Przejdź do zawartości

Taskmaster

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taskmaster
Nazwa formatu

Taskmaster

Rodzaj programu

komediowy
panel show
game show

Kraj produkcji

 Wielka Brytania

Język

angielski

Prowadzący

Greg Davies(inne języki)
Alex Horne(inne języki)

Data premiery

28 lipca 2015

Lata emisji

od 2015

Pora emisji

czwartek 22.00 (GMT, Channel 4)

Liczba odcinków

160[a] (17 serii)

Czas trwania odcinka

44–47 minut

Format nadawania

16:9 HDTV

Produkcja
Produkcja

Avalon Television
Andy Cartwright
Produkcja wykonawcza:
Richard Allen-Turner
James Taylor
Jon Thoday
Hilary Rosen
Rob Aslett
Richard Watsham
Andy Devonshire
Alex Horne

Reżyseria

Andy Devonshire
Peter Orton

Stacja telewizyjna

Dave (2015–2019)
Channel 4 (od 2020)

Nagrody

m.in. BAFTA
patrz sekcja Nagrody i nominacje

Strona internetowa

Taskmaster – brytyjski komediowy program telewizyjny typu panel show(inne języki) (z elementami teleturnieju) nadawany od 2015 roku początkowo na antenie telewizji Dave, a następnie Channel 4. Gospodarzami programu są tytułowy Taskmaster Greg Davies(inne języki) i wcielający się w rolę jego asystenta Alex Horne(inne języki) (pomysłodawca formatu).

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Alex Horne

Pomysłodawcą formatu jest brytyjski komik Alex Horne[1]. W 2009 roku zaczął rozsyłać drogą mejlową zadania swoim znajomym komikom, wśród których byli m.in. Mike Wozniak, Tim Key, Joe Wilkinson i Mark Watson. Efekt rocznych zmagań podsumował w 2010 roku podczas widowiska „The Task Master”[2] przeprowadzonego w ramach festiwalu Edinburgh Festival Fringe[3][4]. Zabawę powtórzył w kolejnym roku (kończąc ją widowiskiem zatytułowanym „Taskmaster II”)[5][6].

Pozytywny odbiór koncepcji przez widownię przyczynił się do rozpoczęcia prac nad jej telewizyjną wersją przez przedsiębiorstwo produkcyjne Avalon. We wrześniu 2014 roku na antenie telewizji Dave pokazano pilot programu[7], po czym w 2015 roku program trafił do ramówki stacji na stałe. W 2019 roku prawa do formatu przejął inny brytyjski nadawca – Channel 4[8].

Charakterystyka programu

[edytuj | edytuj kod]

Pięcioro komików (okazjonalnie innych osobowości medialnych) wykonuje serię zadań (tasks) wymagających kreatywności i logicznego bądź nieszablonowego myślenia. W programie obowiązuje zasada, że wszystko, co nie jest zabronione w treści zadania, a jest zgodne z prawem, jest dozwolone[9]. Ich poczynania są następnie oceniane przez tytułowego Taskmastera (nazwa bazuje na grze słów: ang. task – zadanie, master – mistrz, taskmaster – tyran). Koncepcja programu zakłada, że wszystko dzieje się na zlecenie i ku uciesze Taskmastera, który może w dowolny sposób rozdysponować punkty pomiędzy uczestników (zazwyczaj jedna osoba dostaje jeden punkt, jedna osoba dwa punkty itd. aż do pięciu punktów). Uczestnik, który w danym odcinku zdobędzie najwięcej punktów zdobywa nagrody dostarczone przez uczestników w ramach pierwszego zadania (polegającego na przyniesieniu do studia przedmiotu jak najlepiej odpowiadającego zadanemu tematowi), a uczestnik, który zdobędzie najwięcej punktów w całej serii wygrywa popiersie Grega Daviesa[b].

Greg Davies

Większość zadań uczestnicy wykonują w domku zlokalizowanym w londyńskim Chiswick[10]. Ich ocena dokonywana jest kilka tygodni lub kilka miesięcy później w studiu telewizyjnym w Pinewood Studios (początkowo w teatrze). Również w tym studiu odbywają się pierwsze (prize task) i ostatnie (live task) zadania każdego odcinka. Do czasu spotkania w studiu zawodników obowiązuje zakaz dyskutowania na temat zadań, po to by ich reakcje w trakcie nagrań były bardziej autentyczne[10]”.

Program ma charakter przede wszystkim komediowy, rywalizacja między uczestnikami nie zawsze wysuwa się na pierwszy plan. Uczestnicy nie są eliminowani w trakcie edycji, a zwycięzcy nie otrzymują wartościowych nagród.

Dom, w którym komicy wykonują większość zadań

Uczestnicy

[edytuj | edytuj kod]

Uwaga: zachowano kolejność siedzeń zajmowanych w czasie nagrań w studiu (tym samym: alfabetyczną według imion).

Edycja Uczestnicy
1. Frank Skinner(inne języki) Josh Widdicombe(inne języki) Roisin Conaty(inne języki) Romesh Ranganathan(inne języki) Tim Key(inne języki)
2. Doc Brown(inne języki) Joe Wilkinson(inne języki) Jon Richardson(inne języki) Katherine Ryan(inne języki) Richard Osman(inne języki)
3. Al Murray Dave Gorman(inne języki) Paul Chowdhry(inne języki) Rob Beckett(inne języki) Sara Pascoe(inne języki)
4. Hugh Dennis Joe Lycett(inne języki) Lolly Adefope(inne języki) Mel Giedroyc Noel Fielding(inne języki)
5. Aisling Bea(inne języki) Bob Mortimer(inne języki) Mark Watson(inne języki) Nish Kumar(inne języki) Sally Phillips(inne języki)
CoC I Bob Mortimer(inne języki) Josh Widdicombe(inne języki) Katherine Ryan(inne języki) Noel Fielding(inne języki) Rob Beckett(inne języki)
6. Alice Levine(inne języki) Asim Chaudhry(inne języki) Liza Tarbuck(inne języki) Russell Howard Tim Vine(inne języki)
7. James Acaster(inne języki) Jessica Knappett(inne języki) Kerry Godliman(inne języki) Phil Wang(inne języki) Rhod Gilbert(inne języki)
8. Iain Stirling(inne języki) Joe Thomas(inne języki) Lou Sanders(inne języki) Paul Sinha(inne języki) Sian Gibson(inne języki)
9. David Baddiel(inne języki) Ed Gamble(inne języki) Jo Brand(inne języki) Katy Wix(inne języki) Rose Matafeo(inne języki)
10. Daisy May Cooper(inne języki) Johnny Vegas(inne języki) Katherine Parkinson Mawaan Rizwan(inne języki) Richard Herring(inne języki)
NYT I John Hannah Krishnan Guru-Murthy(inne języki) Nicola Coughlan(inne języki) Rylan Clark-Neal(inne języki) Shirley Ballas(inne języki)
11. Charlotte Ritchie(inne języki) Jamali Maddix(inne języki) Lee Mack Mike Wozniak(inne języki) Sarah Kendall(inne języki)
12. Alan Davies Desiree Burch(inne języki) Guz Khan(inne języki) Morgana Robinson(inne języki) Victoria Coren Mitchell(inne języki)
NYT II Adrian Chiles(inne języki) Claudia Winkleman(inne języki) Jonnie Peacock(inne języki) Lady Leshurr(inne języki) Sayeeda Warsi
13. Ardal O’Hanlon Bridget Christie(inne języki) Chris Ramsey(inne języki) Judi Love(inne języki) Sophie Duker(inne języki)
CoC II Ed Gamble(inne języki) Kerry Godliman(inne języki) Liza Tarbuck(inne języki) Lou Sanders(inne języki) Richard Herring(inne języki)
14. Dara Ó Briain Fern Brady(inne języki) John Kearns(inne języki) Munya Chawawa(inne języki) Sarah Millican(inne języki)
NYT III Amelia Dimoldenberg(inne języki) Carol Vorderman Greg James(inne języki) Mo Farah Rebecca Lucy Taylor(inne języki)
15. Frankie Boyle Ivo Graham(inne języki) Jenny Eclair(inne języki) Kiell Smith-Bynoe(inne języki) Mae Martin(inne języki)
16. Julian Clary(inne języki) Lucy Beaumont(inne języki) Sam Campbell(inne języki) Sue Perkins(inne języki) Susan Wokoma(inne języki)
NYT IV Deborah Meaden(inne języki) Kojey Radical(inne języki) Lenny Rush(inne języki) Steve Backshall(inne języki) Zoë Ball(inne języki)
CoC III Dara Ó Briain Kiell Smith-Bynoe(inne języki)[c] Morgana Robinson(inne języki) Sarah Kendall(inne języki) Sophie Duker(inne języki)
17. Joanne McNally(inne języki) John Robins Nick Mohammed(inne języki) Sophie Willan(inne języki) Steve Pemberton(inne języki)
18. Andy Zaltzman(inne języki) Babatunde Aléshé(inne języki) Emma Sidi(inne języki) Jack Dee(inne języki) Rosie Jones(inne języki)
Zwycięzcy

Zwycięzcy edycji zwykłych:

  1. Josh Widdicombe,
  2. Katherine Ryan,
  3. Rob Beckett,
  4. Noel Fielding,
  5. Bob Mortimer,
  6. Liza Tarbuck,
  7. Kerry Godliman,
  8. Lou Sanders,
  9. Ed Gamble,
  10. Richard Herring,
  11. Sarah Kendall,
  12. Morgana Robinson,
  13. Sophie Duker,
  14. Dara Ó Briain,
  15. Mae Martin,
  16. Sam Campbell,
  17. John Robins.

Zwycięzcy edycji Champion of Champions:

  1. Josh Widdicombe,
  2. Richard Herring,
  3. Dara Ó Briain.

Zwycięzcy odcinków New Year’s Treat:

  1. Shirley Ballas,
  2. Adrian Chiles,
  3. Mo Farah,
  4. Lenny Rush.

Emisja programu

[edytuj | edytuj kod]
Seria Liczba odcinków Premiera
w serii Σ Pierwszy odcinek Ostatni odcinek Stacja
1. 6 6 28 lipca 2015 1 września 2015 Dave
2. 5 11 21 czerwca 2016 19 lipca 2016
3. 5 16 4 października 2016 1 listopada 2016
4. 8 24 25 kwietnia 2017 13 czerwca 2017
5. 8 32 13 września 2017 1 listopada 2017
CoC I 2 34 13 grudnia 2017 20 grudnia 2017
6. 10 44 2 maja 2018 4 lipca 2018
7. 10 54 5 września 2018 7 listopada 2018
8. 10 64 8 maja 2019 10 lipca 2019
9. 10 74 4 września 2019 6 listopada 2019
10. 10 84 15 października 2020 17 grudnia 2020 Channel 4
NYT I 1 85 1 stycznia 2021
11. 10 95 18 marca 2021 20 maja 2021
12. 10 105 23 września 2021 25 listopada 2021
NYT II 1 106 1 stycznia 2022
13. 10 116 14 kwietnia 2022 16 czerwca 2022
CoC II 1 117 23 czerwca 2022
14. 10 127 29 września 2022 1 grudnia 2022
NYT III 1 128 1 stycznia 2023
15. 10 138 30 marca 2023 1 czerwca 2023
16. 10 148 21 września 2023 23 listopada 2023
NYT IV 1 149 2 stycznia 2024
CoC III 1 150 14 stycznia 2024
17. 10 160 28 marca 2024 30 maja 2024
18. 10 170 jesień 2024

W marcu 2023 roku telewizja Channel 4 zamówiła sześć kolejnych serii programu (do 21.) oraz spin-off z młodzieżą jako uczestnikami[11].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Krytyka

[edytuj | edytuj kod]

Andrew Billen z The Times pierwszemu odcinkowi programu przyznał pięć gwiazdek oraz nazwał go „zabawnym, wymownym i cudownym”[12]. W recenzji tego samego odcinka Filipa Jodelka z The Guardian zauważyła w programie wyróżniające się podejście do zabaw towarzyskich i pochwaliła relacje między komikami[13]. Ellen Jones z The Independent uznała pierwszy odcinek za bawiący, nawet mimo „niegustownego i tandetnego [niemoralnego, taniego]” stylu[14]. Wesley Mead z Den of Geek określił program jako „klejnot koronny” produkcji własnej stacji Dave, a także pochwalił konstrukcję zadań i wielość sposobów, w jaki zawodnicy do nich podchodzili[15].

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Odbiorca Wynik Źródło
2016 British Comedy Guide Awards Best TV Entertainment Show (program) wygrana [16]
2017 British Academy Television Awards Best Comedy and Comedy Entertainment Programme Alex Horne, Andy Cartwright, Andy Devonshire nominacja [17]
International Emmy Award Non-Scripted Entertainment Avalon Television, Dave nominacja [18]
RTS Programme Awards Best Entertainment Programme Avalon Television nominacja [19]
British Comedy Guide Awards Best TV Entertainment Show (program) wygrana [20]
2018 British Academy Television Awards Best Comedy and Comedy Entertainment Programme Alex Horne, Andy Cartwright, Andy Devonshire nominacja [21]
British Comedy Guide Awards Best TV Entertainment Show (program) wygrana [22]
2019 British Comedy Guide Awards Best TV Entertainment Show (program) nominacja [23]
2020 British Academy Television Awards Best Comedy and Comedy Entertainment Programme Alex Horne, Andy Cartwright, Andy Devonshire, James Taylor wygrana [24]
British Comedy Guide Awards Best TV Entertainment Show (program) wygrana [25]
2021 British Comedy Guide Awards Best TV Entertainment Show (program) wygrana [26]
Comedy of the Year (program) wygrana
National Television Awards The Sir Bruce Forsyth Entertainment Award (program) nominacja [27]
2022 British Comedy Guide Awards Best TV Entertainment Show (program) wygrana [28]
National Comedy Awards Best Comedy Entertainment Series (program) wygrana [29]
Outstanding Female Comedy Entertainment Performance Daisy May Cooper nominacja
Outstanding Male Comedy Entertainment Performance Mike Wozniak nominacja
National Television Awards The Sir Bruce Forsyth Entertainment Award (program) nominacja [30]
2023 British Academy Television Awards Best Entertainment Craft Team Andy Devonshire, James Dillon, Dru Masters, Rebecca Bowker nominacja [31]
Best Comedy Entertainment Programme Alex Horne, Andy Devonshire, Andy Cartwright, James Taylor nominacja
National Comedy Awards Best Comedy Entertainment Series (program) wygrana [32]
Outstanding Female Comedy Entertainment Performance Fern Brady, Judi Love, Sarah Millican nominacja
Outstanding Male Comedy Entertainment Performance Alex Horne, Greg Davies, Munya Chawawa nominacja
National Television Awards Best TV Presenter Greg Davies nominacja [33]
The Sir Bruce Forsyth Entertainment Award (program) nominacja [33]

Publikacje w innych mediach

[edytuj | edytuj kod]
Książki

W sierpniu 2018 roku Penguin Random House wydało napisaną przez Alexa Horne’a książkę pt. Taskmaster – 200 Extraordinary Tasks for Ordinary People (Taskmaster – 200 niezwykłych zadań dla zwykłych ludzi)[34]. Jedno z zadań zawierało instrukcję, aby w południe 14 września 2019 roku przybyć na piknik w parku Buckinghamshire. Zjawiło się na nim około 1800 osób, w tym sam Alex Horne[35]. We wrześniu 2019 roku ukazało się nowe wydanie tej książki z dwudziestoma dodatkowymi zadaniami.

We wrześniu 2021 roku wydano książkę Bring Me The Head Of The Taskmaster – 101 Next-level Tasks (and Clues) that Will Lead One Ordinary Person to Some Extraordinary Taskmaster Treasure (Dostarcz mi głowę Taskmastera – 101 zadań (i wskazówek) dla zaawansowanych, które doprowadzą jedną zwykłą osobę do pewnego niezwykłego skarbu), której czytelnicy mieli okazję wygrać nagrodę związaną z programem[36].

Gra planszowa

Jesienią 2019 roku wydano grę planszową zawierającą 200 kart z zadaniami[37].

Gra wideo

Pod koniec listopada 2023 roku zapowiedziano wprowadzenie gry wideo na platformy Meta oraz Steam[38].

#HomeTasking

Od marca do czerwca 2020 roku, w czasie lockdownu wprowadzonego w związku z pandemią COVID-19, przeprowadzono serię zabaw z udziałem widzów programu, w których ci nagrywali własne rozwiązania wskazanych przez Horne’a zadań. Ich krótką ocenę przedstawiał następnie Greg Davies. Akcja zakończyła się po 20 zadaniach[39][40][41][42]. Powtórzono ją rok później, w trakcie kolejnego lockdownu[43].

Podcasty

W październiku 2020 roku rozpoczęto emisję podcastu, w którym prowadzący Ed Gamble (zwycięzca dziewiątej edycji programu) szczegółowo omawia z zaproszonymi gośćmi kolejne odcinki programu[44].

W kwietniu 2022 wprowadzono drugi podcast poświęcony programowi – Taskmaster: The People’s Podcast. Jego prowadzącymi zostali Lou Sanders (zwyciężczyni ósmej edycji programu) i Jack Bernhardt (tekściarz komediowy). W odróżnieniu od pierwszego podcastu, ten skupia się na statystykach związanych z programem, przemyśleniach fanów oraz rozmowach z uczestnikami i twórcami programu[45].

Lokalne wersje formatu na świecie

[edytuj | edytuj kod]

Oryginalna, brytyjska wersja programu emitowana była także poza krajem produkcji, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Szwecji, Chorwacji i na platformie Taskmaster SuperMax+. Ponadto lokalni nadawcy, wykupiwszy licencję, tworzyli własne wersje programu. Podsumowanie lokalnych wersji zawarto w poniższej tabeli.

Państwo Tytuł Rok premiery Źródło
 Australia Taskmaster Australia 2023 [46]
 Belgia (Flandria) Het Grootste Licht 2016 [47]
 Chorwacja Direktor svemira 2021 [48]
 Dania Stormester 2018 [49]
 Finlandia Suurmestari 2020 [50]
 Hiszpania Dicho y hecho 2018 [51]
 Kanada (Quebec) Le maître du jeu 2022 [52]
 Niemcy Taskmaster 2017
(nieemitowany pilot) 		[53]
 Norwegia Kongen befaler 2019 [54]
 Nowa Zelandia Taskmaster NZ 2020 [55]
 Portugalia Taskmaster 2022 [56]
 Stany Zjednoczone Taskmaster 2018 [57]
 Szwecja Bäst i Test 2017 [58]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stan na lipiec 2024 roku. Wliczono 8 odcinków specjalnych.
  2. ↑ W pierwszej edycji użyto innego trofeum. Ponadto w odcinkach New Year’s Treat zwycięzcy otrzymują statuetkę w kształcie brwi Daviesa, a zwycięzcy Champion of Champions – posąg Daviesa (cała sylwetka, bez głowy, która stanowi nagrodę w zwykłej serii).
  3. ↑ Z powodu niedostępności Mae Martin w czasie nagrań (zarówno zadań, jak i komentarza w studiu) w odcinku „Champion of Champions” udział wziął Kiell Smith-Bynoe, który w serii 15. zajął drugie miejsce.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Alex Horne: Big Brother inspired Taskmaster. Digital Spy (online), 21 lipca 2015. [dostęp 2017-09-26]. (ang.).
  2. ↑ 5 things to know about Dave’s original comedy show Taskmaster. BT.com (online). [dostęp 2017-09-26]. (ang.).
  3. ↑ Alex Horne: The Taskmaster – Edinburgh Fringe 2010. British Comedy Guide (online). [dostęp 2017-09-26]. (ang.).
  4. ↑ Alex Nelson: Taskmaster: how Alex Horne’s Fringe show became a transatlantic comedy hit. iNews (online), 11 września 2017. [dostęp 2017-09-13]. (ang.).
  5. ↑ Why Taskmaster was a hard sell.... Chortle (online), 9 listopada 2017. [dostęp 2017-12-07]. (ang.).
  6. ↑ Alex Horne: Taskmaster II. WhatsOnStage.com (online). [dostęp 2017-09-26]. (ang.).
  7. ↑ Alex Horne and Greg Davies star in new show Taskmaster. British Comedy Guide (online), 19 września 2014. [dostęp 2017-12-07]. (ang.).
  8. ↑ Taskmaster snapped up by Channel 4. Channel 4 (online). [dostęp 2019-11-22]. (ang.).
  9. ↑ Alex Horne, Taskmaster: 220 Extraordinary Tasks for Ordinary People, BBC Books, 2018, s. 13, ISBN 1-78594-358-8 [dostęp 2023-07-26] (ang.).
  10. ↑ a b Louisa Mellor: Taskmaster: Alex Horne on series 5, casting, remakes, the future. Den of Geek (online), 12 września 2017. [dostęp 2023-07-26]. (ang.).
  11. ↑ Max Goldbart: Channel 4 Expands ‘Taskmaster’ Universe With Six-Season Renewal & Junior Version. Deadline Hollywood (online), 15 marca 2023. [dostęp 2023-03-15]. (ang.).
  12. ↑ Andrew Billen: TV review: Taskmaster; Brits Behind Bars. The Times (online), 29 lipca 2015. [dostęp 2018-01-08]. (ang.).
  13. ↑ Filipa Jodelka: Taskmaster: 'Nato should be informed of its molten-hot banter’. The Guardian (online), 28 lipca 2015. [dostęp 2018-01-08]. (ang.).
  14. ↑ Ellen E. Jones: Taskmaster, Dave – TV review: As informal and cheap-looking as an evening at your local pub. The Independent (online), 28 lipca 2015. [dostęp 2023-07-30]. (ang.).
  15. ↑ Wesley Mead: Taskmaster: one of TV’s funniest, most unexpected comedies. Den of Geek (online), 25 kwietnia 2017. [dostęp 2018-01-08]. (ang.).
  16. ↑ The Comedy.co.uk Awards 2016. British Comedy Guide (online). [dostęp 2018-01-29]. (ang.).
  17. ↑ Comedy & Comedy Entertainment Programme – Charlie Brooker’s 2016 Wipe. British Academy Film Awards (online), 11 kwietnia 2017. [dostęp 2017-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 kwietnia 2017)]. (ang.).
  18. ↑ 2017 International Emmy Awards Nominees. [dostęp 2017-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 listopada 2017)]. (ang.).
  19. ↑ RTS Programme Awards 2017. Royal Television Society (online), 24 października 2016. [dostęp 2017-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 kwietnia 2017)]. (ang.).
  20. ↑ The Comedy.co.uk Awards 2017. British Comedy Guide (online), 29 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-29]. (ang.).
  21. ↑ Nominations Announced for the Virgin TV British Academy Television Awards in 2018. British Academy Film Awards (online), 4 kwietnia 2018. [dostęp 2018-07-03]. (ang.).
  22. ↑ The Comedy.co.uk Awards 2018. British Comedy Guide (online). [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  23. ↑ The Comedy.co.uk Awards 2019. British Comedy Guide (online). [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  24. ↑ BAFTA TV 2020: Nominations for the Virgin Media British Academy Television Awards and British Academy TV Craft Awards. British Academy Film Awards (online), 3 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-30]. (ang.).
  25. ↑ The Comedy.co.uk Awards 2020. British Comedy Guide (online). [dostęp 2021-02-26]. (ang.).
  26. ↑ The Comedy.co.uk Awards 2021. British Comedy Guide (online). [dostęp 2021-02-26]. (ang.).
  27. ↑ NTAs 2021 winners: Full list of National Television Awards this year. Radio Times (online). [dostęp 2023-04-26]. (ang.).
  28. ↑ Comedy.co.uk Awards 2022 results. British Comedy Guide (online). [dostęp 2023-04-26]. (ang.).
  29. ↑ Winners unveiled at National Comedy Awards for Stand Up To Cancer. www.channel4.com (online). [dostęp 2023-04-26]. (ang.).
  30. ↑ National TV Awards 2022 shortlist nominations – vote. Digital Spy (online), 23 sierpnia 2022. [dostęp 2023-04-26]. (ang.).
  31. ↑ BAFTA Television 2023: The Nominations & Winners. www.bafta.org (online), 16 marca 2023. [dostęp 2023-04-26]. (ang.).
  32. ↑ Voting opens on The National Comedy Awards 2023 for Stand Up To Cancer shortlist. www.channel4.com (online). [dostęp 2023-04-26]. (ang.).
  33. ↑ a b Vote – National Television Awards. www.nationaltvawards.com (online). [dostęp 2023-05-25]. (ang.).
  34. ↑ Alex Horne pens Taskmaster book. British Comedy Guide (online), 24 kwietnia 2018. [dostęp 2018-10-28]. (ang.).
  35. ↑ The Taskmaster Army. Chortle (online), 16 września 2019. [dostęp 2019-10-04]. (ang.).
  36. ↑ Taskmaster on Twitter: „Start your search for the silver Taskmaster trophy with the Bring me the Head of the Taskmaster book. To celebrate the book hitting shelves, we want to see your attempts at tasks from the book. Share using #TaskmasterTreasureHunt for a chance to appear on our YouTube channel”. Twitter, profil Taskmaster (online), 3 października 2021. (ang.).
  37. ↑ Kate Goodacre: Taskmaster’s board game lets you take part at home. Digital Spy (online), 8 kwietnia 2020. [dostęp 2020-07-10]. (ang.).
  38. ↑ Harvey Randall: Comedy TV show Taskmaster is getting its own VR game, and I can't stop thinking about how Greg Davies looks like he should be a tank hero in Overwatch 2. PC Gamer (online), 29 listopada 2023. [dostęp 2023-12-31]. (ang.).
  39. ↑ Louisa Mellor: The Teleprompter Interview: Alex Horne ‘I’d Describe Myself as Barney Rubble’. Den of Geek (online), 18 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
  40. ↑ Alex Finnis: Taskmaster: Alex Horne is using Twitter to bring tasks to your home – here’s how to enter the ‘HomeTasking’ challenges. iNews (online), 24 marca 2020. [dostęp 2020-07-10]. (ang.).
  41. ↑ Laura Jane Turner: Taskmaster’s latest announcement is bringing us new and uplifting content. Digital Spy (online), 26 marca 2020. [dostęp 2020-07-10]. (ang.).
  42. ↑ Alex Horne: How to play Taskmaster at home. The Times (online), 29 marca 2020. [dostęp 2020-07-11]. (ang.).
  43. ↑ #Hometasking Returns! – Task Number 1. YouTube, kanał Taskmaster (online), 14 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).
  44. ↑ David Craig: Official Taskmaster podcast to dissect the antics of series 10 on Channel 4. Radio Times (online), 12 października 2020. [dostęp 2020-10-12]. (ang.).
  45. ↑ Taskmaster Podcasts – Taskmaster. 19 września 2022. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-19)]. (ang.).
  46. ↑ Tom Gleeson debuts as 10's Taskmaster against MAFS. TV Tonight (online), 3 lutego 2023. [dostęp 2023-07-26]. (ang.).
  47. ↑ Het Grootste Licht – Producties – De Mensen. demensen.be (online). [dostęp 2023-07-26].
  48. ↑ Neobični zadaci, poznati gosti i puno smijeha uz Ivana Šarića i Luku Petrušića u novom showu ‘Direktor.... RTL.hr (online), 12 listopada 2021. [dostęp 2023-07-26]. (chorw.).
  49. ↑ Sæson af Stormester er pludselig fjernet: Nu giver TV 2 forklaringen. BILLED-BLADET (online), 31 maja 2023. [dostęp 2023-07-26]. (duń.).
  50. ↑ Hulvattomassa uutuussarjassa ratkotaan outoja ja hauskoja tehtäviä – tällainen on Suurmestari. mtvuutiset.fi (online), 4 marca 2020. [dostęp 2023-07-26]. (fiń.).
  51. ↑ TVE finiquita ‘Dicho y hecho’ de Anabel Alonso. La Vanguardia (online), 15 marca 2018. [dostęp 2023-07-26]. (hiszp.).
  52. ↑ Frédérique De Simone: «Le maître du jeu»: une émission qui a tout pour plaire. Le Journal de Montréal (online), 14 września 2022. [dostęp 2023-07-26].
  53. ↑ Kein Scherz: RTL schmeißt neue Show noch vor der ersten Folge raus!. KINO (online), 31 maja 2018. [dostęp 2023-07-26]. (niem.).
  54. ↑ Atle Antonsen trekker seg fra «Kongen befaler». [dostęp 2023-07-26]. (norw.).
  55. ↑ TVNZ to produce local version of Taskmaster, Mean Mums and Golden Boy back for second season. Stuff (online), 27 września 2019. [dostęp 2023-07-26]. (ang.).
  56. ↑ SAPO: Vem aí o primeiro programa de televisão de Nuno Markl e Vasco Palmeirim. MAGG (online). [dostęp 2023-07-26]. (port.).
  57. ↑ Marc Silver, Funny people fail for laughs in Comedy Central’s ‘Taskmaster’, Washington Post (online), 23 grudnia 2021, ISSN 0190-8286 [dostęp 2023-07-26] (ang.).
  58. ↑ Babben Larsson programleder ny fredagsunderhållning – SVT.se. web.archive.org, 10 marca 2017. [dostęp 2023-07-26].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Taskmaster&oldid=74846776”