Rafael Calventi
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
architekt, dyplomata |
| Tytuł naukowy |
doktor architektury (1959) |
| Edukacja |
Uniwersytet Santo Domingo |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Juana Gaviño Cintrón |
| Małżeństwo |
Maybé Sánchez Caminero |
| Odznaczenia | |
 
| |
Rafael Calventi Gaviño (ur. 18 marca 1932 w Concepción de La Vega, zm. 19 sierpnia 2018 w Berlinie[1][2]) – dominikański architekt i dyplomata, ambasador.
Biografia
[edytuj | edytuj kod]Był synem Portorykańczyków, Arturo Calventi Suáreza (1883–1968) i Juany Gaviño Cintrón (ur. 1897)[3]. Jego matka była córką Juana Gaviño Núñeza i Vicenty Cintrón, była także ciotką Juana Boscha Gaviño – prezydenta Dominikany[3]. Rafael Calventi i Juan Bosch byli więc kuzynami[4][5]. Jego ojciec Arturo Calventi był farmaceutą[3]. Miał czworo rodzeństwa, w tym ginekologa-położnika José Vinicio Calventiego (małżeństwo z oceanografką Idelisą Bonnelly[5][6]).
W późniejszym czasie Rafael Calventi ożenił się z Maybé Sánchez Caminero, z którą miał troje dzieci[2][7]. Był także ojczymem dla czwórki dzieci Maybé Sánchez Caminero z pierwszego małżeństwa, w tym Jeana Alaina Rodrígueza, obecnego prokuratora generalnego Republiki Dominikany[2][8].
Studiował architekturę na Uniwersytecie Santo Domingo i Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”, gdzie był studentem Pier Luigi Nerviego – włoskiego architekta i inżyniera budownictwa[9][10]. W 1959 uzyskał stopień doktora architektury[1][9]. Pod koniec studiów odbył warsztaty architektoniczne u Marcela Breuera i I.M. Pei w Nowym Jorku[10] oraz Pierre’a Dufau w Paryżu[9][11]. Uważany jest za reprezentanta współczesnego ruchu latynoamerykańskiego[12]. Pomógł położyć podwaliny pod rozwój kolejnego pokolenia młodych architektów[9].
31 sierpnia 1972 wraz z grupą profesorów założył Instytut Technologiczny Santo Domingo (INTEC)[13]. Od 1996 członek Dominikańskiego Korpusu Dyplomatycznego, ambasador kraju we Włoszech[14], Meksyku[15], Argentynie[16] i Niemczech[17][18].
Został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[19]. W 2010 roku rząd argentyński nagrodził go z kolei Krzyżem Wielkim Orderu Wyzwoliciela San Martína[19][20].
Zmarł 19 sierpnia 2018 w Berlinie w wyniku zawału mięśnia sercowego[2].
Książki
[edytuj | edytuj kod]- Autocracia e inversión pública (temas para futuros gobiernos), 1996[21],
- Arquitectura Contemporanea en Republica Dominicana: Contemporary Architecture in the Dominican Republic, 1986[9][22].
Wybrane realizacje architektoniczne
[edytuj | edytuj kod]- Palacio de los Deportes[9][11],
- Monumento a la Guerra de Restauración[9][11],
- Mastrolilli[9],
- Casa Velázquez[23],
- Dom Ambasadora Francji[1][23],
- Palic[9],
- Apartamentowiec Torre Libertador[24].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[19]
- Krzyż Wielki Orderu Wyzwoliciela San Martina (2010)[19][20].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Rafael Calventi [online], ENCaribe – Enciclopedia De Historia y Cultura Del Caribe (hiszp.).
- ↑ a b c d Muere embajador de RD en Alemania [online], Diario Libre [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ a b c MDMA Vol. 23 [online], Issuu, s. 22–23 [dostęp 2020-09-02] (ang.).
- ↑ Milcíades H. Núñez Núñez, Cápsulas genealógicas. Presencia puertorriqueña en La Vega [online], Hoy (hiszp.).
- ↑ a b Murió ayer el doctor Vinicio Calventi [online], Hoy (hiszp.).
- ↑ Dr. José Vinicio Calventi Gaviño – La vida y obra de este Maestro de la Medicina y Profesor Meritísimo constituyen un paradigma para las nuevas generaciones de profesionales de la salud. [online] (hiszp.).
- ↑ Muere embajador de RD en Alemania [online], Noticias Villa Riva, 20 sierpnia 2018 [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ Falleció ayer el arquitecto Rafael Calventi [online], Hoy (hiszp.).
- ↑ a b c d e f g h i j La obra del arquitecto Rafael Calventi Gaviño, considerado como decano de los arquitectos dominicanos, permanecerá como un gran legado en el patrimonio arquitectónico dominicano. [online], Arquitexto, 23 sierpnia 2018 [dostęp 2020-09-02] (ang.).
- ↑ a b Roberto Segre, Arquitectura antillana del siglo XX, Univ. Nacional de Colombia, 2003, s. 321, ISBN 978-959-03-0129-2 [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ a b c Gustavo Luis Moré, LOS TIEMPOS DE LA LIBERTAD 1961-1978 [online], web.archive.org, 6 kwietnia 2013, s. 283–288 [dostęp 2020-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-06] (hiszp.).
- ↑ RAFAEL CALVENTI GAVIÑO [online], Construmedia [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ Instituto Tecnológico de Santo Domingo – INTEC – Fundadores [online], web.archive.org, 19 kwietnia 2016 [dostęp 2020-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-19].
- ↑ QUIRINALE: SCALFARO RICEVE NUOVI AMBASCIATORI [online], www1.adnkronos.com [dostęp 2020-09-02].
- ↑ Ofrece recepción Rafael Calventi por aniversario [online], El Universal [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ Embajador Calventi aboga por solidaridad países – Hoy Digital [online], web.archive.org, 4 maja 2009 [dostęp 2020-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2009-05-04].
- ↑ La embajada en Berlín celebra Independencia [online], Listin Diario, 4 marca 2012 [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ Embajador de Argentina despide a Rafael Calventi [online], www.diariolibre.com [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ a b c d CRÓNICA DEL PRESENTE [online], El Nacional [dostęp 2020-09-02].
- ↑ a b Decreto 247 / 2010 – CONDECORACIONES. ORDEN DEL LIBERTADOR SAN MARTIN [online], Argentina.gob.ar [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ Rafael Calventi, Autocracia e inversión pública (temas para futuros gobiernos), Biblioteca taller, Santo Domingo: Taller, 1996 [dostęp 2020-09-02].
- ↑ Arquitectura Contemporanea en Republica Dominicana: Contemporary Architecture in the Dominican Republic, Banco Nacional de la Vivienda, 1986 [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
- ↑ a b Arquitectura en bici: Casa Velázquez [online], 11 sierpnia 2008 [dostęp 2020-09-02].
- ↑ Torre Libertador (Santo Domingo, 1999) [online], Structurae [dostęp 2020-09-02] (ang.).