Przejdź do zawartości

Skarbiec Ateńczyków

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skarbiec Ateńczyków
Ilustracja
Państwo

 Grecja

Miejscowość

Delfy

Ukończenie budowy

490 p.n.e. lub wcześniej

Odbudowano

1903–1906

Położenie na mapie Grecji
Mapa konturowa Grecji, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Skarbiec Ateńczyków”
Ziemia38°28′54,6″N 22°30′04,6″E/38,481833 22,501278

Skarbiec Ateńczyków[1] (gr. Θησαυρός των Αθηναίων) – budowla znajdująca się na terenie sanktuarium Apollina w Delfach, w której przechowywano wota składane bogu przez Ateńczyków[2].

Zgodnie z informacją przekazaną przez Pauzaniasza budowla została wzniesiona jako wyraz dziękczynienia po zwycięstwie nad Persami w bitwie pod Maratonem w 490 roku p.n.e.[2][3] Część badaczy podważa jednak wiarygodność tego przekazu, dowodząc, że budowla może być starsza[2][4]. Ruiny skarbca zostały odsłonięte w 1893 roku przez członków francuskiej misji archeologicznej[4]. Jego obecny wygląd jest efektem przeprowadzonych w latach 1903–1906 prac rekonstrukcyjnych[2].

Wzniesiona z marmuru paryjskiego budowla ma formę niewielkiej świątyni doryckiej w antach o wymiarach 6,62×9,69 m, wspartej od frontu na dwóch kolumnach i posadowionej na trójstopniowej krepidomie[3][4]. Wewnątrz znajduje się jedna, duża komnata[4]. Całą budowlę obiega fryz z tryglifami i trzydziestoma metopami ozdobionymi reliefami figuralnymi z przedstawieniami heroicznych czynów Tezeusza oraz Heraklesa[2]. Akroteriony przedstawiały Amazonki na koniach[3]. Przy rekonstrukcji budowli wykonano reprodukcje metop, oryginalne znajdują się na ekspozycji w Muzeum Archeologicznym w Delfach[2].

Na zewnętrznych ścianach budowli zachowały się inskrypcje, w tym dwa pochodzące z I wieku p.n.e. hymny do Apolla z zapisem nutowym[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polski egzonim wprowadzony na 108. posiedzeniu KSNG.
  2. a b c d e f Janina K. Darling: Architecture of Greece. Westport: Greenwood Press, 2004, s. 45–47. ISBN 0-313-32152-3.
  3. a b c d Ewdoksia Papuci-Władyka: Sztuka starożytnej Grecji. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 114–115. ISBN 83-01-13525-5.
  4. a b c d Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 103. ISBN 1-884964-80-X.