Robert Gadocha

Robert Gadocha

Robert Gadocha (1973)
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1946 Kraków
Wzrost	170 cm
Pozycja	pomocnik, napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1957–1965 Garbarnia Kraków
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1965–1966 Wawel Kraków 1966–1975 Legia Warszawa 206 (72) 1975–1977 FC Nantes 45 (8) 1978 Chicago Sting 12 (1) 1980–1982 Hartford Hellios (hala) 21 (14) 1992–1995 Sarasota Venice
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1967–1975 Polska 62 (16)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1995 Polska (asystent)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 Piłka nożna MŚ III miejsce RFN 1974 piłka nożna
Odznaczenia

Robert Gadocha (ur. 10 stycznia 1946 w Krakowie) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika lub napastnika, a następnie trener, reprezentant kraju, złoty medalista olimpijski z 1972 i brązowy medalista Mistrzostw Świata 1974.

Kariera klubowa

Wychowanek Garbarni Kraków (1957–1965). Seniorską karierę piłkarską rozpoczął w Wawelu Kraków (1965–1966), następnie przeszedł do Legii Warszawa (1967–1975), z którą dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Polski (1969, 1970), a raz Puchar Polski (1973). W ekstraklasie rozegrał łącznie 206 spotkań, zdobywając w nich 72 bramki. W sezonie 1969/1970 dotarł z Legią do półfinału Pucharu Europy, a w sezonie 1970/1971 do ćwierćfinału tych rozgrywek.

W 1975 uzyskał od władz zgodę na wyjazd z kraju i przeniósł się do Francji, gdzie przez dwa sezony występował w FC Nantes. W sezonie 1976/1977 sięgnął z tą drużyną po mistrzostwo Francji. W Première Division rozegrał 45 meczów, strzelając 8 goli. Karierę kończył w Stanach Zjednoczonych. Występował kolejno w: Chicago Sting (1978), Hartford Hellios (1980–1982) i amatorsko w Sarasota Venice (1992–1995).

Kariera reprezentacyjna

W seniorskiej reprezentacji Polski zadebiutował 28 lipca 1967 na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu w – przegranym 0:1 – eliminacyjnym meczu do Igrzysk Olimpijskich 1968 przeciwko ZSRR. W 1972 został mistrzem olimpijskim, a w trakcie turnieju piłkarskiego wystąpił w 6 spotkaniach, zdobywając 3 bramki. Podczas mistrzostw świata 1974 zagrał we wszystkich 7 meczach, przyczyniając się do wywalczenia 3. miejsca. Nie zdobył co prawda żadnego gola, ale zaliczył aż siedem asyst, dzięki czemu znalazł się w „jedenastce turnieju” na pozycji lewoskrzydłowego. 10 września 1975 zagrał w pamiętnym meczu przeciwko Holandii na Stadionie Śląskim w Chorzowie (zwycięstwo 4:1), w którym zdobył jedną z bramek. Wyjazd z kraju spowodował zakończenie jego gry w kadrze narodowej. Ostatnie spotkanie rozegrał 26 października 1975 na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie w zremisowanym 0:0 pojedynku przeciwko Włochom w eliminacjach do Mistrzostw Europy 1976. W seniorskiej reprezentacji rozegrał 62 oficjalne mecze międzypaństwowe i zdobył 16 goli.

Kontrowersje

Po dwóch pierwszych spotkaniach grupowych mistrzostw świata 1974 (dwie wygrane – 3:2 z Argentyną i 7:0 z Haiti) Polska zapewniła sobie awans do drugiej rundy, ale czekał ją jeszcze mecz z Włochami. Na zwycięstwie „biało-czerwonych” najbardziej zależało Argentynie, która właśnie ze „squadra azzurra” walczyła o wyjście z grupy („albicelestes” musieli pokonać Haiti i liczyć na porażkę Italii). Aby zmotywować Polaków do gry o zwycięstwo, Argentyńczycy obiecali im nagrodę w wysokości 24 000 dolarów amerykańskich (każdy z 22 piłkarzy mundialowej kadry oraz obydwu trenerów musiał oddać po tysiącu dolarów ze swojej premii za awans do drugiej rundy). Przekazania torby z pieniędzmi podjął się jeden z kluczowych zawodników – Rubén Ayala, a odbierającym po stronie polskiej był Iggy Boćwiński (urodzony w Argentynie syn polskich emigrantów, od końca lat 60. dyrektor oddziału linii lotniczych Pan Am w Warszawie, w 1974 będący blisko kadry Kazimierza Górskiego). Boćwiński przekazał pieniądze Robertowi Gadosze, który przyjął je rzekomo w imieniu całej drużyny, a w rzeczywistości zataił ten fakt przed kolegami i przywłaszczył sobie wszystkie środki. Oficjalnie sprawa wyszła na jaw w czerwcu 2004, po wywiadzie Grzegorza Laty z Przeglądem Sportowym (Lato dowiedział się tego na początku lat 80. bezpośrednio od Ayali, z którym grał w meksykańskim Atlante FC) i wywołała oburzenie w środowisku piłkarskim w Polsce, które w większości odwróciło się wówczas od byłego piłkarza. Z czasem ustalono również, że w torbie przekazanej Boćwińskiemu znajdowało się faktycznie 18 000 USD, bowiem 6 000 dolarów Ayala przywłaszczył sobie „za fatygę”. Ponadto okazało się, że w Argentynie sprawa zapłacenia Polakom za zwycięstwo nad Włochami przez piłkarzy reprezentacji „albicelestes” była znana od wielu lat. W kwietniu 2013 Gadocha wszystkimu zaprzeczył, przedstawiając własną wersję zdarzeń.

Kariera trenerska

W 1995 pełnił funkcję asystenta selekcjonera reprezentacji Polski.

Sukcesy

Legia Warszawa

• Mistrzostwo Polski: 1968/1969, 1969/1970
• Puchar Polski: 1972/1973

FC Nantes

• Mistrzostwo Francji: 1976/1977

Reprezentacja Polski

• Mistrzostwa Świata 1974: III miejsce
• Letnie Igrzyska Olimpijskie 1972: złoty medal

Indywidualne

• Drużyna Gwiazd MŚ 1974
• Złote Buty redakcji Sportu: 1974

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1972)
• Złota Odznaka PZPN (1972)