Tarka (biologia)

Tarka, radula – charakterystyczny chitynowy fałd na dnie gardzieli mięczaków pokryty poprzecznymi rzędami chitynowych zębów, poruszany skomplikowanym systemem mięśni^[1]. Służy do odrywania kawałków pokarmu, jego zeskrobywania i rozdrabniania.

Chrzęstny szkielet tarki pokryty jest błoną. Wierzchołki osadzonych na niej zębów są skierowane do tyłu. Zęby są często nasycone związkami mineralnymi, np. magnetytem. Zużyte zęby wypadają i są zastępowane nowymi, narastającymi stale od tyłu^[1].

Obecność tarki jest cechą synapomorficzną mięczaków, wtórnie zanikłą u małży i niektórych przedstawicieli innych gromad, u innych znacznie zmodyfikowaną^[1]. Kształt tarki oraz liczba zębów są zależne od preferencji pokarmowych poszczególnych gatunków i stanowią ich cechy taksonomiczne^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16108-8.
↑ Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.

[Blaszak-1] Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16108-8.

[PWN2008-2] Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.

[1]

[2]