Szyfr polialfabetyczny
Szyfr polialfabetyczny – uogólnienie szyfru monoalfabetycznego na większą liczbę przekształceń[1][2].
Szyfr taki składa się z n przekształceń, takich że pierwszą literę szyfruje się pierwszym przekształceniem, drugą drugim itd. Następnie przekształcenia są powtarzane, począwszy od litery n+1[3]. Szyfry polialfabetyczne mają współcześnie wyłącznie znaczenie historyczne[4][5].
Przykładami szyfrów polialfabetycznych są szyfr Vigenère’a[1][2], szyfr Albertiego[3] i szyfr Beauforta[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wprowadzenie - Zintegrowana Platforma Edukacyjna [online], zpe.gov.pl [dostęp 2024-07-30].
- ↑ a b Michał Kozioł, Bezpieczeństwo i ochrona systemów informatycznych, [w:] Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie, „Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie”, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, 2005, s. 41-54 [dostęp 2024-07-30] (pol.).
- ↑ a b Marcin Karbowski, Podstawy kryptografii, Wyd. 2, Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2008, s. 22, ISBN 978-83-246-1215-4 [dostęp 2024-07-30] (pol.).
- ↑ David Salomon, Polyalphabetic Substitution Ciphers, David Salomon (red.), New York, NY: Springer, 2003, s. 59–92, DOI: 10.1007/978-0-387-21707-9_4, ISBN 978-0-387-21707-9 [dostęp 2024-07-30] (ang.).
- ↑ David Kahn, On the Origin of Polyalphabetic Substitution, „Isis”, 71 (1), 1980, s. 122–127, DOI: 10.1086/352410, ISSN 0021-1753 [dostęp 2024-07-30] (ang.).
- ↑ Rita Novita Sari, Ratna Sri Hayati, Beaufort Cipher Algorithm Analysis Based on the Power Lock-Blum Blum Shub in Securing Data, IEEE, sierpień 2018, s. 1–4, DOI: 10.1109/CITSM.2018.8674368, ISBN 978-1-5386-5434-7 [dostęp 2024-07-30].