Przejdź do zawartości

Preriokur bażanci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Preriokur bażanci
Tympanuchus phasianellus[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica w trawie
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Tetraonini

Rodzaj

Tympanuchus

Gatunek

preriokur bażanci

Synonimy
  • Tetrao Phasianellus Linnaeus, 1758[2]
  • Pediocaetes phasianellus (Linnaeus, 1758)
  • Pediocetes phasianellus (Linnaeus, 1758)
  • Pedioecetes phasianellus (Linnaeus, 1758)
Podgatunki
  • T. p. caurus (Friedmann, 1943)
  • T. p. kennicotti (Suckley, 1861)
  • T. p. phasianellus (Linnaeus, 1758)
  • T. p. columbianus (Ord, 1815)
  • T. p. hueyi Dickerman & Hubbard, 1994
  • T. p. jamesi (Lincoln, 1917)
  • T. p. campestris (Ridgway, 1884)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Preriokur bażanci[4] (Tympanuchus phasianellus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Występuje od Alaski do Zatoki Hudsona i na południe do środkowych Stanów Zjednoczonych. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniono siedem podgatunków T. phasianellus[5][6]:

  • T. phasianellus caurus – Alaska, północno-zachodnia Kanada.
  • T. phasianellus kennicotti – centralne Terytoria Północno-Zachodnie (Kanada).
  • T. phasianellus phasianellus – środkowa Kanada.
  • T. phasianellus columbianusKolumbia Brytyjska do zachodniego Kolorado.
  • T. phasianellus hueyiNowy Meksyk.
  • T. phasianellus jamesi – północno-środkowa Alberta do północno-środkowych USA.
  • T. phasianellus campestris – centralna Kanada do Wisconsin

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Charakterystyka
Wyraźny dymorfizm płciowy. Kogut (samiec) ma całe ciało pokryte brązowymi piórami z rysunkiem w jasnokremowe plamki; brzuch jaśniejszy. Ogon zakończony kilkoma czarnymi, poprzecznymi, nieregularnymi pasami. Nogi opierzone, stopy szarobrązowe. Gardło jasnokremowe, brew czerwona. Dziób krótki, mocny, ciemnobrązowy. Samica ma czarno-brązowo-kremowe pióra. Pod okiem brązowa plama. Dziób ciemnobrązowy. Spód, poza piersią, jasny.
Wymiary
  • Długość ciała: około 43 cm[7]
  • Masa ciała: 900–1050 gramów
Odgłos preriokura bażanciego

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]
Biotop
Bardzo różnorodny, od suchych prerii do terenów bagnistych.
Pożywienie
Rośliny, owoce i nasiona oraz ziarna zbóż. Latem także owady takie jak: koniki polne, świerszcze, chrząszcze, muszki, mrówki i ćmy[8].
Lęgi
Ciekawe toki. Składa 9–12 jaj, które wysiaduje 21–23 dni[8].

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje preriokura bażanciego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3].

Podgatunek T. phasianellus hueyi z Nowego Meksyku wymarł, ostatnie stwierdzenie miało miejsce w 1952 roku[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tympanuchus phasianellus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. McGowan 1994 ↓, s. 409.
  3. a b c Tympanuchus phasianellus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Tetraonini Leach, 1820 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-25].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-30]. (ang.).
  6. Sharp-tailed Grouse (Tympanuchus phasianellus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-30)]. (ang.).
  7. Keller i in. 2003 ↓, s. 59.
  8. a b Sharp-tailed Grouse Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-08-30]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
  • Elisabeth Keller, Einhard Bezzel, Klaus Koenig, Bruno Kremer, Josef H. Reichholf (red.), Frieder Sauer, Klaus-L. Schuchmann, Angelika Sigl, Reinhard Witt, Gunther Steinbach (red.), Andrzej Kruszewicz (tłum.), Beata Bałucińska (tłum.): Ptaki. Cz. 2. Warszawa: Świat Książki, 2003, seria: Leksykon zwierząt. ISBN 83-7311-181-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]