Przejdź do zawartości

Taylor Fritz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taylor Fritz
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

28 października 1997
Rancho Santa Fe

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2015

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Michael Russell, Paul Annacone

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

5 (27 lutego 2023)

Australian Open

QF (2024)

Roland Garros

4R (2024)

Wimbledon

QF (2022, 2024)

US Open

QF (2023)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

104 (26 lipca 2021)

Australian Open

2R (2019)

Roland Garros

1R (2018, 2021)

Wimbledon

2R (2018)

US Open

2R (2016, 2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brąz Paryż 2024 tenis ziemny
(gra podwójna)

Taylor Harry Fritz (ur. 28 października 1997 w Rancho Santa Fe) – amerykański tenisista, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Paryża (2024) w grze podwójnej, triumfator US Open 2015 w grze pojedynczej chłopców.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Fritz zagrał swój pierwszy mecz w głównym cyklu ATP World Tour podczas zawodów w Nottingham w 2015 roku, otrzymawszy dziką kartę, i pokonał w pierwszej rundzie Pablo Carreño-Bustę 6:1, 6:4. W drugiej rundzie uległ Feliciano Lópezowi 3:6, 3:6.

W 2016 roku Fritz udanie przeszedł przez kwalifikacje do Australian Open i wystąpił po raz pierwszy w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego. W pierwszej rundzie przegrał ze swoim rodakiem Jackiem Sockiem 4:6, 6:3, 6:0, 3:6, 4:6. W połowie lutego awansował do pierwszego w cyklu ATP World Tour finału w karierze, w Memphis. Pojedynek finałowy zakończył się porażką Fritza z Keim Nishikorim.

Na początku sierpnia 2018 roku Fritz został finalistą gry podwójnej zawodów w Los Cabos wspólnie z Thanasim Kokkinakisem, a w decydującym meczu przegrali z Marcelem Arévalem i Miguelem Ángelem Reyes-Varelą.

Pod koniec czerwca 2019 Amerykanin wygrał pierwszy turniej ATP Tour, na trawiastej nawierzchni w Eastbourne pokonując w finale Sama Querreya. Miesiąc później został finalistą w Atlancie, a następnie w Los Cabos. W październiku Fritz przegrał finał debla w Bazylei partnerując Reillemu Opelce.

Pierwszy finał w sezonie 2020 Fritz osiągnął w Acapulco, gdzie ostatni mecz przegrał z Rafaelem Nadalem.

W 2021 roku osiągnął finał zawodów w Petersburgu. Uległ w nim 6:7(3), 6:4, 4:6 Marinowi Čiliciowi.

W marcu 2022 roku triumfował w rozgrywkach ATP Tour Masters 1000 w Indian Wells. W meczu mistrzowskim wygrał z Rafaelem Nadalem 6:3, 7:6(5). W czerwcu wygrał zawody w Eastbourne, pokonując w finale Maxime’a Cressy’ego 6:2, 6:7(4), 7:6(4). W październiku zwyciężył w turnieju w Tokio. W decydującym meczu wygrał z Francesem Tiafoe 7:6(3), 7:6(2).

W 2023 roku awansował do finału zawodów w Delray Beach, w którym pokonał Miomira Kecmanovicia 6:0, 5:7, 6:2. W lipcu osiągnął finał debla w Londynie oraz zwyciężył w rozgrywkach singlowych w Atlancie.

W 2024 roku obronił tytuł wywalczony w Delray Beach, ponadto został mistrzem gry pojedynczej w Eastbourne. W tym samym sezonie osiągnął również finał singla w Monachium oraz debla w Londynie. Podczas igrzysk olimpijskich w Paryżu rywalizował w grze podwójnej w parze z Tommym Paulem. W meczu o brązowy medal amerykańska para pokonała debel Tomáš Macháč-Adam Pavlásek 6:3, 6:4.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 5. miejscu (27 lutego 2023), natomiast w zestawieniu deblistów na 104. pozycji (26 lipca 2021).

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A 1R 1R Q2 3R 3R 3R 4R 2R QF 0 / 8 14 – 8
French Open A A 1R A 1R 2R 3R 2R 2R 3R 4R 0 / 8 10 – 8
Wimbledon A A 1R 1R 2R 2R NH 3R QF 2R QF 0 / 8 13 – 8
US Open Q1 Q1 1R 2R 3R 1R 3R 2R 1R QF 0 / 8 10 – 8
Bilans spotkań 0–0 0–0 0–4 1–3 3–3 4–4 6–3 6–4 8–4 8–4 11–3 0 / 32 47 – 32

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 2R 1R A A A A 0 / 2 1 – 2
French Open A A A 1R A A 1R A A A 0 / 2 0 – 2
Wimbledon A A A 2R A NH A A A A 0 / 1 1 – 1
US Open 1R 2R 2R A A A A A A A 0 / 3 2 – 3
Bilans spotkań 0–1 1–1 1–1 1–2 1–1 0–1 0–1 0–0 0–0 0–0 0 / 8 4 – 8

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250
Gra pojedyncza (8–6)
[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 14 lutego 2016 Memphis Twarda (hala) Japonia Kei Nishikori 4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 29 czerwca 2019 Eastbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Sam Querrey 6:3, 6:4
Finalista 2. 28 lipca 2019 Atlanta Twarda Australia Alex de Minaur 3:6, 6:7(2)
Finalista 3. 4 sierpnia 2019 Los Cabos Twarda Argentyna Diego Schwartzman 6:7(6), 3:6
Finalista 4. 29 lutego 2020 Acapulco Twarda Hiszpania Rafael Nadal 3:6, 2:6
Finalista 5. 31 października 2021 Petersburg Twarda (hala) Chorwacja Marin Čilić 6:7(3), 6:4, 4:6
Zwycięzca 2. 20 marca 2022 Indian Wells Twarda Hiszpania Rafael Nadal 6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 3. 25 czerwca 2022 Eastbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Maxime Cressy 6:2, 6:7(4), 7:6(4)
Zwycięzca 4. 9 października 2022 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Frances Tiafoe 7:6(3), 7:6(2)
Zwycięzca 5. 19 lutego 2023 Delray Beach Twarda Serbia Miomir Kecmanović 6:0, 5:7, 6:2
Zwycięzca 6. 30 lipca 2023 Atlanta Twarda Australia Aleksandar Vukic 7:5, 6:7(5), 6:4
Zwycięzca 7. 19 lutego 2024 Delray Beach Twarda Stany Zjednoczone Tommy Paul 6:2, 6:3
Finalista 6. 21 kwietnia 2024 Monachium Ceglana Niemcy Jan-Lennard Struff 5:7, 3:6
Zwycięzca 8. 29 czerwca 2024 Eastbourne Trawiasta Australia Max Purcell 6:4, 6:3
Gra podwójna (0–4)
[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 4 sierpnia 2018 Los Cabos Twarda Australia Thanasi Kokkinakis Salwador Marcelo Arévalo
Meksyk Miguel Ángel Reyes-Varela
4:6, 4:6
Finalista 2. 27 października 2019 Bazylea Twarda (hala) Stany Zjednoczone Reilly Opelka Holandia Jean-Julien Rojer
Rumunia Horia Tecău
5:7, 3:6
Finalista 3. 25 czerwca 2023 Londyn Trawiasta Czechy Jiří Lehečka Chorwacja Ivan Dodig
Stany Zjednoczone Austin Krajicek
4:6, 7:6(5), 3–10
Finalista 4. 23 czerwca 2024 Londyn Trawiasta Karen Chaczanow Wielka Brytania Neal Skupski
Nowa Zelandia Michael Venus
6:4, 6:7(5), 8–10

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

W 2015 roku Fritz osiągnął co najmniej ćwierćfinał we wszystkich juniorskich turniejach wielkoszlemowych. We French Open dotarł do finału, w którym przegrał z Tommym Paulem. W US Open również spotkał się w finale z Paulem, jednak udało mu się go pokonać. Ten wielkoszlemowy sukces pomógł mu ukończyć rok na pierwszym miejscu juniorskiej klasyfikacji tenisistów. Fritz został wybrany przez ITF mistrzem świata juniorów[1].

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (1–1)
[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 6 czerwca 2015 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Tommy Paul 6:7(4), 6:2, 2:6
Zwycięzca 1. 13 września 2015 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Tommy Paul 6:2, 6:7(4), 6:2

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]