Streets of Rage

Streets of Rage
Producent	Sega
Dystrybutor	PL: Bobmark International
Seria gier	Streets of Rage
Kompozytor	Yuzo Koshiro
Data wydania	1991
Gatunek	beat ’em up
Tryby gry	gra jednoosobowa, gra wieloosobowa
	Wymagania sprzętowe
Platforma	Sega Genesis, Game Gear, Mega-CD, Master System, iOS, Wii, PC: (Windows)
Kontrolery	gamepad

Ten artykuł od 2012-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji: dodać oceny recenzentów lub inne wyróżniające grę zdarzenia/nagrody/nominacje.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Streets of Rage – bijatyka, stworzona przez Segę w roku 1991 na konsolę Sega Genesis, skonwertowana następnie na Game Gear, Mega-CD i Master System. Pojawiła się też na Wii w Virtual Console oraz na iOS w App Store. Jest pierwszą grą z serii Streets of Rage.

Fabuła

Przestępczy Syndykat, któremu przewodzi tajemniczy Mr. X, objął władzę nad miastem, sama policja jest bezradna w walce z grupą przestępczą. Głównymi postaciami w grze są: Adam Hunter, Axel Stone i Blaze Fielding, byli policjanci, którzy postanowili przywrócić porządek na własną rękę^[2].

Rozgrywka

Rozgrywka jest zbliżona do hitu Capcomu, Final Fight. Gracz wybiera jedną z trzech postaci, po czym idzie nią "w prawo" walczy się z kolejnymi wrogami^[3]. Postacie mogą walczyć za pomocą własnych pięści, jednak dostępne są też różne bronie, jak metalowe rury^[4]. Przy dwuwymiarowej grafice, istnieje możliwość wejścia „w głąb ekranu” – rozgrywka jest trójwymiarowa. Na końcu każdego etapu czeka go walka z bossami. Jednocześnie mogą liczyć na drobne wsparcie sojuszniczych, policyjnych jednostek, przywoływane za pomocą klawisza A.

W Streets of Rage jest dostępny także tryb gry wieloosobowej dla dwóch graczy, którzy ze sobą współpracują.

Przypisy

↑ 6 Pack. „Secret Service”. 38, s. 76, Wrzesień 1996. ProScript Sp.z.o.o.
↑ Streets of Rage – Genesis – IGN [online], uk.ign.com [dostęp 2017-11-15] (ang.).
↑ RobertR. Naytor RobertR., Streets of Rage [online], Hardcore Gaming 101, 3 maja 2013 [dostęp 2020-07-12] (ang.).
↑ Classic Game Room video game review show and website [online], classicgameroom.com [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-20] .

[1] 6 Pack. „Secret Service”. 38, s. 76, Wrzesień 1996. ProScript Sp.z.o.o.

[2] Streets of Rage – Genesis – IGN [online], uk.ign.com [dostęp 2017-11-15] (ang.).

[3] RobertR. Naytor RobertR., Streets of Rage [online], Hardcore Gaming 101, 3 maja 2013 [dostęp 2020-07-12] (ang.).

[4] Classic Game Room video game review show and website [online], classicgameroom.com [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-20] .

[1]

[2]

[3]

[4]