Tętnica pępkowa
Tętnica pępkowa – w anatomii człowieka tętnica będąca gałęzią trzewną tętnicy biodrowej wewnętrznej, odchodzącą jako pierwsze naczynie z jej przedniego pnia. W życiu płodowym obie tętnice pępkowe przechodzą przez pierścień pępkowy, po czym biegną w pępowinie razem z żyłą pępkową i docierają do łożyska[1][2][3]. W swoim początkowym odcinku tętnica pępkowa oddaje zwykle dwie (czasem jedną lub trzy) tętnice pęcherzowe górne, unaczyniające pęcherz moczowy[2].
Po narodzinach wewnątrzbrzuszny odcinek tętnicy pępkowej ulega zarośnięciu powyżej odejścia tętnic pęcherzowych górnych, tworząc więzadło pępkowe przyśrodkowe[3][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Położnictwo i ginekologia, Grzegorz H Bręborowicz (red.), Beata Banaszewska, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005, s. 17-18, ISBN 83-200-3082-X, OCLC 749793069.
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 306, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 2, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 462, ISBN 978-83-66548-15-2.
