Psikus
Psikus, figiel lub kawał[1] – czynność wykonana w celu zrobienia komuś dowcipu lub dla zabawy[2] i rozrywki, po to, aby zakpić z kogoś[3]. Osoba robiąca innym tego rodzaju żarty nazywana jest kawalarzem[4].
W wielu kulturach zachodnich podczas prima aprilis, obyczaju obchodzonego corocznie 1 kwietnia, dokonywane są różnego rodzaju nieszkodliwe psikusy[5].
Źródłem zjawisk, które zaliczane są do figlów czy złośliwych psot jest ciąg czynników psychicznych. Kluczowa jest fantazja inicjatora psikusa, który lekceważy rzeczywistość realną. Powoduje to, że figlarz zapomina na chwilę o otaczającej go szarej rzeczywistości i izoluje się w innym fantastycznym świecie. Impulsem i podstawą płatania figlów oraz wywoływania subtelnych konfliktów z otoczeniem może być ciekawość figlarza lub chęć stworzenia przezeń nowej sytuacji[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ practical joke – Tłumacz, translator, słownik angielski, niemiecki, rosyjski, polski. translatica.pl. [dostęp 2020-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-18)].
- ↑ psikus – Słownik języka polskiego PWN. sjp.pwn.pl. [dostęp 2020-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-18)].
- ↑ Joanna Mędrzak: Gry językowe w polskich dowcipach (praca doktorska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Jadwigi Stawnickiej). sbc.org.pl, 2011. s. 42 (PDF: 41). [dostęp 2020-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-18)].
- ↑ kawalarz – Słownik języka polskiego PWN. sjp.pwn.pl. [dostęp 2020-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-18)].
- ↑ Scott Keller, Bill Schaninger: Beyond Performance 2.0: A Proven Approach to Leading Large-Scale Change. John Wiley & Sons, 2019, s. 224. ISBN 978-1-119-59666-0.
- ↑ Ludwik Jaxa-Bykowski. Figle i psoty młodzieży szkolnej. „Kwartalnik Psychologiczny”. IV, s. 9 (PDF: 11), 1933. Stefan Błachowski. Poznańskie Towarzystwo Psychologiczne. OCLC 987912356.