku, rodziny Valentiny i innych ważnych kolekcji[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c CBS News/LOS ANGELES TIMES California Primary Day Survey, 1978, 8 maja 1984 [dostęp 2022-03-31].
- ↑ a b c Valentina. (fashion designer) (obituary) – WWD | HighBeam Research [online], web.archive.org, 19 października 2012 [dostęp 2022-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-19].
- ↑ a b c d e Bernadine Morris, Valentina, a Designer of Clothes For Stars in the Theater, Dies at 90, „The New York Times”, 15 września 1989, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-03-31] (ang.).
- ↑ Khole. Yohannan, Valentina : American couture and the cult of celebrity, Rizzoli, [cop. 2009], ISBN 978-0-8478-3083-1, OCLC 762352956 [dostęp 2022-03-31].
- ↑ SCHLEE'S REMAINS TO BE FLOWN HERE; Friend of Greta Garbo Died in Paris on Saturday, „The New York Times”, 6 października 1964, ISSN 0362-4331 [dostęp 2024-02-09] (ang.).
- ↑ Suzanne Desan, Barry M. Shapiro, Revolutionary Justice in Paris, 1789-1790, „Journal of Interdisciplinary History”, 26 (2), 1995, s. 299, DOI: 10.2307/206632, ISSN 0022-1953, JSTOR: 206632 [dostęp 2022-03-31].
- ↑ a b Valentina | Museum of the City of New York [online], mcny.org [dostęp 2022-03-31] (ang.).